Μην ζορίζεις τον άλλον.

                                         Αρχιμανδρ. Παύλος Παπαδόπουλος

Μπορεί να το κάνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και δεν το καταλαβαίνεις διότι δεν μπαίνεις στην θέση του άλλου, το μόνο που σε νοιάζει είναι να περάσει το δικό σου.

Μην ζορίζεις τον άλλον.
Μπορεί να το κάνεις με λόγια και γκρίνια, με μία επιμονή στο θέλημά σου, με υπονοούμενα για τα θέλω σου, με τα μούτρα σου, με την χρειά της φωνής σου.
Η ψυχή του άλλου πληροφορείται. Ξέρει τι θέλεις, ξέρει τι εννοείς (υπονοείς), ξέρει τι προσπαθείς να καταφέρεις.
Αυτό που κάνεις όμως δεν είναι ούτε θεάρεστο, ούτε σεβαστό για μία υγιής σχέση.

Μην ζορίζεις τον άλλον.
Το είπες μία φορά. Φτάνει.
Μην επαναλαμβάνεις αυτό που ποθείς με διάφορους τρόπους.
Εάν ο άλλος θέλει και μπορεί να το κάνει, θα το κάνει με την πρώτη φορά που το είπες.
Η επιμονή δεν είναι πάντα καλή και θεάρεστη.
Πολλά προβλήματα δημιουργούνται στις σχέσεις μας με τους άλλους λόγο την επιμονής μας που συνήθως παίρνει την μορφή γκρίνιας και μουρμούρας.
Η γκρίνια δείχνει εγωισμό και φιλαυτία, δείχνει ότι δεν υπολογίζουμε τον άλλον αλλά μόνο τα "θέλω" μας.
Αν αγαπάς τον άλλον, ασ' τον ελεύθερο να κάνει αυτό που θέλει. Όταν κάτι γίνεται με το ζόρι, κουράζει και φθείρει τον άλλον, προκαλεί εκνευρισμό και ταραχή που αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί.

Το φοβερό είναι ότι κάποιοι άνθρωποι τόσο πολύ θέλουν να γίνει το δικό τους που ούτε αυτό τους ενδιαφέρει. Προτιμούν δηλαδή ο άλλος (τον οποίο δήθεν αγαπούν) να υποφέρει, να ζοριστεί για πάρτη τους.

Τόσο εγωισμό πια;

Τόση σκληρότητα;

Η αγάπη του άλλου θα αποδειχθεί μέσα στην ελευθερία που θα του προσφέρουμε και όχι μέσα από τα πράγματα που θα κάνει με το ζόρι και με την γκρίνια μας, καθοδηγούμενος από την κτητική μας συμπεριφορά.

Επιτυχία δεν είναι να κάνουμε τον άλλον μαριονέτα μας.

Επιτυχία είναι να αγαπούμε αρχοντικά και γνήσια, χωρίς απαιτήσεις και όρους, χωρίς να ζορίζουμε τον άλλον, αλλά να τον αφήνουμε ελεύθερο να ανταποκριθεί όπως εκείνος το κρίνει μέσα στην σχέση μας.

Αναρωτήσου, εσύ θα ήθελες να σου συμπεριφέρονται κατα αυτόν τον τρόπο που εσύ συμπεριφέρεσαι;

Θα ήθελες να σε "αγαπούν" όπως εσύ "αγαπάς";

Θα μπορούσες να σε αντέξεις εάν σε είχες ταίρι;

Άσε τον εγωισμό σου και καλλιέργησε την ταπείνωση.

Όλα είναι θέματα εγωισμού ή ταπείνωσης.

Μόνο εάν απαρνηθείς το "εγώ " σου θα μπορέσεις να ειρηνεύσεις μέσα στην σχέση σου. Τότε, όλα θα τα δέχεσαι εύκολα. Και τα "ναι" και τα "όχι" θα τα αποδέχεσαι χωρίς υστερίες και εμμονές.

Εάν αγαπάς, άσε τον άλλον ελεύθερο να σου εκφράσει την αγάπη του. Μην του υποδεικνύεις τον τρόπο. Διότι ο τρόπος του καθενός είναι διαφορετικός και προσωπικός. Μην προσπαθείς ακόμα και τον τρόπο έκφρασης της αγάπης του άλλου να χειραγωγήσεις και να κατευθύνεις.

Εσύ τον αγαπάς; κάνε αυτό που μπορείς και θέλεις και άσε τον άλλον και εκφραστεί κι εκείνος όπως και όταν θέλεις.

Η αγκαλιά σου να μην γίνεται φυλακή καταπίεσης και απαιτήσεων, αλλά παράδεισος κατανόησης και αποδοχής, ελευθερίας και συγχώρεσης.

Έτσι η σχέση σου θα είναι όντως ένα άνοιγμα προς τον ουρανό και όχι ένα χαράκωμα πολέμου.