Η άλλη όψη στα αίτια του bullying…

Πολλοί λένε ότι το παιδί που κάνει bullying στο σχολείο είναι το παιδί που δέχεται bullying στο σπίτι. Αυτή είναι η μία όψη, υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος.

Το παιδί που κάνει bullying έχει μεγαλώσει σε γυάλα και έχει ανατραφεί με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει τύραννος των άλλων. Το σπίτι του ήταν σαν ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και αυτό μεγάλωσε σαν λοχαγός.

Ένα παιδί που δεν δέχτηκε bullying στο σπίτι , μεγάλωσε με αγάπη αλλά με την λάθος αγάπη. Όχι με την αγάπη που συγχωρεί, που σέβεται, που ταπεινώνεται, που αγκαλιάζει, που γονατίζει. Αλλά με την κτητική αγάπη. Μια αγάπη που δεν παιδαγωγεί τον άνθρωπο αλλά τον πνίγει και τον μεταμορφώνει σε ένα όργανο. Σαν την αγάπη που έχουμε σε υλικά αντικείμενα και τα διαμορφώνουμε όπως θέλουμε εμείς για να έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο χρήσης.  Δεν είναι η αγάπη της αναμόρφωσης , της παιδαγωγίας είναι η αγάπης της εξουσίας, της τυραννίας και της υποδούλωσης.

Ένα παιδί που από μικρό άκουγε πόσο τέλειο είναι , πόσο όμορφο είναι , ότι δεν μπορεί ποτέ να είναι τελευταίο και να μην δέχεται μύγα στο σπαθί του.

Ένα παιδί που κάθε επιθυμία ήταν σαν ένα κάλεσμα στο τζίνι και έπρεπε να ικανοποιηθεί με οποιοδήποτε κόστος και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Ένα παιδί που δεχόταν μια κτητική αγάπη και η οικογένεια το θεωρούσε το καλύτερο προϊόν για να ανεβάσουμε το κοινωνιολογικό μας προφίλ «Είδατε ; Είναι άριστος μαθητής ! Καλύτερος από όλους», «Είναι η πιό όμορφη από όλα τα κορίτσια της τάξης».

Ένα παιδί που έμαθε να έχει τη μύτη ψηλά, να μην σέβεται την διαφορετικότητα, αλλά όταν τη συναντάει να την υποβιβάζει ή να γυρνάει το κεφάλι του από την άλλη.

Ένα παιδί που δεν έμαθε ποτέ να αγαπάει , να υποχωρεί , να υπομένει αλλά  του μάθανε ότι ο εγωισμός και η κυριαρχία επί των άλλων είναι το καλύτερο όπλο για να πας μπροστά στη ζωή σου .

Δεν του μίλησε κανείς για Θεό γιατί πολύ απλά του μάθανε ότι Θεός είναι ο ίδιος.

Ένα τέτοιο παιδί μεγάλωσε με ένα πατέρα και  μια μάνα που το θεωρούν το πολύτιμο διαμάντι του σύμπαντος κόσμου. Ότι το παιδί τους είναι το μόνο παιδί που αξίζει πρωτιές και βραβεία. Αν είσαι δάσκαλος και κάνεις παρατήρηση στο παιδί τους θα σε γδάρουν όπως τα όρνια ξεσκίζουν το θήραμα τους.

Ένα τέτοιο παιδί  είναι ο αρχηγός στο σχολείο γιατί μεγάλωσε για να γίνει αρχηγός…από το σπίτι:

Ένα τέτοιο παιδί δεν ακούει και επιβάλλεται στους άλλους με τέτοια μοχθηρότητα που ο Χίτλερ φαντάζει γατάκι μπροστά του. Και αυτή την τυραννία την εκφράζει από τις τάξεις του δημοτικού.

Διαλέγει ποιοι θα παίξουν στην ομάδα του, λέει στους υποτακτικούς του ποιον θα κοροϊδέψουν, απειλεί , φωνάζει , βρίζει, χειροδικεί πολλές φορές. 

Τη λέξη «Συγγνώμη» δεν την ξέρει διότι πολύ απλά δεν υπάρχει λάθος για αυτόν.

Τη λέξη «αγαπώ» την αγνοεί διότι για να αγαπήσεις πραγματικά πρέπει να ταπεινωθείς  και να κάνεις χώρο στη ζωή σου που θα τη μοιραστείς με τους άλλους και όχι μόνο με κάποιους εκλεκτούς.

Eνα τέτοιο παιδί θα κάνει bullying στο σχολείο, θα είναι ο σαδιστής σύζυγος και το αφεντικό τύραννος. Είναι ένας ήδη νεκρός άνθρωπος που απλά αναπνέει ως σώμα αλλά όχι ως ζώσα ψυχή.

Όμως, δεν φταίνε τα παιδιά , φταίνε αυτοί που τα φέρνουν στον κόσμο, γιατί δεν ξέρουν γιατί το κάνουν αυτό και δεν γνωρίζουν ακόμα πως οφείλουν να τα αναθρέψουν.

Το λάθος των περισσότερων γονιών είναι το εξής : Ότι θεωρούν τα παιδιά τους δικό τους δημιούργημα και όχι δημιούργημα του δημιουργού. Και από την άλλη, κάποιοι γονείς  μεγαλώνουν τα παιδιά τους σαν να είναι το κέντρο του κόσμου και όχι μέρος του κόσμου.

Όταν οι γονείς συνειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά ΔΕΝ τους ανήκουν, τότε ήδη έχουν ανέβει στο πρώτο σκαλοπάτι για τη Βασιλεία των ουρανών.

Ας σταματήσουν λοιπόν μερικοί γονείς να βλέπουν τα παιδιά τους σαν προέκτασή τους και ας τα μάθουν τρία πολύ απλά αλλά χρήσιμα πράγματα :

«Να αγαπούν , να συγχωρούν, και να γονατίζουν στον Χριστό»

Αυτά αρκούν για να μεγαλώσεις έναν ενθεωμένο άνθρωπο.

  π. Σπυρίδων Σκουτής

Πηγή:  euxh.gr