του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, (εφημ. Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου)
Ένα πρόσωπο τόσο προσφιλές στον καθένα μας, ένα πρόσωπο που όταν το κοιτούμε αγαλλιάζει όλος ο εσωτερικός μας κόσμος, εκλαμβάνοντας δύναμη και που τόσο συχνά γίνεται αποδέκτης των παρακλήσεών μας, είναι αυτό της Υπεραγίας Θεοτόκου, που τιμούμε σήμερα, ημέρα της κοιμήσεώς της, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.
Είναι εκείνη που έγινε όχημα σωτηρίας με την αποδοχή του Θείου θελήματος, μεταφέροντας από τον ουρανό στη γη τον Υιό του Θεού Λόγου, με ανθρώπινο σαρκίο και τέλειο Θεό, αποκαθιστώντας την σχέση Θεού και ανθρώπων και έπειτα είναι εκείνη που πολλοί άνθρωποι μεταφέρονται διά μέσου της δικής της χάρης και παρρησίας, στις ανοιχτές, πλέον, πύλες του παραδείσου, στην αιώνια ανάπαυση, στον θρόνο του Χριστού!
Έχουν δοθεί στην Παναγία μας χιλιάδες προσωνύμια που θα μπορούσαμε αμέτρητες ώρες να συζητούμε για αυτά, όμως, ας δούμε ποια τα χαρακτηριστικά της που την έφεραν σ’ αυτήν την τόσο εξέχουσα και προνομιούχα θέση.
Το πρώτο και κύριο, είναι η αγωγή και η εξοικείωσή της με τη λατρεία του Θεού. Προσέξτε, όταν λέμε εξοικείωση δεν εννοούμε την συνήθεια που πολλές φορές φέρει ως αποτέλεσμα την ασέβεια, αλλά τον φόβο Θεού, τον σεβασμό και την ταπείνωση.
Από τριών ετών, οι γονείς της την εισήγαγαν στο ναό, αφιερώνοντάς την στον Θεό και μάλιστα όχι σε ένα κοινό σημείο του ναού, αλλά στα άγια των Αγίων, θα μπορούσαμε να πούμε στο σημερινό ιερό. Εκεί, άγγελοι την εδίδασκαν και τρέφονταν από τον αρχάγγελο Γαβριήλ.
Διά τούτο τον λόγο, δεν απόρησε, δεν φοβήθηκε και δεν ξαφνιάστηκε όταν ξαναείδε μπροστά της τον αρχάγγελο Γαβριήλ, γνωστοποιώντας της την χαρμόσυνη είδηση.
Ένα δεύτερο που είναι απορία πολλών ανθρώπων, είναι το αν θα μπορούσε η Θεομήτωρ να μην δώσει την συγκατάβασή της κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού. Θα μπορούσε ναι, αλλά ήταν αδύνατον για εκείνη, διότι διακατέχονταν, από πλήρη θείο έρωτα.
«Ιδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου!» Με αυτή την απάντησή της, λογίζεται θα μπορούσαμε να πούμε, ως η πρώτη μάρτυρας του Κυρίου μας, αφού έβαζε τον ίδιο τον εαυτό της σε μπελάδες. Κινδύνευε να κατηγορηθεί από τον Ιωσήφ, να διαπομπευτεί από το σύνολο του κόσμου, έως να φτάσει και στον θάνατο διά την «απιστία» της.
Όμως, η άφεσή της, εξολοκλήρου στα χέρια και το θέλημα του Θεού, οδηγούμενη από τον Θείο έρωτα που προαναφέραμε, την έκανε δυνατή, σίγουρη και πάνω απ’ όλα Θεοκινούμενη.
Τέλος, η υπομονετικότητά της, η καρτερία της, βιώνοντας την αδικία στο πρόσωπο του Υιού της, απαρχής της δημόσιας δράσης Του, θυμόμαστε το περιστατικό που ο Κύριός μας εκδιώχθηκε από τη συναγωγή της Ναζαρέτ, έως και το μαρτυρικό Του διά του Σταυρού θάνατο.
Μια ζωή αδελφοί μου, της Παναγίας μας, γεμάτη διδάγματα, γεμάτη παραδείγματα προς μίμηση.
Μια ζωή που συνδυάζει την αφοσίωση, την πίστη και την υπομονή. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που και εμάς μας ενώνουν μαζί της.
Είναι η μάνα που όλους μας αγκαλιάζει, όλους μας παρηγορεί όταν πονούμε, ο κυματοθραύστης που μας προστατεύει από τα πελώρια κύματα και τις δυσκολίες της ζωής, το αμυντίριο των παγίδων του διαβόλου και το όχημα της ατελευτήτου βασιλείας, που πάντα βρίσκεται δίπλα μας, ώστε και αν χάνουμε το δρόμο μας, εκείνη να μας πάρει πάλι από το χέρι, ξανά και ξανά και να μας μεταφέρει στον Υιό της και Θεό μας Ιησού Χριστό!
Ας την έχουμε συνέχεια στην σκέψη μας και στην καθημερινότητά μας ως μητέρα μας, προσευχόμενοι σε εκείνη από καρδιάς, με ταπείνωση, αλήθεια και πάνω απ’ όλα ευχαριστία, που μας οδήγησε από το σκοτάδι του Άδη στο φως της ζωής και στην εν Χριστώ σωτηρία.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου