Το αμάρτημα της αχαριστίας είναι μεγάλο.Αλλά είναι μεγάλο και για μένα.

 

π.Εφραίμ Παναούση 

Όλοι μας θέλουμε να πληρωθούμε για τα καλά μας.

Να μας δώσουν επειδή δώσαμε.

Τόσες θυσίες κάναμε πια γιατί να μην αναγνωριστούν.

Ανθρώπινα ακούγονται όλα αυτά.

Περιμένω να μου δώσουν πίσω αυτό που θεωρώ πως έδωσα.

Και περιμένω και περιμένω. Και δεν έρχεται αυτό που θέλω.

Κι αρχίζω να μιλώ για την αχαριστία των ανθρώπων.

Και θυμάμαι την αχαριστία εκείνων που δεν γύρισαν να πούνε ευχαριστώ στο Θεό.

Όλο  και όλοι μου χρωστάνε.

Κι εγώ δεν χρωστώ πουθενά; Εγώ λέω το ευχαριστώ. Είναι μέσα στη σκέψη και το λεξιλόγιό μου; Θέλεις ένα παράδειγμα;

Δες τη σημερινή μέρα. Πόσες φορές είπα ευχαριστώ. Πόσες φορές αισθάνθηκα την ανάγκη να είμαι ευγνώμων. Ευγνωμονώ εκείνους που μου έδωσαν; Τη ζωή, τις ευκαιρίες, τη δυνατότητα, την στιγμή.

Λέω ευχαριστώ στο Θεό για τη μέρα που μου έδωσε δώρο;

Το αμάρτημα της αχαριστίας είναι μεγάλο. 

Αλλά είναι μεγάλο και για μένα. Και πρέπει να κάνω κάτι. Έτσι όταν μάθω να είμαι ευγνώμων θα είμαι πλήρης και δεν θα ζητώ τα ευχαριστώ των άλλων.

Πηγή:  Εκδόσεις Χρυσοπηγή