Έχω πέντε γλώσσες!

 

Η Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη μας διηγείται:
Μια φορά βρέθηκε ένας ξένος Ιεραπόστολος εκεί που ήμουνα, στην Ινδία και μου λέει:
- Εσύ μπορείς να είσαι μία καλή γυναίκα, αλλά καλή Χριστιανή δεν είσαι...
- Γιατί; του λέω.
- Γιατί είσαι τόσο καιρό εδώ και μόνο με τα Εγγλέζικα γυρίζεις, εδώ και εκεί. Ποιές ντόπιες γλώσσες έμαθες;
- Δεν προλαβαίνω να μάθω, γιατί πηγαίνω από τόπο σε τόπο και ώσπου να μάθω μια διάλεκτο, με φωνάζουν αλλού. Μαθαίνω μόνο το ''καλημέρα – καλησπέρα''. Τίποτε άλλο...
- Εσύ δεν είσαι καλή Χριστιανή! Και ούτε μπορείς να κάνεις και Ιεραποστολή!

Γιατί ξέρετε, οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες μαθαίνουν πάντα τις εντόπιες διαλέκτους. Τότε εγώ είπα: «Κύριε! Δώσε μου μία απάντηση γι’ αυτόν»! Έτσι, με όλη μου την καρδιά το ζήτησα!
Και τότε του λέω:
- Α! Ξέχασα να σου πω. Εγώ έχω πέντε γλώσσες!
- Ναι; Και ποιές είναι αυτές οι πέντε;
- Η πρώτη είναι το ΧΑΜΟΓΕΛΟ, η δεύτερη είναι τα ΔΑΚΡΥΑ, η τρίτη είναι το ΑΓΓΙΓΜΑ, η τέταρτη είναι η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, η πέμπτη είναι η ΑΓΑΠΗ. Με αυτές τις πέντε γλώσσες γυρίζω όλο τον Κόσμο!