του Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου
Ἱεροκήρυκος Ἱ.Μ. Πατρῶν,
Δρος Θεολογίας
Ἡ Θεοτόκος Μαρία εἶναι ὅλων τῶν πιστῶν χριστιανῶν τὸ στήριγμα. Καὶ λέγω τῶν πιστῶν καὶ δὲν λέγω τῶν ἀπίστων, διότι οἱ ἄπιστοι δὲν χρειάζονται στήριγμα, ἀλλὰ φωτισμό, γιὰ νὰ ἔλθουν στὴν πίστη καὶ νὰ κατανοήσουν ποιός εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ποία ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία.
Ἐκεῖνοι ποὺ χρειάζονται στήριγμα εἶναι οἱ πιστοί, διότι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ μέχρι σήμερα βάλλεται ἡ πίστη τους, ἀφοῦ παρουσιάζονται κατὰ καιροὺς διάφοροι αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι διαστρεβλώνουν τὴν ἀλήθεια τὴν ἀποκεκαλυμμένη, ἀφαιρώντας καὶ προσθέτοντας σὲ αὐτήν.
Αὐτοὶ ἀντιμάχονται τὴν Ὀρθόδοξο πίστη μας, ἀμφισβητοῦν τὴν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δὲν ἀποδέχονται τὸ ἀειπάρθενον τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Ἐκτός, ὅμως, ἀπὸ τὸν πιὸ πάνω λόγο, ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου κλονίζεται καὶ ἀπὸ τὶς θλίψεις, τὶς προερχόμενες ἀπὸ τὶς παντὸς εἴδους ἀντιξοότητες.
Ἡ θλίψη κυκλώνει πανταχόθεν τὸν ἄνθρωπο καθὼς μετὰ τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὸν παράδεισο, βρίσκεται μέσα στὸν χῶρο τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.
Ἔτσι ἡ ψυχή του θλίβεται καθημερινῶς καὶ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ βιώνει τὴν αἴσθηση τῆς ἀπουσίας τῆς χαρᾶς καὶ τῆς πληρότητος.
Αὐτὸ ἠμπορεῖ νὰ συμβαίνη τόσο ἀπὸ ἐσωτερικοὺς ὅσο καὶ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς παράγοντες.
Ἐσωτερικὲς αἰτίες εἶναι τὰ πάθη καὶ οἱ παρακοὲς πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποὺ, ὅσο κι ἂν δὲν θέλη νὰ τὸ παραδεχθῆ ὁ ἄνθρωπος, τὸν κατακερματίζουν ὡς προσωπικότητα, τὸν ἀποσυντονίζουν ἀπὸ τὴν πορεία του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγῆται στὴν θλίψη, τὴν ἀθυμία, τὴν ἀπογοήτευση.
Ἐξωτερικοὶ παράγοντες εἶναι ὅλα ὅσα προέρχονται ἐκ τῶν ἔξω, χωρὶς νὰ θέλη ἢ νὰ τὰ προκαλῆ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, ὅπως εἶναι οἱ συκοφαντίες, οἱ κατατρεγμοί, οἱ ἀσθένειες καὶ τὰ ὅμοια.
Ἀλήθεια, τέτοια θλίψη δὲν προκαλεῖ σήμερα στὸν ἄνθρωπο ἡ πανδημία ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ἀνθρωπότητα μὲ ὅλα τὰ παρεπόμενά της;
Στήριγμα δὲν χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ μὴν κλονισθῆ ἡ πίστη του πρὸς τὸν Δημιουργόν του Θεό, μὲ ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ τοῦ συμβαίνουν;
Γιὰ τοὺς πιὸ πάνω λόγους ἔρχεται ἡ Παρθένος καὶ Θεοτόκος νὰ μᾶς στηρίξη τόσο στὴν Ὀρθόδοξο πίστη μας ὅσο καὶ στὸν καθημερινὸ ἀγώνα μας.
Καὶ τοῦτο διότι ἡ Παναγία μας εἶναι «οὐρανὸς» καὶ «γῆ ἀγαθὴ» καὶ «ὅρος ἀλατόμητον» καὶ «ἄρουρα βλαστάνουσα ἱλασμούς».
Τὴν ἀκούομε, ὡστόσο, νὰ μᾶς λέγη: «Ἐγὼ θὰ σᾶς στηρίζω στὴ πίστη καὶ στὴν ὅλη ζωή σας, ἐσεῖς, ὅμως, Αὐτοῦ ἀκούετε, νὰ ὑπακούετε σὲ ὅσα σᾶς ἔχει πεῖ ὁ Υἱός μου».
Ἑπομένως, ἐὰν ἀκούσωμε ὅ,τι μᾶς ἔχει ὁρίσει ὁ Υἱός της, τότε θὰ ἀσκούμεθα καθηρινῶς, θὰ ἀγωνιζώμεθα μὲ τὴν Μυστηριακὴ ζωή, τὴν καθαρὰ ἐξομολόγηση, τὴν προσευχή, τὴν ἁγιοπνευματικὴ μελέτη, ὥστε νὰ καθιστοῦμε στέρεη τὴν πίστη μας καὶ νὰ ἠμποροῦμε ἀφ᾽ ἑνὸς νὰ ἀπομακρυνώμαστε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀφ᾽ ἑτέρου νὰ καθαρίζουμε τὴν καρδία μας, δηλαδὴ τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας, ἔχοντας κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο ὡς ἑδραίωμα ἀμετάστατο τὴν Ὀρθόδοξο πίστη καὶ τὴν ἀρετή.
Εἶναι σημαντικό, ὡστόσο, νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι, ὅταν οἱ πιστοὶ ζητοῦν τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου γιὰ τὴν σωτηρία τους, δὲν ζητοῦν κάποιο εἶδος νομικῆς μεσιτείας, ἀλλὰ τὸ δικό της ζωοποιὸ θέλημα μαζὶ μὲ τὴν τῆς ἀγάπη της γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῆς σωτηρία τους.
Ἡ Παρθένος Μαρία εἶναι ἡ κοινὴ Μητέρα ὅλων τῶν Χριστιανῶν, τῶν γεγενημένων καὶ ἀναγενημένων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.
Καὶ τοῦτο διότι εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου. Κάθε κτίσμα, σύνολη ἡ Δημιουργία, εὑρίσκει στὸ πρόσωπό της τὴν πύλη τῆς «ὄντως ζωῆς», τὴν πύλη τοῦ οὐρανοῦ.
Ἑπομένως, μόνο μέσῳ τῆς Θεοτόκου πορεύεται ὁ ἄνθρωπος πρὸς τὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ «ἐπ᾽ αὐτῇ χαίρει πᾶσα ἡ κτίσις, Ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος».
Παρακαλοῦμε, λοιπόν, τὴν Θεοτόκο νὰ μᾶς στηρίζη στὴν πίστη μας πρὸς τὸν Θεάνθρωπο Κύριο καὶ Υἱό της καὶ ἐκ δευτέρου στὴν Θεανθρώπινη ἀλήθεια ἔναντι τῶν ἐχθρῶν της καὶ τοῦ Υἱοῦ της καὶ ἔναντι τῶν ἐπισυμβαινομένων θλίψεων.
Καὶ ὅταν παρακαλοῦμε τὴν Θεοτόκο Μαρία, ὀφείλουμε νὰ συμπεριλαμβάνουμε καὶ τὴν δική μας προσπάθεια, γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ αὐτὸ τὸ ὁποῖο ζητοῦμε.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου