Εις μνήμην Μελετίου Αρχιερέως.

Υπό Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

---

Συμπληρώνοται ἤδη ἕξι χρόνια ἀπό τήν πρός Κύριον ἐκδημία (21.6.12) τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, ἄς δοῦμε μιά πτυχή ἀπό τήν ζωή του: Τήν ἀφιλαργυρία του.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει πώς τό κάθε πάθος ἔχει τήν τροφή του. Ἡ κενοδοξία θρέφεται ἀπό τή δόξα καί τούς ἐπαίνους, ἡ ὑπερηφάνεια ἀπό τήν ἄσκηση τῆς ἐξουσίας, καί ἡ φιλαργυρία ἀπό τό χρῆμα (Περί Ἱερωσύνης, ΣΤ΄, ιβ΄). Γι'αὐτό ὁ Μ. Βασίλειος, συμβούλευε τόν μαθητή του Χίλωνα νά μήν πιάσει κἄν χρήματα στά χέρια του (Ἐπιστολή 42,3).

«Εἶναι γλυκά, τά ἄτιμα...!», μοῦ ἔλεγε ἕνας χριστιανός. Καί αὐτή ἡ ἡδονή τοῦ χρήματος μπορεῖ νά παρασύρει τούς ἀδύνατους πνευματικά, καί νά τούς κάνει φιλάργυρους (καί ἀναίσθητους).

Παράδειγμα ὁ Ἰούδας. Κρατώντας τό ταμεῖο, ἐνασχολούμενος δηλαδή μέ τό χρῆμα, παρασύρθηκε, καί κατάντησε φιλάργυρος. Ἔτσι, ἐνῶ ὁ κόσμος τοῦ ἔδινε χρήματα γιά τόν Χριστό καί γιά τούς μαθητές Του, αὐτός τά ἔβαζε στήν τσέπη του (Ἰω. 12:6). Καί δίπλα του ἦταν ὁ Χριστός...! Τόσο ὕπουλο καί ἐπικίνδυνο εἶναι αὐτό τό πάθος. Ἀνάβει εὔκολα φωτιές, κατακαίγοντας ψυχές!

Ὁ ἀοίδιμος Μελέτιος ἐπειδή ἀκριβῶς κατεῖχε τή μεγάλη ἀρετή τῆς ἀφιλαργυρίας, δέν μάζευε χρήματα πρός ἴδιον ὄφελος. Καί ὡς Ἱερομόναχος καί ὡς Ἀρχιερέας, τόν μισθό του δἐν τόν «ἔβαζε στήν ἄκρη», ἀλλά τόν διεσκόρπιζε.

Ὅταν, ὡς Ἐπίσκοπος ξεκίνησε τήν ἀνέγερση τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρο τῆς Μητροπόλεώς του (1981-1985), τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ μισθοῦ του τό κατέθετε γιά τήν ἀνέγερση αὐτοῦ τοῦ σπουδαίου ἔργου, πού στολίζει τήν πόλη τῆς Πρέβεζας. Ἦταν ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους δωρητές! 

«Ξεμείναμε ἀπό χρήματα, καί δέν προχωράει τό ἔργο», τοῦ εἶπε ἕνας Ἱερέας ἀπό χωριό τῆς Ἄρτης (ἐν ἔτει 1990) πού ἔφτιαχνε ἐκκλησία. «Αὔριο πληρωνόμαστε. Ἔλα αὔριο στό γραφεῖο μου νά σοῦ δώσω 200.000 δρχμ. ἀπό τόν μισθό μου», τοῦ ἀπάντησε ὁ Δεσπότης του. (Ἤμουν αὐτήκοος μάρτυρας).

Τά δέ χρήματα τῆς Ἱ Μητροπολεώς του τά ἔβλεπε ὡς ἱερά. Καί ἄν, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, δέν ἔχουμε δικαίωμα νά σπαταλᾶμε ἀσκόπως τά δικά μας χρήματα, κάνοντας περιττά ἔξοδα κ.λ.π. (Περί εἱρμαμένης, ΣΤ΄), ἄς σκεφθοῦμε πόσο πολύ προσεκτικοί θά πρέπει νά εἴμαστε ὅταν διαχειριζόμαστε τά χρήματα τῆς Ἐκκλησίας.

Γι'αὐτό καί ὁ ἀοίδιμος Μελέτιος ἦταν ἐδῶ πολύ προσεκτικός. Σκεφθεῖτε, ἐνῶ ἡ νομοθεσία ὁρίζει τά προσωπικά ἔξοδα τῶν Μητροπολιτῶν νά καλύπτονται ἀπό τίς Μητροπόλεις τους, ὁ ἀοίδιμος Μελέτιος ἔκανε ἐδῶ «παράβαση».

Τά προσωπικά του ἔξοδα (διατροφή, τηλέφωνα, ταξίδια γιά προσωπικούς λόγους) τά κάλυπτε ἀπό μόνος του, ἀπό τόν μισθό του. 

Ἕνα ἀκόμα δεῖγμα τῆς ἀφιλαργυρίας του εἶναι τό ἀκόλουθο περιστατικό, πού μοῦ διηγήθηκε ὀ ἴδιος. Εἶχε «χοροστατήσει» σέ μιά Νεκρώσιμη Ἀκολουθία σέ Ναό τῶν Ἀθηνῶν.

Στό τέλος τόν πλησίασε ἕνας κύριος καί τοῦ εἶπε: «Εἶμαι ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ Γραφείου πού ἀνέλαβε τήν κηδεία. Μπορεῖ, Σεβασμιώτατε, νά μή εἶστε καλλίφωνος, ἀλλά ὁ τρόπος πού κάνετε τήν κηδεία, μᾶς συγκίνησε.

Δείχνατε πώς αὐτά πού διαβάζατε, τά πιστεύατε. Εἶδα καί τόν κόσμο, πῶς σᾶς κοίταζε· κρεμόταν ἀπό τά χείλη σας». (Μερικοί προσπαθοῦν νά καθηλώσουν τό ἐκκλησίασμα μέ τίς καλλιφωνίες, τους, τίς κορῶνες τους, τίς φανταχτερές στολές τους κ.λ.π., ἀλλά δέν τά καταφέρνουν).

«Θέλω, (συνέχισε ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ Γραφείου), νά συνεργασθοῦμε. Ὅταν οἱ συγγενεῖς τῶν νεκρῶν θέλουν Δεσπότη στήν κηδεία, νά ἔρχεσθε ἐσεῖς καί θά παίρνετε καί τά ἀνάλογα ποσοστά». Φυσικά ὁ ἀοίδιμος Μελέτιος τό ἀρνήθηκε.

Ὅμως ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ Γραφείου ἐπέμεινε: «Μπορεῖ ἐσεῖς νά εἶστε ἀφιλάργυρος, ὅμως τά χρήματα πού θά παίρνετε, νά τά διαθέτετε στά Ἱδρύματα τῆς Μητρόπολεώς σας».

Τό ἀρνήθηκε καί πάλι. Δέν ἤθελε νά συνδυάσει τήν Νεκρώσιμη Ἀκολουθία (καί κάθε Ἀκολουθία) μέ τήν ἐξοικονόμηση χρημάτων, ἔστω καί ἄν τά χρήματα προορίζονταν γιά ἐλεημοσύνες.

Τό θεωροῦσε κατάπτωση, ἀναισθησία! Ἄν στήν θέση του ἦταν ἕνα ς φιλάργυρος, θά δεχόταν ἀσυζητητί καί μετά χαρᾶς τήν πρόταση. Γιατί ἡ «λύσσα τῆς φιλαργυρίας» δέν λογαριάζει «οὔτε ἱερό, οὔτε ὅσιο».

Πάνω απ΄ ὅλα εἶναι τό χρῆμα. Ὅμως, ὅπου ὑπάρχει χρῆμα, δέν ὑπάρχει Χριστός (Λκ. 13), ἄς κάνουμε κηρύγματα γιά τόν Χριστό! 

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ: Ὁσοι περιάγουν τά Λείψανα τῶν Ἁγίων μας κ.λπ. ἀπό πόλη σέ πόλη, τό κάνουν μέ κίνητρο τήν εὐλογία τῶν πιστῶν ἤ γιά τήν ἐξοικονόμηση χρημάτων;

Ἄν ἰσχύει τό δεύτερο, τότε ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «μήν κάνετε τόν Οἶκο τοῦ Πατέρα Μου οἶκο ἐμπορίου» (Ἰω. 2:16), ἔχει καί ἐδῶ ἰσχύ...! Καί ἀναμένεται φραγγέλιο...!

«Καλά, θά βγάζουμε στό ἐμπόριο τίς Ἅγιες Εἰκόνες καί τά Λείψανα τῶν Ἁγίων μας;!», μοῦ εἶπε κάποτε ἐν ἀγανακτήσει ὁ ἀοίδιμος Μελέτιος , ὅταν συζητούσαμε ἕνα τέτοιο θέμα, καί ἔλεγε μέ πόνο: «Παρουσιάζουμε στόν κόσμο μιά Ἐκκλησία χωρίς Χριστό...!».

Ἰδιαίτερα αὐτό τό τελευταῖο θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει...!

Πηγή: romfea.gr