Ο Τσίπρας, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κι η αποτυχία του.

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο

Πολλοί που παρακολουθούσαν στον κάποτε «Οικονομικό» και τώρα στην «Εστία» και στη «δημοκρατία» τα όσα γράφω για το Σκοπιανό και οι οποίοι έχουν διαβάσει τα βιβλία μου «Το αγκάθι των Σκοπίων-Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην Σκοπιανή Εμπλοκή» και ακόμη την «Ελληνικότητα της Μακεδονίας» με ερωτούν: Πως ένα «καθισμένο» ζήτημα ήλθε ξανά στην επιφάνεια; 

Πως ξαφνικά οι Σκοπιανοί τόλμησαν με τον άγνωστο μέχρι χθες Ζάεφ και κάποιον κάποτε ελληνογενή Δημητρίου (νυν Δημητρώφ) να ρίξουν νερό στο κρασί τους, να προβούν σε αλλαγές ονομάτων (όχι βέβαια του κράτους) αλλά δρόμων και αεροδρομίων και να αποσύρουν από την αίθουσα υποδοχής του αεροδρομίου εκείνο το αριστούργημα αισθητικής (!) που υποτίθεται παρίστανε τον Αλέξανδρο;

Προσωπικά την περίμενα από καιρό αυτή τη δήθεν αλλαγή. Αυτό που δεν περίμενα είναι το να τσιμπήσει η κυβέρνηση σαν την πέρκα το δόλωμα. Διότι, όπως ήταν αναμενόμενο, η δήθεν συνδιαλλαγή θα πάρει και πάλι κακή τροπή. Κυρίως για την Ελλάδα. Και είναι ουρανομήκης βλακεία όταν έχεις ανοικτά μέτωπα με την Τουρκία (πιθανώς από την ημέρα που γράφεται το κείμενο αυτό, 28 Μαρτίου, μέχρι να δημοσιευθεί να έχουμε θερμό επεισόδιο) και με την πάντοτε υαινική Αλβανία, να ανοίγουμε καινούργιο μέτωπο με τα Σκόπια.

Ο κ. Τσίπρας δεν είναι Κουταλιανός να βάζει τρία καρπούζια στη μασχάλη. Έπρεπε να αφήσει τη FYROM να βράζει. Αλλά τη λύση επιζητούν το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ. Η απάντηση είναι απλή: «Ούπω καιρός» (= δεν είναι ακόμη καιρός) και σε άλλη στιγμή «Ουκέτι καιρός» (= δεν υπάρχει καιρός). Δεν χρειάζετει πολλή σκέψη για να το κατανοήσει κανείς. Όσο κι αν 135 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη FYROM σαν Μακεδονία, αυτή η αναγνώριση έχει μηδαμινή αξία, αφού δεν υπάρχει η δική μας αναγνώριση. Η Ελλάδα δεν ζημιώθηκε σε τίποτα, ενώ οι Σκοπιανοί κινούνται με ένα πόδι κουτσό, αφού η πιο δυναμική πληθυσμιακή παρουσία στη χώρα αυτή είναι η αλβανική. 

Ποιοί είναι λοιπόν οι Μακεδόνες;

Κάποιοι απόγονοι αποδασμιών κομμιτατζίδικων συμμοριών, που είχαν ασπασθεί το δόγμα «Μακεδονία στους Μακεδόνες», οι πλείστοι άλλοτε βουλγαρόφρονες, κυρίως όμως οι απόγονοι αυτών που κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους εγκατέλειψαν τα ελληνικά εδάφη και εγκαταστάθηκαν στη λεγόμενη Νότιο Σερβία, αφού οι ακμάζοντες εκεί ελληνικοί πληθυσμοί (Μοναστήρι, Στρώμνιτσα κ.α.) σε μεγάλο ποσοστό πέρασαν στο ελληνικό έδαφος. Στους μετακινηθέντες προστέθηκαν και κάποια λείψανα του στρατού Ζαχαριάδη, κυρίως Σνοφίτες-Νοφίτες αλλά και αυτοί που είχαν πάρει την «Κάρτα Λίτσνα» (βουλγαρική υπηκοότητα) από τον Βούλγαρο λοχαγό Κάλτσεφ που είχε γίνει «γκαουλάιτερ» στα χρόνια της Κατοχής. Με βάση το υλικό αυτό ο Τίτο έφτιαξε τη δική του μακεδονική εθνότητα για την υπηρέτηση των δικών του επεκτατικών σκοπών. Η σλαβικότητα μπήκε στο αρχείο.

Αλλά η Ιστορία εκδικείται. Η σλαβικότητα έχει βγεί από το αρχείο και σιγά σιγά απλώνεται σ’ ένα μεγάλο μέρος Σκοπιανών που αντιλαμβάνονται ότι ο όψιμος, μόλις 70 ετών, «μακεδονισμός» δεν οδηγεί πουθενά. Παρά τις βλακείες κάποιων Ελλήνων πολιτικών, καλοβολεμένων (ίσως και καλοπληρωμένων) διανοητών και ιστορικών της πλάκας, ότι τάχα η Μακεδονία είναι ελληνική στο έδαφος που της αναλογεί, εχέφρονες Σκοπιανοί κατανοούν ότι η αποκοπή από τη σλαβικότητά τους τους απομακρύνει από τη μεγαλύτερη φυλετική εθνότητα της Ευρώπης, τους Σλάβους.

Αλλά και οι Σλάβοι –πρωτίστως οι Ρώσσοι– έχουν βάλει το δάχτυλό τους στη μεταστροφή αυτή. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην ΕΣΣΔ είχαμε γράψει ότι μελλοντικά η Ρωσία το πολιτικό παιχνίδι της δεν θα το κάνει στηριγμένη στον αποτυχημένο και κακοποιημένο μαρξισμό αλλά σε δύο δοκιμασμένα όπλα: την ορθοδοξία και τον πανσλαβισμό. Και την ώρα που οι δικοί μας πολιτικοί ανοητοφρόνως τα βάζουν με την Εκκλησία ο Πούτιν έχει κάνει βραχίονα της εξωτερικής του πολιτικής την Ορθοδοξία και πιθανώς αύριο να μας πάρει τα πατριαρχεία ΚΠόλεως, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας. Ήδη στην Κύπρο έχει σχηματισθεί ρωσσικό κόμμα και ανάλογο ετοιμάζεται και στην Ελλάδα.

Ρωσσόμορφες κρεμμυδοκέφαλες Εκκλησίες σπέρνονται παντού. Άραγε η Ρωσσία κάνει τη διείσδυσή της –και μάλιστα με τον κουμπουροφόρο Σαββίδη– μόνο στην Ελλάδα; Στα Σκόπια, λοιπόν, παρατηρείται ένας έντονος φιλορωσσισμός, που ο Πούτιν τον ενισχύει ευφυώς. Αυτό κάνει τους «μακεδονιστές» να ανησυχούν και να ζητούν μια συμφωνία με την Ελλάδα, έναντι φθηνών υποχωρήσεων, για να τεθούν υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, να τρυπώσουν στην Ε.Ε. με τις παχυλές επιδοτήσεις και ίσως να αποσυνδεθούν από την επιρροή του Ερντογάν, που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να τους οδηγήσει.

Συνεπώς δεν φοβάμαι την πολιτική των Σκοπιανών, φοβάμαι τις δήθεν ρεαλιστικές βλακείες κάποιων Ελλήνων πολιτικών που, ενώ απέτυχαν εις τα πάντα παταγωδώς, εξακολουθούν να μολύνουν το ελληνικό πατριωτικό αίσθημα με τις κακοήθεις αδολεσχίες τους. Και δεν βλέπουν ότι με τη θρασυστομία τους απομακρύνουν από την Ελλάδα και τον μακεδονικό Ελληνισμό του εξωτερικού.

Πηγή:  dimokratianews.gr