Από της ψυχής τα βάθη.

 

Μέ κοίταξες μέ βλέμμα ἰλαρό
καί μόλις τό ἀντίκρισα Σοῦ εἶπα:
Ἐσένα μόνον θά ἀκολουθῶ,
ποτέ δέν θά σ' ἀφήσω.
Ἀπό ψηλά μέ κοίταξαν πουλιά
καί πιὸ ψηλά τῆς νύχτας τά ἀστέρια
Καί στήν καρδιά μου ἔκανε φωλιά
τοῦ ἔρωτός Σου τό ἄσπρο περιστέρι.
Ἀγάπης καί γλυκύτητος φτερά
μ΄ ἀπάλλαξαν ἀπό τῆς γῆς τό βάρος
γιά νά δεχθῶ σάν δῶρο νοερά
τῆς ταπεινώσεως τήν τόλμη καί τό θάρρος!!!