Τι είναι ο άνθρωπος.

Μια μέρα ένας πλούσιος, καθώς έκανε βόλτα στον κήπο του, είδε ένα μικρό πουλί πιασμένο στις ιξόβεργες.

— Καλέ μου άνθρωπε, τον παρακάλεσε εκείνο, δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου δώσω για ανταμοιβή τρεις σοφές συμβουλές. Άλλωστε είμαι τόσο μικρό που δεν αξίζω να με φας, όσο από φωνή, μάλλον θα σε ενοχλεί, παρά θα σε ευχαριστεί, το κελάηδημά μου.

Ο άνθρωπος σκέφτηκε την πρόταση του πουλιού. Πραγματικά ήταν μισή χούφτα όλο κι όλο και από φωνή, οι κότες κελαηδούσαν καλύτερα

— Εντάξει, πες μου τις τρεις συμβουλές και θα σου δώσω την ελευθερία σου, συμφώνησε.

— Άκουσε λοιπόν προσεκτικά για να ωφεληθείς από τις συμβουλές που είναι πραγματικά σοφές γιατί τις είχα ακούσει από μια κουκουβάγια. Πρώτο: Μη στενοχωριέσαι για τα περασμένα. Δεύτερο: Μην κυνηγάς το ανέφικτο. Και τρίτο: Μην πιστεύεις στο απίστευτο.

Οι συμβουλές φάνηκαν πραγματικά σοφές στον πλούσιο και άφησε το πουλί ελεύθερο. Αυτό πέταξε στην κορυφή ενός δέντρου και από εκεί έβαλε τα γέλια.

— Γιατί γελάς; ρώτησε ο πλούσιος.

— Γελώ με την αφέλεια των ανθρώπων που πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι και σοφοί, ενώ στην πράξη είναι από τα πιο χαζά και ανώριμα πλάσματα. Εσύ, για παράδειγμα, μου έδωσες την ελευθερία για τρεις συμβουλές, ενώ θα μπορούσες να ζητήσεις πολύ περισσότερα.

— Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω από ένα μικρό και κακόφωνο πουλί σαν εσένα;

— Αν ενδιαφερόσουν πιο πολύ, θα είχες μάθει ότι μέσα στην κοιλιά μου έχω ένα διαμάντι μεγάλο όσο το αυγό της κότας. Καταλαβαίνεις ότι έχει τεράστια αξία και θα μπορούσε να σε κάνει από τους πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου.

Ο άνθρωπος στενοχωρήθηκε πολύ όταν το άκουσε αυτό γιατί, εκτός από πλούσιος, ήταν και φιλάργυρος. Αφού σκέφτηκε κάμποση ώρα είπε στο πουλί:

— Νομίζεις ότι είσαι ευτυχισμένο γιατί σου χάρισα την ελευθερία. Ξεχνάς όμως ότι σε λίγο θα χειμωνιάσει, θα ξεπαγιάζεις και θα πεινάς στον κήπο και τότε θα έρθεις και θα με παρακαλάς να σε πάρω μέσα στο σπίτι να γλιτώσεις από το κρύο και την πείνα και δεν θα σε νοιάζει που θα χάσεις την ελευθερία σου. Τι θα την κάνεις την ελευθερία αν βασανίζεσαι τόσο;

Το πουλί συνέχισε να γελάει.

— Τώρα γιατί γελάς; ρώτησε ο άνθρωπος.

— Μου κάνει εντύπωση η αφέλειά σου. Πριν από λίγο με άφησες ελεύθερο για να σου δώσω τρεις σοφές συμβουλές, τις οποίες όμως ξέχασες αμέσως. Σου είπα να μη λυπάσαι για το κακό που έγινε κι όμως εσύ στενοχωριέσαι που έχασες το διαμάντι. Σε συμβούλεψα να μην κυνηγάς το ανέφικτο κι όμως εσύ είσαι ικανός να μου πεις οποιοδήποτε παραμύθι για να με σκλαβώσεις, ενώ θα έπρεπε να ξέρεις ότι ποτέ δεν θα θελήσω να χάσω την ελευθερία μου. Και τελευταίο σε συμβούλεψα να μην πιστεύεις κάτι που είναι απίστευτο κι όμως εσύ είσαι ικανός να πιστέψεις ότι μέσα στην κοιλιά μου έχω ένα διαμάντι μεγάλο σαν αυτό κότας, ενώ όλο μου το σώμα είναι μικρότερο από αυγό. Γι’ αυτό λέω ότι οι άνθρωποι είναι χαζοί και ανώριμοι.

Και λέγοντας αυτά πέταξε ψηλά και χάθηκε στον ορίζοντα.