Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ (Αποσπάσματα από μαγνητοφωνημένο λόγο του).

 

" Μια φορά, (το 1946), ήταν πολύ πρωί, κατέβηκα να πάω στην Εκκλησία μου. Όμως η εκκλησία ήταν κλειστή. Η νεωκόρος δεν είχε ακόμα ανοίξει. Δίπλα ήταν ένα γαλακτοπωλείο. Πήγα εκεί και κάθισα ώσπου να έρθει η νεωκόρος. Το γαλακτοπωλείο ήταν άδειο εκείνη την ώρα. Έτσι, κάθισα μαζί με το γαλακτοπώλη που ονομαζόταν Αθανάσιος Μπράτσιος στο ίδιο τραπέζι... είδα ότι ήταν στενοχωρημένος.

- Θανάση, βλέπω ότι είσαι πολύ στενοχωρημένος.
- Είμαι πράγματι πάρα πολύ στενοχωρημένος, μου λέει. Είναι άρρωστη η γυναίκα μου.
- Η γυναίκα σου, του λέω, έχει πέτρα στο δεξιό νεφρό και όλη τη νύχτα είχε μια τάση προς ούρηση και αφόδευση. Σηκωνόταν, έπεφτε, ξανασηκωνόταν. Δεν μπορούσε από το φοβερό πόνο ούτε ξαπλωμένη, ούτε όρθια να είναι.
- Όντως, έτσι έγινε, μου λέει. Να με συγχωρέσεις. Εγώ δεν τα πίστευα αυτά τα πράγματα. Είμαι πολύ ορθολογιστής. Τώρα όμως με αυτά που μου λες, θαυμάζω! Θαυμάζω τη Χάρη του Θεού! 

Μια μέρα είχαν έρθει εδώ από ένα χωριό τρεις Αρβανίτες και περίμεναν να σε δούνε, γιατί θέλαν να σε πάρουν να τους δείξεις, για να βρούνε νερό στο χωριό τους. Κι εγώ γελούσα... Α, κουτό - Αρβανίτες, περιμένετε τον παπά να σας βρει νερό; Τώρα, όμως, παππούλη, σε παρακαλώ κι εγώ: έλα στο χωριό μου, δεν έχουμε νερό. Μπορείς να έρθεις;....

Έπειτα από τρεις ημέρες, έρχεται ο Πρόεδρος του χωριού και μου λέει:
- Παπά μου, έμαθα από το Θανάση αυτό κι αυτό. Δυστυχούμε και θα κάνεις πολύ μεγάλο καλό στο χωριό, αν έρθεις να μας δείξεις να βρούμε νερό....

Με πήρανε λοιπόν αυτοί να έρθω στο χωριό τους να τους εύρω νερό. Περάσαμε όλα τούτα τα χωριά της Φωκίδας και φτάσαμε στο Μαλανδρίνο που είναι στην περιοχή του Λιδωρικίου. Μου λένε:
- Να, αυτό είναι το χωριό μας! Μου το δείξανε.

Τους λέω:
- Το βλέπετε εκείνο το άσπρο σπίτι; Ε, πάνω από το άσπρο σπίτι περνάει νερό...

Χάρηκαν όλοι. Ο Πρόεδρος χάρηκε πολύ.
Τους λέω:
- Κοιτάξτε, όμως, παιδιά. Δεν θέλω να πείτε ότι φέραμε έναν παππούλη, για να μας πει πού υπάρχει νερό... Δεν θέλω να το μάθει κανείς...
Έχει σημασία για μένα...
...................................................................................... Μόλις κατέβηκα, πέσαν όλοι επάνω μου...
- Δεν μπορώ, τούς είπα, θα έρθω άλλη φορά.
Εκεί, λοιπόν, που περιμέναμε να περάσει το λεωφορείο από το Λιδωρίκι, με βουτάει ένας από το ράσο:
- Παπά μου, κάνει.
- Δεν μπορώ, περιμένω το λεωφορείο...
- Κρατήστε τον! Θέλω τον παππούλη να μη φύγει. Έλα! με τραβούσε. Έλα, δεν έχω νερό! Θέλω να μου δείξεις πού έχει νερό! Και πήγα. Του λέω:
- Να, εκεί... Εδώ έχει νερό.

Και όπως έμαθα, έσκαψαν και βρήκανε πολύ νερό σ' αυτό το μέρος και το ονόμασαν "στου παπά το πηγάδι".

Εν τω μεταξύ έφτασε το αυτοκίνητο από το Λιδωρίκι. Μπήκαμε μέσα. Η φήμη διαδόθηκε: αυτός εδώ ο καλόγερος βρίσκει νερό! Ο εισπράκτορας του λεωφορείου άρχισε να με περιπαίζει. Σ' όλον το δρόμο, το τι μου είπε, δεν περιγράφεται...Με κορόιδευε συνεχώς....

Ο κόσμος γελούσε... Πού να ξέρουνε τι είχε συμβεί στο χωριό... Πού να ξέρανε πως οι άλλοι κλαίγανε και με τίμησαν με τόσο μεγάλη ευλάβεια...Ε, δεν ξέρανε οι άνθρωποι. Γελούσανε...

-Ε, καλόγερε, τώρα τι βλέπεις εκεί; Εκεί κάτω έχει νερό, το βλέπεις;

Εγώ δεν μιλούσα...Το αυτοκίνητο σταμάτησε σε ένα καφενείο, για να πιούνε οι άνθρωποι νερό. Εγώ τράβηξα πέρα. Δεν πήγα στο καφενείο...Με πλησιάζει ο εισπράκτορας και μου λέει:
- Καλόγερε, θα φύγουμε. Τι κοιτάζεις; Για νερό;
Τότε του λέω:
- Έλα εδώ. Έλα να σου πω. Θα με ακούσεις;
- Ναι, μου απαντάει, θα σε ακούσω.
Του έδειξα εκεί στο κάτω μέρος του σώματός του και του λέω:
- Νομίζεις πως έχεις γίνει καλά τώρα εκεί κάτω από την αρρώστια σου;
Κοκκίνισε...Μου λέει:
- Τι βλέπεις παππουλάκο; Και με συγχωρείς, παππούλη μου, για πριν. Λοιπόν, έχω πάθει σύφιλη, μου λέει, και ο γιατρός μου είπε ότι θα περάσει τώρα. Τι λες εσύ; με ρωτάει.
Του λέω:
- Δεν ξέρω αν έχει περάσει...

Λοιπόν με παρατάει και τρέχει και φωνάζει το σωφέρ...
- Βρε, αυτός είναι Άγιος, του λέει, κι εγώ τον κορόιδευα σε όλο το δρόμο! Έχω στενοχωρηθεί τώρα! Να δεις, μου είπε τι έχω!

Έρχεται ο σωφέρ και με παρακαλάει:
- Δεν μου λες και μένα τίποτα;
- Δεν μπορώ, του λέω. Δεν κάνει να σας πω...

Τέτοια γεγονότα, σαν αυτά που σας αφηγήθηκα προηγουμένως, μέσα από τη ζωή μου, είναι πάρα πολλά. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη με τέτοια. Είναι τόσα πολλά, όμως, που δεν μπορώ και να τα θυμηθώ....
Ε...γι' αυτό σας τα λέω, για να δοξάσουμε το Θεό...".

(Από το βιβλίο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ του Γ. Κρουσταλάκη, Εκδ. Εν πλω).