Προσοχή στην δουλεία των αισθητών.

Όσο ο άνθρωπος παραμένει σαρκικός, φροντίζοντας να ικανοποιεί αδίστακτα τις επιθυμίες μια υλόφρονης ζωής, είναι πράγματι υποδουλωμένος σε ποικίλα πάθη, τα οποία τρέφονται και ισχυροποιούνται από την ταύτιση του με τα αισθητά.
Κάθε αισθητό υλικό στοιχείο της ζωής, συγγενές προς την λειτουργία των αισθήσεων, αποβαίνει παθογόνο για το νου, όταν αξιώνει από την φύση του απόλυτη κυριότητα στην οπτική του λειτουργία. Τότε ο νους ταυτίζεται με τα αισθητά. 

Βλέπει μπροστά του μόνο την επιφάνεια των αισθητών και απορροφάται από την αισθησιακή τους γοητεία και έτσι τυφλώνεται η χριστιανική του αυτοσυνειδησία. Θολώνεται ο νούς και αμβλυωπεί προς τα πνευματικά. Δεν είναι επιδεκτικός κάποιας φωτιστικής νηπτικής ανταύγειας.

Βέβαια, τα αισθητά είναι κι αυτά καλά, κατά τον αββά Θαλλάσιο, όταν βιώνει ο χριστιανός την έλλογη σχέση του με αυτά. Δηλαδή στον βαθμό που εξυπηρετούν τις υλικές ανάγκες της ζωής στο πρέπον μέτρο. 

Η χρήση των υλικών αγαθών είναι αναγκαία , σύμφωνα με την πατερική σκέψη. Η δουλεία στην κυριαρχία των αισθητών οφείλεται όχι στην χρήση τους, αλλά στην παράχρηση τους. Στην απολυτοποίηση της χρησιμότητος τους !
(Από το βιβλίο «Κυνηγώντας τον Βάτραχο» του Ιωάννη Κορναράκη)