Οι πέτρες του Θεού.

Ένα κοριτσάκι έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι της. 

Δεν πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. 

Τότε ο πατέρας της πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι.

Η μικρή στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι αυτό το πετροβόλημα. 

Αλλά δεν άργησε να εννοήσει.

 Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. 

Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν, το έφεραν σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. 

Κι έτσι η μικρούλα με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν, μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του, για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.