«Κύριε ελέησον!» από τόν παπαγάλο τού Αγίου Πορφυρίου.

 

Κάποτε χάρισε κάποιος στόν Γέροντα Πορφύριο έναν ατίθασο καί άγριο παπαγάλο.
Ό Γέροντας πολύ ευχαριστήθηκε μέ τούτο τό απρόσμενο δώρο. Ό παπαγάλος όμως ήταν τόσο άγριος, πού δέν μπορούσες ούτε νά τόν πλησιάσεις. Ορμούσε μέ τό δυνατό του ράμφος νά σέ τσιμπήσει.
Έτσι ό Γέροντας αποφάσισε νά τόν ημερέψει.
Πήρε ένα λεπτό βεργάκι καί, ακουμπώντας τόν παπαγάλο απαλά στά φτερά του, έλεγε τήν ευχή:
-«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Δέν πέρασε πολύς καιρός καί ό παπαγάλος ημέρεψε τόσο που δεχόταν καί τό χέρι τού Γέροντα νά τόν χαϊδεύει.
Συχνά άκουγες τόν παπαγάλο νά φωνάζει:

«Γέροντα, ευλόγησον», «Γερόντισσα, ευλογείτε».
Έβγαινε θαρρετά από τό κλουβί του, όταν ό Γέροντας άνοιγε τήν πόρτα, καθόταν στόν ώμο του καί έτρωγε μαζί του.
‘Εμαθε ακόμη να λέει:
«Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου».
Τό πιό θαυμαστό όμως ήταν πού έμαθε νά ψέλνει τό «Κύριε, ελέησον!».

Aπόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Ιακώβου «Ήταν κάποτε παιδιά. Ο Άγιος Πορφύριος».