Μεσογαίας Νικόλαος: Γιατί άραγε παρατείνεται η πνευματική μας τυφλότητα;

 

Η Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής μάς υπενθυμίζει ένα από τά περιστατικά πού αναφέρονται στήν πορεία τού Χριστού στά Ιεροσόλυμα. Ανεβαίνοντας, λοιπόν, γιά τήν Ιερουσαλήμ, έπρεπε νά περάσει από τήν Ιεριχώ. Έξω από αυτήν τήν πόλη είχε καθίσει κάποιος τυφλός, ζητώντας τήν βοήθεια τών περαστικών.

Ο Κύριος δέν αγνοεί τόν άνθρωπο πού τού ζητεί βοήθεια. Στέκεται, συζητεί μαζί του. Τού δίνει αυτό πού χρειάζεται.

Στή διαδρομή τής ζωής μας, στίς διάφορες φάσεις τής δουλειάς μας, παρουσιάζονται άνθρωποι μέ ποικίλες ανάγκες. Κάποτε η φωνή τους είναι σαφής. Άλλοτε η ικεσία τους είναι μυστική, σιωπηλή καί αθόρυβη από τήν συστολή. Γι αυτό άς μήν κλεινόμαστε στίς απασχολήσεις μας. Άς μήν απομονωνόμαστε διαρκώς στόν εαυτό μας. Άς γίνουμε ευαίσθητοι στίς ανάγκες τών άλλων. Είναι σημαντικό νά υπογραμμίσουμε μέ έμφαση καί ένταση ότι ο τυφλός, γιά τόν οποίο μιλεί τό σημερινό Ευαγγέλιο, δέν συμβολίζει μόνο τούς ταπεινούς καί καταφρονημένους τού κόσμου, πού ο Χριστός ζητάει νά προσέξουμε, αλλά καί τόν ξεχασμένο πνευματικό εαυτό μας, ο οποίος παραμένει άν όχι εντελώς τυφλός, πάντως μέ τραγικά μειωμένη τήν όρασή του.

Καί αυτό γιατί δέν βλέπει τούς πνευματικούς κινδύνους πού τόν απειλούν. Δέν μπορεί νά νιώσει τίς πνευματικές εμπειρίες πού η εν Χριστώ ζωή αποκαλύπτει. Δέν συνειδητοποιεί ότι κάθε Θεία Λειτουργία μάς φέρνει σέ επαφή μέ τήν ζωή τών αγίων. Μάς βοηθάει νά αισθανθούμε κάπως καλύτερα πόσο χαλασμένη είναι η πνευματική μας όραση. Μάς βοηθάει νά συνειδητοποιήσουμε τόν βαθμό τής πνευματικής μας τυφλότητας.

Προκύπτει, όμως, ένα ερώτημα. Γιατί άραγε παρατείνεται η πνευματική μας τυφλότητα; Ίσως γιατί η φιλαυτία καί ο εγωισμός μας στέκονται εμπόδια. Συνήθως πιστεύουμε ότι η ικανότητά μας στήν επιστήμη καί στήν παντοδύναμη στίς ημέρες μας τεχνολογία, μπορεί νά μάς θεραπεύσει. Θαμπωμένοι από τά επιτεύγματα καί τά άλματα τής προόδου καί τής εξέλιξης τού ανθρώπινου πολιτισμού, στηρίζουμε υπερβολικές ελπίδες στίς δυνατότητές μας καί αδιαφορούμε γιά τόν Θεό πού δίνει τό φώς καί είναι ο ίδιος τό Φώς καί η πηγή του. Τυφλωμένοι από τά πολλά φώτα αφήνουμε μέσα μας νά σβήσει τό αληθινό φώς.

Καί όμως ο Θεός μέσα από τίς πολλές καί ποικίλες περιστάσεις καί συνθήκες τής καθημερινότητάς μας, μάς δίνει ευκαιρίες νά τόν συναντήσουμε ουσιαστικότερα. Νά συνειδητοποιήσουμε τό πέρασμα τού Χριστού στό δρόμο τής δικής μας ζωής. Καί εκεί καταλαβαίνουμε τό χρέος μας νά Τόν βλέπουμε μέσα από τούς ταπεινούς καί τούς καταφρονημένους. Μέσα από τήν επιθυμία μας νά θεραπευθούμε από τήν πνευματική μας τυφλότητα καί νά φωνάξουμε σάν τόν τυφλό «Ιησού, ελέησόν με».

Υπάρχει βέβαια καί μιά άλλη πτυχή στήν θεραπεία τού τυφλού τής Ιεριχούς. Ο πόθος του γιά τόν Χριστό καί τά εμπόδια πού τού παρουσίαζαν οι άλλοι. Μάλλον δέν τόν ώθησε στόν Χριστό η δυστυχία του, αλλά η επιμονή του, πού μάς καταπλήσσει. Είχε δεί καί είχε διακρίνει καλύτερα από τούς άλλους, πού είχαν μάτια, τό μεσσία Χριστό καί είχε αναγνωρίσει τήν αγαπώσα δύναμή Του.

Ένα πλήθος από εμπόδια στάθηκαν ανάμεσα στόν τυφλό καί τόν Χριστό. Αυτά ήταν καταρχάς η αρρώστια του, ο πολύς κόσμος, η ιερότητα τής ώρας τής διδασκαλίας, οι επιπλήξεις τού κόσμου νά σωπάσει. Κανένα, όμως, από τά εμπόδια αυτά δέν αποδείχθηκε ανυπέρβλητο. Ο πόθος του νά συναντήσει τόν Χριστό, νά βρεί τό φώς του, ξεπέρασε κάθε φραγμό. Ο πόθος του καί η επιμονή του κάνουν τό θαύμα.

Αγαπητοί αδελφοί, μέσα στό πλήθος τών ανθρώπων πού περιστοίχιζαν τόν Χριστό, γιά νά ακούσουν τήν διδασκαλία Του, η επιμονή καί η πίστη τού τυφλού ξεπερνά όλα τά εμπόδια τού ενοχλημένου πλήθους, πού προσπάθησε νά τόν σταματήσει, γιά νά ακούσει μιά διδασκαλία πού τό κατέπλησσε. Όμως καί ο Χριστός στήν επιμονή τού τυφλού διακόπτει τήν δύναμη τού λόγου, γιά νά εκδηλώσει τήν αγάπη τού έργου Του.

Καί αυτό, γιά νά μήν ξεχνάμε ότι η πίστη χωρίς ορθή πράξη μπορεί νά σταθεί εμπόδιο στόν καλοπροαίρετο άνθρωπο, πού θέλει νά συναντήσει τόν Χριστό. Αλλά καί εκείνος πού πραγματικά Τόν εμπιστεύεται δέν κάμπτεται, ακόμη καί από τά ανυπέρβλητα εμπόδια πού ενδεχομένως θά συναντήσει, τά οποία προκύπτουν συνήθως από τούς ανθρώπους τής πίστης. Αυτές οι δυό αλήθειες είναι σίγουρα διαστάσεις τού θαύματος τής πνευματικής μας όρασης, πού πραγματώνεται μέσα μας μέ τήν χάρη τού Θεού. Αμήν.

Πηγή:  Βήμα Ορθοδοξίας