Ο Σταύρος πήρε αξία από τον Εσταυρωμένο.

 

Επειδή έχουμε κάποιον σταυρό στην ζωή μας, δεν σημαίνει ότι ωφελούμαστε πνευματικά.
Η ωφέλεια εξαρτάται από την στάση μας, την συμπεριφορά μας, το φρόνημά μας.

Και πώς θα πρέπει να είναι αυτά;
Μας τα δείχνει ο Χριστός.

Αυτός μας δείχνει το τρόπο αντιμετώπισης του σταυρού μας. Με ταπείνωση, με ανεξικακία, με πραότητα, με απλότητα, με συγχωρετικότητα, με υπομονή, με καρτερία, με άδολη αγάπη, με αυταπάρνηση…

Επειδή λοιπόν υποφέρουμε δεν σημαίνει και ότι ωφελούμαστε. Ωφελείτε πνευματικά εκείνος που βλέπει τον σταυρό ως ευκαιρία να βγει από το «εγώ» του, ως μέσο ταπείνωσης και καλλιέργειας των αρετών.
Εκείνος που τον βλέπει ως κατάρα, με πνεύμα εγωισμού, δεν ωφελείται. Και υποφέρει και δεν προάγεται πνευματικά. Αντιθέτως ο σταυρός του γίνεται άλλη μια αποτυχία του να καταλάβει το βαθύ νόημα της ζωής, το οποίο δεν είναι να είμαστε καλά, αλλά να γίνουμε καλοί.

Γι’ αυτό και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης προσευχόταν κατα την διάρκεια του μεγάλου σταυρού που είχε με την υγειά του λέγοντας: «Κύριε μην με κάνεις καλά, κάνε με καλό».

Αυτό όμως ακούγεται παράλογο στα αυτιά του κόσμου, διότι ζούμε έχοντας θεοποιήσει τα «καλά» του κόσμου τούτου και έχουμε βάλει στην άκρη το ζήτημα της σωτηρίας μας.

Αυτό είναι το βαθύ νόημα όταν προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό, όταν κάνουμε τον σταυρό μας: Ναι Κύριε, είμαστε πρόθυμοι να σηκώσουμε τον σταυρό μας όπως εσύ.

Όμως ας προσέξουμε μήπως όχι μόνο αντιδρούμε εγωιστικά στον σταυρό της ζωής μας, αλλά και με την συμπεριφορά μας, με τα λόγια μας, με την παραξενιά μας γινόμαστε ο σταυρωτής κάποιου αδελφού μας. Και τότε αλίμονο.

Γι’ αυτό ας προσπαθούμε να ζούμε έχοντας ως κανόνα μας την ζωή του Χριστού, όχι των φίλων ή των γνωστών. Διότι μόνο έτσι θα γίνουμε φίλοι Του και οικείοι Του.

Χριστιανός σημαίνει να ζεις σταυρικά, τίποτα λιγότερο. Άλλο να κάνεις μεγάλους σταυρούς και άλλο να σηκώνεις τον σταυρό σου αρνούμενος το «εγώ» σου, ακολουθώντας τον Χριστό.

Και αυτό θέλει, καθαρό νου και μεγάλη καρδιά…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος