Χριστός Ανέστη ψυχή μου !

 

Ποτέ ξανά ένα εθελόθυτο και απροστάτευτο θύμα δεν ήταν τόσο ισχυρό , δεν είχε την παντοδυναμία να αφθαρτοποιεί και να αθανατίζει.
Κατέβηκε ως τον Άδη και τον εσκύλευσε! Τον ενέπαιξε !
Τον πίκρανε, γεμίζοντάς μας αιώνια χαρά !
Ω αυτό το Χριστός Ανέστη …
Μήτρα πανίερη όλων των αρετών , όλων των αναγεννητικών δακρύων , της αιώνιας ελπίδας και της άληκτης χαράς!
Ένα καινούργιο, μα άδειο μνημείο Ζωοδόχο και πανόλβιο, συντρίβει κάθε κανόνα λογικής και το φυσικώς νομοτελές !
Ένας τάφος που φιλοξένησε και ξενοδόχησε Το Αθάνατο !
Ένας θάνατος , αείρροη πηγή αθανασίας !
Γιατρικό ο θάνατος! Ελευθερωτής ! Λυτρωτής !
Τάφος Ζωαρχικός ! Πηγή Ζωής ένα κενό μνημούρι !
Βαβαί της οξυμωρείας !
Όλβιος τάφος ! Δέχθηκε ως υπνούντα Τον Δημιουργό των απάντων και αναδείχθηκε ο ατίμητος και αδαπάνητος θησαυρός της ζωής μας !
Μακάριος και πλούσιος ένας τάφος ! Πόσο παράδοξο τούτο ηχεί!
Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ…!
Δεν είναι άγονος ο βράχος ! Σταλάζει νάματα Αθανασίας !
Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες ! Ένας τάφος να γίνεται αφετηρία και απαρχή ! Ξεκίνημα Ζωής ! Η Ζωή εν τάφω !
Δεν είναι θρηνητικό τραγούδι αυτό ! Είναι παιάνας αναστάσιμος και μητρική κοιλία !
Και πόσοι ακόμα γεννήθηκαν …τέτοιοι παράξενοι παιάνες απ το κενό τρισόλβιο μνήμα !
Δια του Σταυρού η χαρά ! Θανάτω θάνατον ώλεσεν ! Νεκρός Ζωαρχικότατος! Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν , άδου την καθαίρεσιν !
Σε δοξάζομεν , Τον της φθοράς καθαιρέτην !
Δια θανάτου το θνητόν , δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλεις ! Άφραστον θαύμα! Ω των θαυμάτων των καινών !
Χριστός Ανέστη !

Όλη η ζωή μας αυτό το μνήμα !

Ό,τι αληθινό και ζωηφόρο υπήρξε μετά το κενό μνημείο, οφείλει σ αυτό την ύπαρξή του! Όλα τα θαύματα και τα θαυμάσια, που δάκρυα δοξολογίας γεννούν, πηγάζουν από αυτό !

Όλες οι Αναστάσεις και οι συγγνώμες μας !

Ό,τι μπορεί να οδηγήσει στην μετάνοια, στο Φως και στο να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο!
Χωρίς αυτό το κενό, δεν θα υπήρχε το καινό παρά μόνο το μάταιο, που θα οδηγούσε σε ένα απάνθρωπο και φρικώδες τέρμα ! Θα ταν κενό το κήρυγμα , ο λόγος και η πίστη μας , αν η ελπίδα μας δεν έρρεε αστείρευτα από αυτόν τον κενό βράχο! Κλειστός ο Παράδεισος!

Δεν θα υπήρχε ούτε η διαπορθμεύουσα Αειπάρθενος Κόρη, ούτε το Άγιο συναξάρι με τους αγώνες και τα παλαίσματα τα ακατανόητα για την πεπερασμένη θνητή λογική μας !
Ούτε πνεύμα θυσίας, να διακονεί τον πλησίον και να λατρεύει υπεράνω όλων τον Θεό! Αν δεν υπήρχε το κενό μνημείο, δεν θα ήταν Φιλάνθρωπος και πολυέλεος ο Κύριος!
Θα στεκόμασταν μπροστά σε έναν Δημιουργό βασανιστή και τυραννικό! Θα ήμασταν αξιοθρήνητοι και ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων κατά τον Θείο Παύλο . Κενός ο τάφος , γεμάτες από Χριστό και Την Αγάπη, μυριαρίθμητες ψυχές που θυσίασαν και θυσιάζουν το τώρα του νυν αιώνος για την αληθινή Ζωή !
Αν δεν υπήρχε το κενό μνημείο όλοι θα θρηνούσαμε για το μηδέν μας …την μη ύπαρξή μας !

Αγέννετοι και Αγέννητοι θα ήμασταν ! Και αύριο θα πεθαίναμε …

Όσοι αξιώθηκαν να ακουμπήσουν χείλη και καρδιές πάνω στον πανόλβιο Τάφο , όσοι οσφράνθηκαν την άρρητη ευωδία του Ζωηφόρου μνήματος , δεν σταματούν με όλην την θέρμη της ψυχής τους, να βροντοφωνάζουν το Χριστός Ανέστη!
Δύσπιστοι μέχρι πρότινος ! Διαπρύσιοι κήρυκες της Αναστάσεως πλέον, ως την τελευταία τους επί γης πνοή ! Ψηλάφησαν την ακήρατη πλευρά Του Δεσπότη ! Εισήλθαν εντός του μνημείου και ως άλλοι Πέτρος και Ιωάννης, αντίκρισαν τα αδιάσειστα …Φυλαχτάρι εγκολπώθηκαν από τότε τα εντάφια σπάργανα , να μυροβλύζει το στήθος τους και η αναπνοή τους, Χριστό Αναστημένο εκ του Τάφου !

Ο Ζωοδότης, Η Ζωή , Η Αυτοζωή , δεν μπορούσε να εγκλωβιστεί στον τάφο!
Και εμείς αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , πόσο εγκληματούμε απέναντι στην Αθάνατη ψυχή μας όταν την φυλακίζουμε , όταν την ενταφιάζουμε …Στην καταδίκη του θανάτου , σε ένα σκοτάδι χωρίς τέλος ..

Νεκρωμένη από την αμαρτία ψυχή μου !

Εσένα που δημιούργησε ο Θεός Λόγος με τα χέρια Του !

Ανάστα ! Μην καθεύδεις !

Και το δικό σου τωρινό μνήμα, άδειο να μείνει παντοτινά όπως Εκείνου !
Ουκ έστιν ώδε ! Νεκρή ην και ανέζησε !

Έτσι ας πληροφορηθεί ο μισόψυχος!

Βεβαίωσέ το και εσύ ψυχή μου !

Καταργήθηκε ο θάνατος ! Και έγινε το Πάσχα το Σωτήριο, το πέρασμα απ του θανάτου το σκότος και την φθορά , στην αφθαρσία της ατελεύτητης Ζωής !

Χριστός Ανέστη ψυχή μου !

Νώντας Σκοπετέας, Πάσχα 2021

Απόσπασμα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες".