Ζωή δίχως συνταγές.

Αρετή ξέρεις τι σημαίνει; Να μπορώ να σου κάνω κακό και να επιλέγω συνειδητά να μην το πράξω. 

Αλλιώς δε μιλάμε για ενάρετο αλλά για αδύναμο. 

Βλέπω πολλούς ανθρώπους να φοβούνται την ζωή και να κρύβονται στην θρησκεία. 

Να δειλιάζουν να ζήσουν, κι όλη μέρα να μιλάνε για αμαρτίες και μετα θάνατο ζωή. 

Να είναι τρομαγμένοι και να παρουσιάζονται ως «ενάρετοι».

Να φοβούνται τον εαυτό τους και να κτίζουν καριέρες.

 

Να ενοχλούνται απίστευτα από την σιωπή και να ζουν σε τρελούς ρυθμούς, να σιχαίνονται την ύπαρξη τους και να κτίζουν τα αγάλματα τους. 

Τι ωραία το έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, «άλλο ταπείνωση άλλο κόμπλεξ…».

Σε θέλω να μπορείς να δαγκώνεις σίδερα και εσύ να επιλέγεις να δίνεις φιλιά. Να μπορείς να σφίξεις την γροθιά και εσύ να γίνεσαι αγκαλιά. 

Σε θέλω να μπορείς να μισείς και εσύ να λες, χίλιες φορές να προδοθώ και πάλι θα αγαπήσω…. π. Λίβυος
Από το βιβλίο μου, «Ζωή δίχως συνταγές…».