Το
παρουσιαστικό του συγκλόνιζε τούς πάντες. Η λαμπερή διαπεραστική ματιά
του γαλήνευε όσους ήταν κοντά του.
Η απλοϊκή ομιλία του συγκινούσε ακόμα
και τους πιο μορφωμένους επιστήμονες.
Ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς αν και ήταν ψευδός, και πολλές φορές τα λόγια
του ακούγονταν αστεία, ποτέ κανένας δεν γελούσε. Αντίθετα μάλιστα.
Τα
δακρυσμένα μάτια όλων μαρτυρούσαν πόσο πολύ τα λόγια του μιλούσαν στις
ψυχές τους. Σαν τον αντίκριζαν να περπατάει στο δρόμο οι γυναίκες έκαναν
με ευλάβεια το σταυρό τους, οι άνδρες έκοβαν το βήμα τους για να
προσπεράσει, οι αμαξάδες σταματούσαν την πορεία τους και κατέβαιναν και
τα μικρά παιδιά έτρεχαν να πάρουν την ευχή του.
Η παρουσία του, ήταν
τιμή για την πρωτεύουσα και όλοι οι κάτοικοι τον εκτιμούσαν και πίστευαν
πως ο ταπεινός ιερέας ήταν ένας αληθινός Άγιος. Κάθε φορά που έφτανε
στην κατάμεστη απο κόσμο εκκλησία για να λειτουργήσει γινόταν σάλος
πραγματικός από την υποδοχή του εκκλησιάσματος.
Οι περισσότεροι
προσπαθούσαν να του φιλήσουν το χέρι, άλλοι να αγγίξουν τα φτωχικά του
ράσα και αρκετοί να προσκυνήσουν το λευκασμένο κεφάλι του, αφού ήταν
ιδιαίτερα κοντός.
Όπου πήγαινε για να τελέσει θεία λειτουργία, έπαιρνε μαζί του τα
«συμβόλαια και τα γραμμάτια» όπως ο ίδιος έλεγε, δηλαδή τα εκατοντάδες
μικρά χαρτιά με τα ονόματα που του έδινε ο κόσμος για να τα μνημονεύσει.
Τα κρατούσε όλα για χρόνια και καθημερινά τα μνημόνευε.
Για την
απέραντη αγάπη του, αλλά και για την ακούραστη άσκηση και ταπείνωσή του ο
Πανάγαθος Θεός τον τίμησε με ουράνιες δωρεές όπως οι θαυμαστές
παρεμβάσεις και το προορατικό χάρισμα. Ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς
βέβαια, ποτέ δε δεχόταν ότι έκανε θαύματα. Συνήθιζε μάλιστα να τα
ονομάζει σημεία, ενώ με μεγάλο κόπο προσπαθούσε να κρύψει το προορατικό
του χάρισμα.
Πηγή: dogma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου