Ο γέρος πατέρας....

Ένας φουκαράς γέρος πήγε να μείνει με τον γιο του, τη νύφη του και τον τετράχρονο εγγονό του .

Τα χέρια του γεροντάκου έτρεμαν, τα μάτια του δεν έβλεπαν καλά κι η περπατησιά του ήταν διστακτική .

Η οικογένεια έτρωγε όλη μαζί στο τραπέζι, όμως τα πράγματα τα έκαναν δύσκολα τα τρεμουλιάρικα χέρια και η αδύνατη όραση του παππού . 

Απ’ το κουτάλι του έπεφτε στο πάτωμα φαγητό, όταν έπιανε το ποτήρι με το νερό πιτσίλιζε το τραπεζομάντιλο κι ο γιος κι νύφη ταράζονταν με όλη αυτή την ανακατωσούρα.

" Πρέπει να κάνουμε κάτι με τον παππού " είπε ο γιος."

" Φτάνει πια το λερωμένο τραπεζομάντιλο, το μάσημα όλο σαματά και το φαγητό στο πάτωμα ".

Κι έτσι το ζευγάρι έβαλε ένα μικρό τραπεζάκι σε μια γωνιά όπου ο παππούς έτρωγε μόνος του την ώρα που η υπόλοιπη οικογένεια απολάμβανε το φαγητό της.
Κι όταν πια ο παππούς έσπασε ένα ,δύο πιάτα, του σερβίριζαν το φαγητό του σ’ ένα ξύλινο μπολ .

 

Όταν οι υπόλοιποι έριχναν καμιά ματιά προς τη μεριά του παππού έβλεπαν μερικές φορές ένα δάκρυ στα μάτια του παππού που καθόταν μονάχος .
Παρόλα αυτά τα μόνα λόγια που έλεγαν του παππού ήταν παρατηρήσεις για το πεσμένο πιρούνι ή τα σκόρπια στο πάτωμα φαγητά .

Ο τετράχρονος μικρός τα έβλεπε όλα αυτά σιωπηλός .
Μια βραδιά, πριν από το δείπνο, ο πατέρας παρατήρησε τον μικρό να παίζει στο πάτωμα με κάτι μικρά κομμάτια ξύλο .

Ρώτησε γλυκά τον γιο του: _ΤΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ;

Το ίδιο γλυκά ο γιος απάντησε:
ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΝΑ ΜΠΟΛ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ,
ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΤΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ.
Και με ένα χαμόγελο ξανάπεσε στη δουλειά του .

Οι γονείς έχασαν τη μιλιά τους και μετά από τα μάτια τους άρχισαν να τρέχουν δάκρυα .
Αν και δεν άλλαξαν κουβέντα, κατάλαβαν κι οι δυο τους τι έπρεπε να γίνει .

Το ίδιο βράδυ ο πατέρας πήρε ευγενικά τον παππού απ’ το χέρι και τον οδήγησε στο τραπέζι της οικογένειας .
Για την υπόλοιπη ζωή του έτρωγε μαζί με την οικογένεια σε όλα τα γεύματα .