Θα ξημερώσει Ψυχοσάββατο...

Και στους Ναούς που «βαριά χτυπά του Ψυχοσαββάτου η καμπάνα», όπως έλεγε ένα παλιό ποίημα, θα συγκεντρωθούμε απόψε στον Εσπερινό και αύριο το πρωί στη Θεία Λειτουργία για να τιμήσουμε όλους εκείνους που έφυγαν πριν από εμάς για τον Ουρανό και ζουν στην άλλη ζωή, την όντως ζωή, την αιωνιότητα. 

Ναι, ζουν! Γιατί «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν» και δεν υπάρχει θάνατος.

Θα ξημερώσει Ψυχοσάββατο...
Και όλοι μας έχουμε κάποιο δικό μας πρόσωπο που δεν είναι πια ανάμεσά μας με φυσική παρουσία. 

Όμως, οι κεκοιμημένοι «είναι αθέατοι αλλά δεν είναι απόντες». Τους έχουμε πάντα στη μνήμη μας. Τους έχουμε πάντα στην καρδιά μας. Πολλές φορές, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου αλλά πραγματικότητα, νιώθουμε ότι είναι δίπλα μας.

Θα ξημερώσει Ψυχοσάββατο...

Και οι δικοί μας άνθρωποι, οι κεκοιμημένοι, περιμένουν από εμάς την προσευχή μας. Περιμένουν την αγάπη μας. Περιμένουν τα δώρα μας. Περιμένουν να τους θυμηθούμε.

Μακαρίζω τις παλιές Υδραίες νοικοκυρές... Τις έβλεπα από μικρό παιδί να έρχονται στο Ναό, σαν απόψε, έχοντας ετοιμάσει τα δώρα της αγάπης τους για τους κεκοιμημένους. Ένα πιάτο κόλλυβα, πρόσφορο ζυμωτό τυλιγμένο σε καθαρή πετσέτα, λάδι, νάμα, μια λαμπάδα καθαρό κερί και ένα χαρτί με τα ονόματα των προσφιλών τους γραμμένα πάνω σε αυτό.

Στο σπίτι, έβλεπα από μικρός την προετοιμασία των κολλύβων και των υπολοίπων σχετικών που έκανε η Γιαγιά. Όλες οι παλιές νοικοκυρές ήξεραν να αφιερώνουν αυτή την ημέρα στους ανθρώπους που είναι στον Ουρανό, με εκκλησιασμό και προσευχή. Δουλειές δεν έκαναν εκείνη την ημέρα, αλλά μετά την Εκκλησία πήγαιναν στο Κοιμητήριο να φροντίσουν τους τάφους των ανθρώπων τους.

Εμείς, σήμερα;

Θα ξημερώσει Ψυχοσάββατο...

Μην ξεχάσουμε τους ανθρώπους μας. Ας πάμε στους Ναούς με τα δώρα μας. Και αν δεν προλάβαμε να ετοιμάσουμε κόλλυβα, ας πάμε να ανάψουμε ένα κεράκι, ας πάμε να προσευχηθουμε. Ας νιώσουμε την ανάγκη της επικοινωνίας μαζί τους. Μόνο με την προσευχή συναντιόμαστε με τους κεκοιμημένους. Και μόνο στο Άγιο Ποτήριο ενωνόμαστε μαζί τους.

Θα ξημερώσει Ψυχοσάββατο...

Οι κεκοιμημένοι περιμένουν!
Ας πάμε να τους τιμήσουμε.
Ας πάμε να διατρανώσουμε
ότι «Χριστός ἀνέστη».

Εμμανουήλ Πούλος