Ένας διαφορετικός δάσκαλος.

 

 

Κατά τη διάρκεια ενός γάμου, ένας από τους παρευρισκομένους είδε τον δάσκαλό του, ο οποίος τον δίδασκε στο δημοτικό πρίν από περίπου 35 χρόνια.
Με κάθε εκτίμηση και σεβασμό, και με ντροπή τον πλησίασε και του λέει: Με θυμάσαι, δάσκαλε μου;

-Ο δάσκαλος είπε: Όχι, παιδί μου.

-Ο άντρας είπε χαμηλόφωνα: Πώς όχι; ... Είμαι ο μαθητής που έκλεψε το ρολόι του συμμαθητή μου, και ο συμμαθητής μου άρχισε να κλαίει, μας ζητήσετε να ψάξετε τις τσέπες μας. 

Τότε κατάλαβα το λάθος μου και φοβόμουν ότι θα γίνω το περίγελο στους συμμαθητές μου και τους δασκάλους μου.
Μας είπατε να σηκωθούμε και να γυρίσουμε τα πρόσωπά μας στον τοίχο και να κλείσουμε εντελώς τα μάτια μας.
Ψάχνοντας τις τσέπες των συμμαθητών μου και όταν ήρθε η σειρά μου, διακριτικά βγάλατε το ρολόι από την τσέπη μου και συνεχίσετε να ψάχνεται μέχρι και τον τελευταίο μαθητή.

Μετά μας ζητήσετε να επιστρέψουμε στις θέσεις μας,,, τρόμαξα τόσο πολύ .. ότι θα με εκθέσετε μπροστά σε όλους .. όμως εσείς δεν το κάνατε, δώσατε το ρολόι στον συμμαθητή μου, αλλά δεν αναφερθήκατε καθόλου σε αυτόν που το είχε στη τσέπη του!

Έτσι, δάσκαλε, έκτοτε αποφάσισα να μην κλέψω τίποτα, και αν βρίσκω κάτι που δεν μου ανήκει το παραδίδω στον ιδιοκτήτη του, αυτό διδάσκω και στα παιδιά μου.
Πώς μπορείτε να μη με θυμάστε δάσκαλε μου, όταν είμαι ο μαθητής σου, και η ιστορία μου είναι οδυνηρή δεν μπορεί να με έχετε ξεχάσει;
Κύριε σας οφείλω μια συγγνώμη και ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Ο δάσκαλος χάιδεψε την πλάτη του μαθητή του και χαμογέλασε, λέγοντας:
Φυσικά, θυμάμαι εκείνο το περιστατικό, παιδί μου ... Είναι αλήθεια ότι σκόπιμα σας έκλεισα τα μάτια για να μην εκτεθεί αυτός που το πήρε στους συμμαθητές του ... Αλλά αυτό που δεν ξέρεις, γιε μου, είναι την ώρα που σας έψαχνα είχα κλείσει και τα δικά μου μάτια.. Δεν ήθελα η καρδιά μου να έχει κάτι εναντίον του.!