Ας διορθώσουμε τον εαυτο μας.

 του π. Παύλου Παπαδόπουλου

Ο καθένας μας ρίχνει το βάρος στον άλλον, γι' αυτό δεν μπορούμε να προκόψουμε, γι' αυτό ενώ κοπιάζουμε δεν προοδεύουμε, αλλά περνάμε τον καιρό μας σαπίζοντας στους κακούς λογισμούς που κάνουμε εναντίον των αδελφών μας.

Ο καθένας μας πιάνει το κομποσχοίνι και προσεύχεται στον Θεό να φωτίσει τον άλλον για να αναγνωρίσει το λάθος του εναντίον μας, λες κι εμείς δεν χρειαζόμαστε φωτισμό για να αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη προς τον αδελφό μας!

Ο καθένας μας, εύκολα δικαιώνει τον εαυτό του. Κι αν κάποτε αναλάβουμε λίγη από την ευθύνη των λαθών μας, αμέσως στρέφουμε και πάλι την προσοχή μας στην κατηγορία των άλλων και στην ευθύνη που φέρουν οι άλλοι.

Κι όλοι μας καταλήγουμε να έχουμε την απαίτηση να τηρούν τα σωστά και θεάρεστα οι άλλοι ενώ εμείς μένουμε μακρυά από τον λόγο του Θεού. Γι' αυτό και δεν μπορούμε να συνετιστούμε και να κάνουμε το καλό, γιατί αν ποτέ και το ελάχιστο λάθος μάθουμε, αμέσως απαιτούμε από τον αδελφό μας να διορθωθεί. Τον ελέγχουμε και γινόμαστε σκληροί μαζί του.

Γιατί όμως δεν απαιτούμε πρωτίστως από τους εαυτούς μας να εφαρμόζουμε τις εντολές του Θεού και δεν κατηγορούμε τους εαυτούς μας το ίδιο εύκολα, όπως κατηγορούμε τους αδελφούς μας; Διότι η εγωπάθεια μας τυφλώνει και δεν βλέπουμε τις δικές μας αστοχίες και αμαρτήματα.

 

Είπε ο αββάς Ποιμένας: "Όλες οι αρετές μπήκαν σ' αυτό το σπίτι, εκτός από μία και χωρίς αυτή δύσκολα στέκεται ο άνθρωπος". Και τον ρώτησαν: "Ποια είναι αυτή"; Και λέει: "Η αυτομεμψία".

Και ο Μέγας Αντώνιος είπε: "Αυτή είναι η σπουδαιότερη πνευματική εργασία, που έχει να κάνει ο άνθρωπος μέσα του. Να επωμίζεται τα λάθη του απέναντι στον Θεό και στους ανθρώπους και να προετοιμάζεται για τους πειρασμούς μέχρι την τελευταία του αναπνοή".

Και ο αββάς Δωρόθεος: "Δεν πρέπει να διορθώνει κανείς τον αδελφό του την ώρα που αμαρτάνει εναντίον του, αλλ' ούτε πάλι άλλη ώρα, μόνο και μόνο για να τον εκδικηθεί για το λάθος του".

Ο δρόμος προς την Σωτηρία μας είναι η αυτομεμψία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Διότι με την αυτομεμψία καλλιεργούμε την ταπείνωση και την μετάνοια και συγχρόνως αποφεύγουμε την κατάκριση του αδελφού.

Δεν θα επαινεθούμε από τον Χριστό κατά πόσο ελέγξαμε τα λάθη των άλλων (αντιθέτως θα απωλεσθούμε γι' αυτό) αλλά κατα πόσο ελέγξαμε τον εαυτό μας.
Του Χριστού γινόμαστε όχι όταν διορθώνουμε τους άλλους αλλά όταν διορθώσουμε τον εαυτό μας.