Με τον Χριστό όλα γίνονται πανέμορφα!

Σου λένε για τον Χριστό και μυριάδες οι αναλύσεις που γίνονται επί της Αγίας Γραφής Του… Γέμισε ο κόσμος και με σπουδαγμένους, ανώτερους… Και η ψυχή σου δεν ξεδιψάει… με τις γνώσεις τους.

Λείπει στην εποχή μας το Βίωμα της Ορθοδόξου Πίστεως! Από πτυχία χορτάσαμε, γεμίσανε οι τοίχοι μας και ούτε ψωμί δεν μας δίνουνε να φάμε..

Πηγαίνεις όμως, σε έναν παππούλη, πνευματικό Ιερέα και αφού έχεις νηστεύσει όσο μπορείς, θέλοντας να λάβεις δύναμη στον αγώνα σου, αναζητάς την κάθαρση της ψυχής σου και εξομολογείσαι εκ βαθέων, εμπρός στον Χριστό και στον Ιερέα Του. Θέλεις να κοινωνήσεις καθαρός, κατά το Μυστήριο του Θεού που πιστεύεις την Ανερμήνευτη Δύναμή Του.
Απέναντί σου ο Φοβερός Θρόνος του Χριστού, μυριάδες Άγιοι και Άγγελοι, καρτερούν την ομολογία σου και την Απόφαση του Βασιλέα.
Και πίσω σου, ο μισάνθρωπος εχθρός σου, να σου ψιθυρίζει να σταματήσεις...

Εσύ όμως εξομολογείσαι, σαν να ήταν η τελευταία σου φορά και κατατροπώνεις εαυτό και εχθρό και πάθη...
Και ρωτάς μόλις τελειώνεις την απολογία σου, τον Παππούλη Ιερέα σου;
Θα με συγχωρέσει εμένα ο Κύριος;
Και ο Ιερέας, με λυγμούς σου απαντά.
Είναι Αγάπη ο Χριστός μας. Είναι μεγάλη Αγάπη και συγχωρεί. Είναι Πατέρας σου!
Και σου διαβάζει την Εξομολογητική Ευχή πάνω από το κεφάλι σου:

Κύριε, ο Θεός ημών, ο τω Πέτρω και τη πόρνη δια δακρύων άφεσιν αμαρτιών δωρησάμενος, και τον τελώνην τα ίδια επιγνόντα πταίσματα δικαιώσας, πρόσδεξαι την εξομολόγησιν του δούλου σου και ει τι επλημμέλησεν εκούσιον ή ακούσιον αμάρτημα, εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον· συ γαρ ει ο μόνος εξουσίαν έχων αφιέναι αμαρτίας, και σοί σην δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Τι Θεία Ευφροσύνη, τι Αγαλλίαση, τι Χαρά, Άρρητα Πράματα του Θεού… Τρέχεις, Πετάς...
Πείτε μου, πόσα βιβλία χρειάζονται για να γράψουν Αυτά τα Μυστήρια του Θεού;
Πόσα λίγα δάκρυα μετανοίας, αντί για άφθονο μελάνι, χρειάζονται, για να γράψει στο Βιβλίο της Ζωής και πάλι το όνομά μας, ο Μεγαλόθυμος Βασιλέας!;
Πόσες Σπουδές Ανώτερες, Αιώνιες Χαρές μπορούμε να λάβουμε στην διψασμένη καρδιά μας…
Ας δοκιμάσουμε να βιώσουμε την Αγάπη Του, μέσα στα Φοβερά Μυστήριά Του. Με υπομονή, ταπείνωση, ειλικρινή μετάνοια, πλήρη εμπιστοσύνη στον Χριστό και απέχθεια στον παλιό εαυτό και στην καθημερινότητά μας.
Γιατί με μόνο ψωμί ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει και με τον Χριστό, τον Αληθινό Άρτο όλα μπορούν να γίνουν Πανέμορφα Αιώνια. Και τότε και τα λόγια ζωντανεύουν και τα χαρτιά και οι λέξεις και δεν είναι ξένες, γίνονται και δικές μας, βιώματα...