Τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό να αποβάλλει τις εμπειρίες και τις μνήμες της παλιάς ακόλαστης ζωής και να διώξει τις ενθυμήσεις που κινούνται και διεγείρονται μέσα στη σάρκα και προκαλούν ταραχώδη σαρκική φλόγωση, όσο είναι το να βυθιστούμε ολόκληροι μέσα στον πόθο της μελέτης της θείας Γραφής και να αναζητούμε να εννοήσουμε τα βαθιά νοήματά της.
Όταν οι λογισμοί του ανθρώπου εμποτισθούν από την ηδονή της επίμονης μελέτης της σοφίας του Θεού στη θεία Γραφή με τέτοια αφοσίωση που να στίβει τους λόγους του θεού για να του φανερωθούν τα θεία νοήματά του ε, τότε ο άνθρωπος αφήνει πίσω του το μάταιο κόσμο λησμονεί ό,τι υπάρχει σ’αυτόν και εξαλείφει απο την ψυχή του όλες τις αμαρτωλές ενθυμήσεις της συσσωμάτωσης με τον κόσμο.
Πολλές φορές μάλιστα, εξαφανίζει και τους συνήθεις λογισμούς που έχουν σχέση με τις σωματικές μας ανάγκες και αναπαύουν τη φύση μας. Και τότε η ψυχή διαμένει σε έκσταση μέσα στα καινούργια συναπαντήματά της στη θάλασσα των μυστηρίων του θεού.
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου