Γράφει ο Αρχιμ. Δημήτριος Πολιτάκης, Ιεροκήρυκας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Πέτρες επήρα και κλαδιά
τα φύτεψα στην αμμουδιά
Και μια ψυχή μελέτησα
το λόγο δεν αθέτησα
Με τον καιρό με τον καιρό
έγινε αλήθεια τ’ όνειρο
Οι πέτρες μεγαλώσανε
και τα κλαδιά φυτρώσανε
Τα κυπαρίσσια τα κελιά
σου τα ‘κανα παραγγελιά
Τις πόρτες τις αμπάρες σου
και τις οχτώ καμάρες σου
Στο μέρος το πιο δροσερό
έστησα το καμπαναριό
Και κύματα και κύματα
γύρω σου τ’ άσπρα μνήματα
Έλα Κυρά και Παναγιά
με τ’ αναμμένα σου κεριά
Δώσε το φως το δυνατό
στον Ήλιο και στο Θάνατο.
Ο. ΕΛΥΤΗΣ
«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΩΝ»
Η Εκκλησία μας τιμά το πρόσωπο της Μεγάλης Μητέρας και εορτάζει μία από τις μεγαλύτερες, ίσως τη μεγαλύτερη θεομητορική εορτή, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η Εκκλησία μας τιμά το πρόσωπο της Μητέρας του Χριστού και των ανθρώπων, Εκείνης που «έδωσε το δυνατό φως στον ήλιο και στο θάνατο», σύμφωνα με τον ποιητή ... και η ημέρα αυτή είναι λαμπρή ... σαν Πάσχα καλοκαιρινό!
Αποδίδουμε ευγνωμοσύνη στην Παναγία μας, σε Εκείνην που κατάφερε να ενώσει τη γη με τον ουρανό, την κτίση με τον Πλάστη.
Ευγνωμοσύνη σε Εκείνην που είναι ό,τι αγνότερο έχει προσφέρει η ανθρωπότητα, σε Εκείνην που χάρισε ξανά την ελπίδα για να αποκτήσει και πάλι ο άνθρωπος ουράνια προοπτική και σωτηρία.
Η Θεοτόκος έδωσε τη σάρκα και το αίμα της στον Χριστό και αξιώθηκε να χωρέσει στην κοιλιά της τον Αχώρητο: «ἡ τόν ἀχώρητον ἐν γαστρί χωρήσασα».
Η Θεοτόκος υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει ως το μοναδικό πρότυπο και υπόδειγμα γυναίκας και μητέρας και όλοι οφείλουμε να την τιμούμε διότι είναι η Μητέρα του Θεού.
Η Παναγία είναι η «Κιβωτός της Διαθήκης», η παγκόσμια Εύα, η Μάνα που άκουγε πάντοτε με προσοχή και εβίωνε όλα όσα της έλεγε ο Υιός και Θεός της, ο Κύριος Ιησούς ... «καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς».
Η Θεοτόκος είναι Εκείνη που καλεί όλους να πράττουν ό,τι ο Κύριος λέγει ... «ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε».
Η Θεοτόκος είναι Εκείνη που δε μίλησε πολύ, Εκείνη που δεν έγραψε κείμενα, Εκείνη που υπήρξε «ο σιωπών κήρυκας» διδάσκοντας πολλά με τη σιγή, με το παράδειγμά της, με τον αγώνα και την αγωνία της, με την υπακοή στο θέλημα του Θεού ... Εκείνη που χάρισε στον κόσμο τη Ζωή.
Η Θεοτόκος είναι η ελπίδα, η καταφυγή και η παραμυθία κάθε απελπισμένης, πονεμένης και βασανισμένης ψυχής. Κάθε ανθρώπου που στην απογοήτευσή του φέρνει στα χείλη του το όνομά της.
Η Παναγία είναι Εκείνη στην οποίαν έχουν αφιερωθεί αμέτρητοι ύμνοι και τραγούδια και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την πολιτισμική και θρησκευτική μας παράδοση.
Η Παναγία είναι Εκείνη στην οποίαν έχουν αφιερωθεί εκατοντάδες επιβλητικοί ναοί αλλά και μικρά, ταπεινά εκκλησάκια στα πανέμορφα χωριά της Ελληνικής υπαίθρου και όχι μόνον ...
Το όνομά της ως Μητέρα Θεού περιέχει όλο το μυστήριο της Οικονομίας, γι’ αυτό η Θεοτόκος είναι η Εκκλησία, όπως αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο οποίος συνδέει το πρόσωπο της Παναγίας με την ίδια την έννοια της Εκκλησίας: «υμνούμεν την αειπάρθενον Μαρίαν, δηλονότι την αγίαν Εκκλησίαν».
Σήμερα η Ενδοξοτέρα θνήσκει και παραδίδει το πνεύμα της στα χέρια του παιδιού της. Την επισκέφθηκε ο κοινός κλήρος όλων εκείνων που φέρουν την ανθρώπινη φύση και Εκείνη αποδέχεται το θάνατο και παρακαλεί τον Κύριο να δεχθεί στα θεϊκά Του χέρια την «φίλην» σε Αυτόν ψυχή της.
Η Μητέρα της Ζωής, η Παρθένος Μαρία δέχεται νέκρωση και γεύεται τον πικρό θάνατο, αφού όπως λέγει ο Άγιος Ανδρέας ο Κρήτης: «ότι και Αυτή ξεπλήρωσε το ίδιο με μας νόμο της φύσεως, σαν όχι ίσα με μας, αλλά πάνω από μας».
Ο θάνατος της Παναγίας δεν αποτελεί θλιβερό γεγονός, είναι χαρά γιατί υπερβαίνει την έννοια του θανάτου ο οποίος ονομάζεται πλέον «κοίμηση», «θεία μετάσταση», «ενδημία» προς τον Κύριο, «θάνατος ζωηφόρος» και «αρχή δευτέρας υπάρξεως» όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ιερός Δαμασκηνός.
Αδελφοί μου ...
Η Θεοτόκος Μαρία αποτελεί το πραγματικό πρότυπο πιστού. Η ζωή της είναι ένας δρόμος σιωπής γεμάτος από θλίψη, πόνο και δάκρυα, αλλά και από έντονη προσευχή, εντιμότητα, καθαρότητα και προσφορά προς το ανθρώπινο γένος.
Η Παναγία μας καλεί σε έναν αγώνα ... αντίστασης σε ό, τι και σε όποιον μας προκαλεί και μας προσκαλεί να γίνουμε μέτοχοι ενός κόσμου φθηνού, ψεύτικου, σκοτεινού, χωρίς ηθική, χωρίς αρχές, άνευ χαράς πραγματικής ... χωρίς ελπίδα και Θεό ...
Σε αυτήν την πρόσκληση που αποτελεί πρόκληση, ας θυμόμαστε πάντοτε τους αψευδείς λόγους του Κυρίου μας: «μενοῦν γε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν».
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου