Τα δάκρυα της προσευχής είναι το μύρο της μετανοίας!

Ακόμα και ο πιο δυνατός επάνω στην γη κάποια στιγμή λυγίζει, έρχεται η ώρα που νιώθει την ανάγκη να κοιτάξει προς τον ουρανό και να ζητήσει από τον Θεό την βοήθεια του. 

Είναι κάτι το οποίο η Ιστορία του κόσμου το έχει αποδείξει πάμπολλες φορές.
Ο άνθρωπος ιδιαίτερα μέσα από δύσκολες καταστάσεις είτε προσωπικές είτε σε γενικευμένη κατάσταση ιδιαίτερων περιπτώσεων βρίσκει μέσω της προσευχής την δύναμη να ξαναενώσει τα κομμάτια της δύναμής του και να συνεχίσει προς το αύριο.
Αυτό συμβαίνει σε όλους, στους καθολικούς, στους προτεστάντες, στους μουσουλμάνους ακόμα και στους δηλωμένους ως άθεους, όλοι έρχονται μέσα από καταστάσεις στην ανάγκη να επικοινωνήσουν με τον Θεό.
Ο ληστής στον Σταυρό άνθρωπος σκληρός με ψυχρό αίμα στις φλέβες του, την ύστατη στιγμή ένιωσε την παρουσία του Θεού ως δώρο ευκαιρίας για την μετάνοια του και το δέχθηκε το Δώρο αυτό μέσα από τα δάκρυα του στην απολογία του ενώπιον του Υιού του Θεού και κατάφερε τα δάκρυα να τα κάνει μύρο της μετανοίας.
Μία μεγάλη παρακαταθήκη από τους Αγίους της εκκλησίας μας είναι η αστείρευτη δύναμη της προσευχής, είναι τα δάκρυα τόσων Αγίων που ενώ η ζωή τους ήταν ένας δρόμος με χριστολούλουδα( έτσι ονόμαζε ένας Γέροντας του Αγίου Όρους τις πράξεις των Αγίων) πάντοτε η προσευχή τους προς τον Θεό είχε δάκρυα μετανοίας που ευωδίαζε ο τόπος σαν να είχες ρίξει παντού μύρο, ήταν το άρωμα της μετανοίας.

Αυτή η παρακαταθήκη είναι ένα βίωμα των ορθοδόξων χριστιανών ανά τους αιώνες, η δύναμη της προσευχής, της ειλικρινούς προσευχής, της προσευχής της ταπείνωσης, το αίσθημα του πένθους για τις αμαρτίες, η ευωδία της αγάπης για τον πάσχοντα, η ένθερμη παράκληση για τον ασθενούντα, η δοξολογία της ευχαριστίας, το θαύμα του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, η δύναμη της ψυχής και της πίστης σε μια ένωση προς τον Θεό, σε μια προσευχή.
Μια προσευχή μπορεί να έχει από μια λέξη έως και αμέτρητες ακόμα και όμως όταν γίνεται εγκάρδια με πόνο ψυχής και δύναμη πίστης αρκεί και η μία αυτή λέξη που θα βγάλεις από την ψυχή σου να συγκινήσεις το Έλεος Του Θεού.
Κάποια στιγμή σε ένα νοσοκομείο ένα μικρό κοριτσάκι ήταν τρομαγμένο διότι είχε σπάσει το πόδι του και οι γονείς προσπαθούσαν να το παρηγορήσουν, μια στιγμή όμως ένας παππούς το πλησίασε και του έδωσε μια ταμπακιέρα πολύ όμορφη σκαλιστή και κατάφερε να το κάνει να ξεχάσει τον πόνο του και τις φοβίες... Αμέσως μετά αφού για λίγο συζήτησαν και έκανε αυτός ο παππούς το παιδάκι ακόμα και να γελάσει, ο ηλικιωμένος σωριάστηκε στο έδαφος, τρέξανε όλοι από πάνω του, καρδιακή ανακοπή φωνάζανε γρήγορα να τον μεταφέρουμε, ένας πανικός για να μπορέσουν να σώσουν τον άνθρωπο, εκείνη την στιγμή αυτό το κοριτσάκι έβαλε την ταμπακιέρα του παππού ανάμεσα στα χέρια του,τα τοποθέτησε κάτω από το σαγόνι του κοίταξε ψηλά και άρχισε να λέει.... 

Χριστούλη μου σώσε τον καλό κύριο, σε παρακαλώ και εγώ δεν θα φοβηθώ καθόλου για το πόδι μου. Δεν ξέρω αν έπιασε η προσευχή του κοριτσιού διότι τον ηλικιωμένο τον πήραν οι γιατροί και δεν έμαθα κάτι, αλλά αυτό είναι το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου, η προσευχή έστω και για έναν άγνωστο, για έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις, που μόλις γνώρισες και αυτό χρειάζεται την αθωότητα και την αγνότητα της ψυχής όπως ακριβώς έχουν τα μικρά παιδιά.
Στεκόμαστε στο πνευματικό ταμείο μας πολλές φορές και αντιλαμβανόμαστε ότι η προσευχή μας είναι ξύλινη, μηχανική, χωρίς νόημα και όπως έλεγε ένας σοφός Ιερέας η προσευχή χωρίς δάκρυα είναι σαν να περιμένεις να σου μιλήσει ένα ξύλο... Άψυχη, άχρωμη και χωρίς συναίσθημα. 

Η προσευχή θέλει δάκρυ ώστε να ευωδιάζει το μύρο της μετανοίας και να το αντιληφθεί ο Θεός ώστε να έλθει και να σε πάρει αγκαλιά και να σου πει..... Παιδί μου, μην φοβάσαι, εγώ είμαι μαζί σου, μαζί θα το περάσουμε και θα το νικήσουμε το εμπόδιο αυτό. Ένας πνευματικός έλεγε σε αυτούς που ζητούσαν να εξομολογηθούν... Θα κάνεις προσευχή με την ψυχή σου, θα σκεφτείς και θα αναφέρεις στην προσευχή όλα τα πάθη σου και όταν στάξει το πρώτο δάκρυ θα έρθεις για εξομολόγηση.
Ο κήπος της Γεσθημανής έχει τον βράχο που έστεκε ο Κύριος προσευχόμενος προς τον Πατέρα Του πριν το εκούσιο πάθος και εκεί σε αυτό τον βράχο έπεφταν οι θρόμβοι αίματος ως δάκρυα του Κυρίου μέσα από την προσευχή Του ζητώντας την βοήθεια Του στην αντοχή αυτού του Πάθους και στην ανάβαση στο Γολγοθά.
Εμείς ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι που έχουμε την διδασκαλία του Κυρίου μας, όλη την αλήθεια του Ευαγγελίου είμαστε ευλογημένοι διότι μας εδόθη η ιαματική δύναμη της προσευχής από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό και γονατίζοντας έχουμε την δύναμη την εξ ουρανού να φέρνουμε μέσα από την προσευχή μας τον ουρανό στη γη.
Γονάτισε και προσευχήσου με δάκρυα προς τον Θεό, με αλήθεια, δύναμη πίστης, ταπείνωση και τα δάκρυα σου θα γίνουν μύρο μετανοίας που ο Χριστός άφησε να αλείψουν το Άχραντο Του Σώμα και ο Χριστός θα σε Αναστήσει ώστε να πολεμήσεις κάθε φορά και πιο δυνατός ότι και αν έρθει ανάποδα στην ζωή σου.

-. Ο Ανάξιος. -