Νοσταλγικές αναμνήσεις!

 

 

Θυμάμαι κάποτε όταν ήταν ομαδάρχισσα η πρεσβυτέρα στις κατασκηνώσεις της Αρχιεπισκοπής (Ταΰγετος), να μου λέει το βράδυ στο τηλέφωνο...
Ήρθε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος πρωί πρωί. Σήκωσε το ράσο και άρχισε να περπατάει σε όλη την κατασκήνωση. 

Φαινόταν εξοικειωμένος με τα παιδιά κι εκείνα αφού πήραν το θάρρος, άρχισαν να τον ρωτούν διάφορα, ακόμη και προσωπικά. Εμείς αγχωθήκαμε από τη βροχή των ερωτήσεων κι εκείνος ακομπλεξάριστος απαντούσε στα πάντα χωρίς καμία υπεκφυγή. 

Οι ώρες περνούσαν, κάθισε μαζί μας για φαγητό, ενώ η συνοδεία του συχνά πυκνά του σιγοψιθύριζε:

-"έχετε το τάδε ραντεβού, θα αργήσετε"
-"Λίγο ακόμα, αφήστε με" απαντούσε ο Αρχιεπίσκοπος.
Και λίγο αργότερα...
-"Μακαριώτατε, έχετε και το ραντεβού με τις αρχές του τόπου"
-"Ακυρώστε τα όλα για σήμερα, τα παιδιά με χρειάζονται!!!"

Αυτός ήταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος! Αιωνία του η μνήμη! 

π. Γεώργιος Χριστοδούλου