Προσδοκώ Ανάσταση Ζωντανών…

Σε είδα να αδιαφορείς  και να δέχεσαι αμάσητα όλες τις κοινωνικές  αλλαγές που αλλοτριώνουν την παράδοση και την ταυτότητα μας με το δεν βαριέσαι αδελφέ.

Σε είδα να ξεροσταλιάζεις για ένα νεύμα του αρχηγού που τάζει θέσεις και πλουτισμό σαν φύλαρχος που δίνει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.

 Σε άκουσα να υποστηρίζεις με πάθος τις ικανότητες ανθρώπινων φαντασμάτων που τάζουν ευημερία από την άνεση της ιδιώτης πισίνας.

Σε  είδα έρμαιο του εφήμερου φόβου. Παιδί της σιωπής και του εφησυχασμού

 Σε είδα να ακολουθείς θαυματοποιούς, τσαρλατάνους της ψεύτικης ελπίδας και πιστά παιδιά της φθοράς για μια μίζερη θέση στην ιλουστρασιόν εικόνα τους.

Σε είδα να αδιαφορείς που ρημάζετε το σχολείο και η παιδεία και χλευάζετε ο κόπος και ο αγώνας.

Σε είδα να…

Μα για στάσου....Δεν είσαι εσύ που μαζί κάναμε όνειρα για να αλλάξουμε τον κόσμο;
Δεν είσαι εσύ που αντιστάθηκες σε κάθε μορφή βίας και υποδούλωσης;
Δεν είσαι εσύ που όρθωσες ανάστημα σε κάθε ζυγό ανελευθερίας;
Τι έπαθες, τι έπαθα, τι πάθαμε. αδελφέ μου;...
Μήπως ήρθε η ώρα να σπάσουμε τον εφησυχασμό μας;...
Θεέ μου Προσδοκώ Ανάσταση Ζωντανών....

Κώστας Ζουρδός