Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός.

Ο Όσιος Νικηφόρος, ο λεπρός, που σήμερα εορτάζουμε τη Μνήμη του, πέρασε όλη του σχεδόν τη ζωή μέσα σε δοκιμασία και πόνους. Από τα 74 χρόνια που έζησε στη γη, τα περίπου 60 ήταν μέσα στην ασθένεια. 

Από 13 ετών παιδί έμεινε ορφανός, έφυγε από τη γενέτειρα Κρήτη όταν στα 16 του είχε εκδηλωθεί αρκετά η ασθένεια ώστε να αποφύγει τον εγκλεισμό στη Σπιναλόγκα και πήγε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εργαζόμενος ως κουρέας. 

Από εκεί, κατέφυγε στη Χίο, τον ονομαστό και μεγάλο Άγιο Άνθιμο (τον Βαγιάνο) και έγινε υποτακτικός του ζώντας στο λεπροκομείο. Από εκεί, ήρθε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αθήνας, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, περνώντας την υπόλοιπη ζωή του με πόνους, με δοκιμασίες, με την ασθένεια να του κατατρώγει το σώμα, να του αλλοιώνει το πρόσωπο, να τυφλώνεται, να πληγιάζει. 

Και εκείνος, όλα αυτά τα χρόνια, δεν είπε λόγο εναντίον του Θεού. Υπέμεινε καρτερικά τη δοκιμασία του. Υπέμεινε αγόγγυστα. Υπέμεινε μαρτυρικά και σιωπηλά. Και όχι μόνον αυτό, αλλά όσοι τον επισκέπτονταν για να τον δουν και να πάρουν την ευχή του, έβλεπαν έναν μοναχό της υπακοής και της υπομονής, της ταπεινώσεως και της ακτημοσύνης, να είναι χαμογελαστός, να είναι χαριτωμένος, να διδάσκει με τη ζωή του και με τους λίγους λόγους που έλεγε.

"Παιδιά μου, προσεύχεστε; Και πώς προσεύχεστε; Με την ευχή του Ιησού να προσεύχεστε! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Έτσι να προσεύχεστε, έτσι είναι καλά". 

Μεγάλος αθλητής της υπομονής. Αδάμας της καρτερίας. Παράδειγμα για όλους μας. Αν τον βλέπαμε, εμείς οι σύγχρονοι, ίσως να τον αποστρεφόμασταν. Ίσως να φοβόμασταν να πλησιάσουμε. Ίσως να τον αφήναμε στο περιθώριο. 

Μα ο Άγιος είχε μέσα του το Χριστό και του αρκούσε, δεν ήθελε τίποτε άλλο. Αν κερδίσεις το Χριστό, αν Τον αναζητάς και Τον ποθείς, αν θέλεις να Τον θρονιάσεις στην καρδιά σου, τότε δεν θέλεις ούτε δόξα, ούτε τιμές, ούτε αναγνώριση. Σου αρκεί να έχεις το Χριστό γιατί μόνο έτσι έχεις τα πάντα. Ο Άγιος Νικηφόρος, στα χρόνια της δοκιμασίας ήταν χαρούμενος γιατί είχε το Χριστό. Μέσα στο ταλαιπωρημένο σαρκίο που κατέτρωγε η λέπρα, έκρυβε μια πεντακάθαρη ψυχή που κατοικούσε εκεί ο Χριστός. 

Όταν έγινε η Ανακομιδή των Λειψάνων του, πλημμύρισε ο τόπος από την ευωδία. Ο Θεός τον δόξασε, βράβευσε την υπομονή του, και θαυματουργεί διά του Αγίου Νικηφόρου. Ας επικαλούμαστε τον Άγιο και ας ζητάμε να μας καθαρίσει τη λέπρα της ψυχής.
Κύριε Ιησού Χριστέ, με τις πρεσβείες του Αγίου Νικηφόρου, σώσον ημάς.