Απόσταγμα Δεκαπενταυγούστου.

του Αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Ήδη η εορτή της Παναγίας μας ξεπερνά σιγά-σιγά και εμείς όπως σε κάθε εορτή κάνουμε τον απολογισμό μας.

Τι λάβαμε εφέτος στην λαμπρή αυτή εορτή; Τι ζήσαμε; Άραγε ήταν καλύτερα την περσινή χρονιά; 

Σκέψεις που μας απασχολούν όταν οι ευχές και οι επικοινωνίες τελειώνουν και βρισκόμαστε μόνοι μας με τον εαυτό μας.

Οι εορτές μέσα στην Εκκλησία μας δίνουν την δυνατότητα να πλησιάζουμε ουσιαστικά το Θεό και να ανιχνεύουμε την ψυχή μας με προσοχή. Είναι φανερό πως δεν συμβαίνει αυτό για όλους. Πολλές φορές μοιάζουν με ημέρες αργίας που έχουν μόνο μια κοινωνική προέκταση. Δεν λούζει τις προσωπικές μας σχέσεις το νόημα της κάθε εορτής, αλλά τυπικά περνούν και μας ξεπερνούν. 

Η κάθε εορτή μέσα στον εκκλησιαστικό χρόνο είναι ένας αναβαπτισμός μέσα στην χάρη του Θεού, είναι μια καινούργια ημέρα.

Πάντως και στην επαρχία η Παναγία τιμάται με μεγαλοπρέπεια. Στα μοναστήρια μας ιδιαίτερα με κατάνυξη οι άνθρωποι τιμούν την Θεομήτορα, ζούν την παρουσία Της. Σε κάθε σπιθαμή του τόπου μας υπάρχει έντονη η παρουσία Της, με θαύματα και σημεία που η αγάπη της έδειξε στους ανθρώπους.

Τελικά η Παναγία είναι βίωμα και το βίωμα δεν εξηγείται εύκολα. Είναι μυστήριο που βιώνεται μυστικά στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. Γιά την γνώση της θεοτοκολογίας χρειάζεται καθαρός νούς και αγνότητα καρδιάς. Η λογική και η θύραθεν γνώση δεν έχουν θέση στην κατανόηση της προσφοράς Της στο ανθρώπινο γένος. Η κοινωνία μας μαζί Της είναι γεγονός ξεχωριστό και μυστικό στην καρδιά του καθενός. Είναι όμως χαρά να μοιράζεσαι με τους άλλους τον τρόπο που πλησίασε την καρδιά σου και σού αποκαλύφθηκε! Είναι σπουδαίο να καταθέτεις την εμπειρία αυτή της επικοινωνίας Της μαζί σου. Εφέτος η διδαχή έγινε από έναν άνθρωπο που με απλότητα μας είπε μια τέτοια εμπειρία: «Εγώ όσες φορές έχω πάει να προσκυνήσω την Παναγία την Προυσιώτισσα ποτέ δεν έχω τολμήσει να την κοιτάξω στα μάτια». Θαυμάσαμε την ταπεινότητα και το αίσθημα μετάνοιας της καρδιάς του.

Καί κάτι άλλο που διαβάσαμε. Ο Όσιος Παΐσιος έλεγε: «Πάντοτε στο Άγιον Όρος ένιωθα ότι ήμουν στο Περιβόλι της Παναγίας και γι᾽αυτό ποτέ δεν πήγα να προσκυνήσω την Παναγία χωρίς να κρατώ ένα λουλούδι στο χέρι». Απλές εκφράσεις, όμως τόσο σημαντικές! Μακάρι όλοι να νιώθουμε την παρουσία Της και να γεμίζει με τον τρόπο αυτό όλη η ζωή μας. Μας μένει ο υπόλοιπος μήνας για να ζήσουμε τα θαυμάσιά Της. Σε λίγες μέρες τα γνωστά ως Εννιάμερα της Παναγίας και στο τέλος του μηνός η κατάθεση της ζώνης Της. Καλή συνέχεια στον αγώνα μας να την γνωρίσουμε!

Πηγή:  Αγιορείτικο Βήμα