Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (Β΄Ματθαίου)

Μαθητεία στην αγάπη του     Χριστού       

“Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα  ηκολούθησαν αυτώ”

Μετά από τον κύκλο των εορτών του Πεντηκοσταρίου, βλέπουμε ότι το έργο του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου, προσλαμβάνει δυναμικές πλέον διαστάσεις, όπως αυτές  αποκαλύπτονται αυθεντικά μέσα στο χώρο του ιδίου του Σώματός Του, που είναι η Εκκλησία.

Η πρόσκληση που απηύθυνε προς τους πρώτους μαθητές Του, σηματοδοτεί τη νέα περίοδο σε πολύ διευρυμένους ορίζοντες, με φόντο την πραγματικότητα της Εκκλησίας, τα βήματα της οποίας κατευθύνει αδιάλειπτα εις “πάσαν την αλήθεια”, η συνεχής παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η κλήση των πρώτων μαθητών του Κυρίου, στην οποία αναφέρεται το σημερινό ανάγνωσμα, απευθύνεται ουσιαστικά σε όλους τους ανθρώπους.  

Όπως τότε οι μαθητές έτσι κι  εμείς σήμερα μπορούμε να δείξουμε την ίδια προθυμία. Mε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος έχουμε τη δυνατότητα να βιώνουμε μέσα στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλα τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας ως παρόντα.  Μέσα από αυτά τα γεγονότα,  ο Χριστός μάς φανερώνει και μάς προσφέρει την Βασιλεία Του, ως κατ’ εξοχή ζωή , βίωμα και εμπειρία. 

Θεία πρόσκληση

Η κλήση των μαθητών του Κυρίου, δεν είναι βέβαια έργο ανθρώπινο.  Πρόκειται για θείο προσκλητήριο που εκφράζει τη βούληση του Θεού να σώσει τον άνθρωπο.  Ο Χριστός προσκαλεί όλους μας να μετάσχουμε στην πραγματικότητα της Εκκλησίας, γι’  αυτό η ανταπόκρισή μας θα πρέπει να είναι ανάλογη.  Οι μαθητές δέχθηκαν τότε αμέσως και χωρίς αναστολές την κλήση του Κυρίου:  “Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ”, αναφέρεται χαρακτηριστικά στην περικοπή. 

Η άμεση αυτή ανταπόκριση, πήγαζε από κάποια χαρακτηριστικά, όπως ήταν π.χ. η απλότητα της καρδιάς τους.  Ήταν τόσο ανοικτή, που δεχόταν τα μηνύματα της αγάπης του Θεού  και μάλιστα τα αντιπρόσφερε και στους άλλους ανθρώπους.  Διέθεταν επίσης οι μαθητές αυτό που ονομάζουμε αγαθή προαίρεση.  Αγάπησαν με όλη την ψυχή τους τον Χριστό και πίστεψαν σ’ Αυτόν, ότι είναι ο μόνος αληθινός Σωτήρας.  Ακριβώς, αυτή την αγαθή προαίρεση που πλημμυρίζει τον άνθρωπο από την αγάπη του Κυρίου μας, ζητεί ο Θεός από τον καθένα μας σαν προϋπόθεση για μαθητεία κοντά στο Χριστό.

Απόδραση από τις μέριμνες 

Οι μαθητές του Κυρίου μόλις έγιναν αποδέκτες της θείας πρόσκλησης, που συνιστούσε και μια μεγάλη ευλογία που καταξιώνει τον άνθρωπο, εγκατέλειψαν χωρίς αναστολές όλες τις μέριμνες της ζωής, οι οποίες συνήθως κρατούν τον άνθρωπο δέσμιο στη γη.  Άφησαν τα δίχτυα, τα πλοία, τους συγγενείς τους και ό,τι άλλο τους δέσμευε, για να ακολουθήσουν ολοκληρωτικά τον Χριστό.  Αυτή η στάση βέβαια δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι περιφρονούμε αυτά που μας προσφέρει η αγάπη του Θεού.  

Σημαίνει όμως απελευθέρωση του ανθρώπου από όλες εκείνες τις φροντίδες και τις μέριμνες που δεν επιτρέπουν πολλές φορές να θυμούμαστε την αγάπη του Χριστού.  Είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να προσέξουμε κι εμείς σήμερα, δηλαδή μήπως οι φροντίδες και οι μέριμνες μας αφήνουν προσκολλημένους και προσδεμένους στις δικές μας αδυναμίες και δεν μας επιτρέπουν να πλησιάσουμε τη δύναμη του Χριστού. Με άλλα λόγια κατά πόσο μας καθηλώνουν στη γη και μας κόβουν τα φτερά που ανεβάζουν στον ουρανό.

Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος στέκεται και απευθύνει πάντοτε την πρόσκληση αγάπης Του σε όλους τους ανθρώπους.  Ας φροντίσουμε κι εμείς λοιπόν να την αποδεχθούμε για να πλημμυρίσει πραγματικά η ύπαρξή μας με την παράκληση και την παρηγοριά του Αγίου Πνεύματος.  Με αυτό τον τρόπο οπλιζόμαστε με αισιοδοξία και χαρά και λειτουργούν έτσι όλες οι προϋποθέσεις για να γίνουμε πραγματικοί μαθητές του Χριστού. 

Αυτό έπραξαν και όλες εκείνες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το καθιστούν αιώνια πραγματικότητα. Τέτοια περίπτωση είναι και ο Αλέξανδρος και η Αντωνίνη οι μάρτυρες, των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Έγιναν μάρτυρες Χριστού προσφέροντας την ίδια τη ζωή τους για την αγάπη Του. Η μαρτυρία Χριστού, μπορεί να δίνεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου, σύμφωνα με το παράδειγμα του Αλέξανδρου και της Αντωνίνης, αλλά και των μαθητών του Κυρίου, η ακολουθία των οποίων για την αγάπη του Χριστού είχε ολοκληρωτικό χαρακτήρα.

Xριστάκης Ευσταθίου,θεολόγος