Δέν ὑπάρχουν ἄλυτα προβλήματα γιά τούς ἀνθρώπους πού ἀγαποῦν.

 Του Κωνσταντίνου Ερρίπη, θεολόγου - Καρδιολόγου

Καλοί οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας. Δίκαιοι καί ὑπομονετικοί. Ὁσάκις ζητήσαμε νά συζητήσουμε μαζί τους τά προβλήματά μας ποτέ δέν ἀρνήθηκαν. 

Ἀλλά; Μονίμως ἐπάνω στή ζυγαριά, δέν τούς ξεφεύγει οὔτε γραμμάριο! Μονίμως μέ τό μέτρο στό χέρι. Φοροῦν γυαλιά καί μετρᾶνε ἀκόμη καί τά χιλιοστά. Ψυχροί καί ἀδίστακτοι. Ἐάν ἔκανες λάθος, θά τό πληρώσεις. Ἐάν καί ἐμεῖς σέ ἐκμεταλλευτήκαμε, ἄς πρόσεχες! Ἡ συγνώμη δέν εἶναι δωρεάν, κοστίζει, καί μάλιστα πολύ ἀκριβότερα ὅταν βρίσκεσαι σέ ἀνάγκη.
Ἀπευθυνόμαστε στά χριστιανικά τους αἰσθήματα (κατά σύμπτωση εἶναι ὅλοι τους χριστιανοί). Καμμία ἀνταπόκριση. Θέλουν νά εἶναι «ἁπλοί» ἀπέναντί μας, χωρίς ... ἐθιμοτυπικές δεσμεύσεις, χωρίς «ἠθικά φόβητρα» (!), πού ἔχουν θεσπισθεῖ ... γιά τήν συνοχή τῆς κοινωνίας, χωρίς ἔλεγχο, ἔστω καί ἄν αὐτός λέγεται συνειδησιακός. Ἔτσι ἐκεῖνοι βιώνουν τόν Χριστιανισμό καί τίς ἰδέες περί ἰσότητας καί ἀδελφοσύνης!

Ἕνας λαός λιμοκτονεῖ, ἀπελπισμένοι ἄνθρωποι αὐτοκτονοῦν μπροστά τους, μικρά παιδιά λιποθυμοῦν ἀπό τήν ἀσιτία, χιλιάδες ἄνεργοι ταπεινωμένοι στέκονται ἀπέναντί τους ἀκίνητοι, σάν ζωγραφιές. Ἀλλά φεῦ. Ἡ ἀγάπη, ἡ συμπόνια εἶναι ἴδιον τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς πέραν τῶν ἐθνικῶν ὁρίων καί τῶν θρησκευτικῶν δογμάτων.

Ἡ   ἱ σ τ ο ρ ί α   δ ι δ ά σ κ ε ι
Ὁ Σουλτᾶνος, γιά νά καταπνίξει ἐν τῆ γενέσει της τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση τό 1821, διέταξε γενική σφαγή τῶν Χριστιανῶν τοῦ Πόντου. Οἱ Ἕλληνες μίας προδιαγραφείσας περιοχῆς ἀπευθύνονται στόν ἡγούμενο Βαζελῶνος Χρύσανθο καί τόν παρακαλοῦν νά τούς βοηθήσει ἔχοντας ὑπόψη τους, ὅτι στήν περιφέρειά του εἶχαν τήν κατοικία τους πολλοί ἀγάδες, τῶν ὁποίων οἱ πλεῖστοι στρατιῶτες ἦταν κρυπτο–χριστιανοί. Ὁ Χρύσανθος ἀπευθύνθηκε πρῶτα στόν τοπικό Κοστέλ-ἀγά, ὁ ὁποῖος μετά προθυμίας δέχθηκε τό αἴτημά του. Συνέστησε ἀμέσως στήν ἀντιπροσωπεία τῶν Ἑλλήνων νά ἐπισκεφθοῦν μαζί του τόν Ὀσμάν-ἀγά ὡς τόν πλησιέστερο πρός τήν μονή, νά τόν παρακαλέσουν νά ματαιώσει τήν σφαγή καί νά τοῦ δώσουν ὅσα χρήματα ζητήσει. Ἐκεῖνος ἀρνήθηκε λέγοντας, ὅτι τά χρήματα αὐτά θά τά κερδίσει οὕτως ἤ ἄλλως, ἀφοῦ θά ἀποκτήσει τίς περιουσίες τῶν χριστιανῶν πού θά φονευθοῦν!!
Τελευταία ἐλπίδα ὁ ἀνώτερός του, ὁ Ὀμέρ-ἀγάς. Νύχτα κατέφυγαν στό μέγαρό του ὕστερα ἀπό πορεία 5 ὡρῶν καί κατάφεραν μετά ἀπό πολλά παρακάλια νά τούς δεχθεῖ. Ἄκουσε τό αἴτημά τους καί γιά νά τούς κάνει τό χατίρι ἀπαίτησε 30 πουγγιά (1 πουγγί = 500 γρόσια), ποσό δυσβάστακτο γιά τίς δυνατότητες τῆς περιοχῆς. Παρά ταῦτα ὁ ἡγούμενος δέχθηκε τήν πρόταση καί παρακάλεσε τόν ἀγά νά τοῦ δώσει προθεσμία 12 ὡρῶν γιά νά συγκεντρώσει τό ποσό. Ὁ ἀγάς ὅμως ἀρνήθηκε: «Τέτοιες δουλειές δέν γίνονται ἐπί πιστώσει», καί λέγοντας αὐτά βγῆκε ἀπό τό δωμάτιο γιά σωματική του ἀνάγκη.
Ἡ γυναίκα του ὅμως πού κοιμόταν στό διπλανό δωμάτιο ἄκουσε ὅλη αὐτή τή συνομιλία. Ἀμέσως ἑτοιμάζει τό ποσό πού εἶχε ζητηθεῖ ἀπό τόν ἀγά, εἰσέρχεται γρήγορα γρήγορα στό δωμάτιο καί δίνει στόν Χρύσανθο τό χρῆμα λέγοντάς του: «Ἔπαρ καί δώσατα ...» καί βγῆκε τό ἴδιο γρήγορα ὅπως εἶχε μπεῖ.  Ὅταν ὁ ἀγάς ἐπέστρεψε, οἱ Ἕλληνες προσποιήθηκαν ὅτι ἔψαχναν στίς τσέπες τους καί ὅτι βρῆκαν τό ἀπαιτούμενο ποσό, τό ὁποῖο καί τοῦ τό παράδοσαν. Ὁ Ὀμέρ-ἀγάς δέχθηκε τά χρήματα καί ἔδωσε ἐντολή νά ἀκυρωθεῖ ἡ διαταγή τοῦ Σουλτάνου.
Ὁ Χρύσανθος μέ τήν συνοδεία του ἐπέστρεψε στό μοναστήρι. Τήν ἑπομένη ἡμέρα συγκέντρωσε ἀπό τούς χριστιανούς τό δανεικό ποσό τῆς χανούμισας καί τῆς τό ἔστειλε συνοδεύοντάς το μέ τήν εὐγνωμοσύνη τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς.

(στοιχεῖα ἀπό περ. «ἐρῶ»  Ἰούλ. – Σεπτ.  2014  σελ. 62-67)