Ο Χριστός μας σώζει, όχι οι αρετές μας.

 

 

Όσο μπορεί να σε αιχμαλωτίσει το πάθος σου, άλλο τόσο μπορεί να σε αιχμαλωτίσει και η αρετή σου.

Όπως ο άνθρωπος κολλά στα πάθη του και αποπροσανατολίζεται από τον Χριστό, έτσι μπορεί να κολλήσει σε κάποια αρετή του και να χάσει τον Χριστό.

Καμία αρετή δεν είναι αυτοσκοπός.
Ο χριστιανός χρειάζεται να αναζητά πάντοτε τον Χριστό. Φυσικά και η άσκηση των αρετών τον βοηθούν σε αυτό, όμως δεν πρέπει ποτέ να πέσει στην παγίδα να αντικαταστήσει τον Χριστό με κάποια αρετή του.

Ο Χριστός μας σώζει, όχι οι αρετές μας.

Οι αρετές είναι τα βοηθητικά μέσα για να βρούμε και να γνωρίσουμε τον Χριστό.

Τα λέμε αυτά διότι μερικοί χριστιανοί εγκλωβίζονται στις αρετές τους, όπως ο Φαρισαίος της παραβολής, λησμονώντας τελικά ότι σκοπός δεν είναι η νηστεία ή η ελεημοσύνη ή η εγκράτεια ή ταπεινοφροσύνη ή η προσευχή ή η υπομονή ή η υπακοή κ.α. αλλά ο Χριστός.

Εάν γίνει αυτοσκοπός μας η νηστεία, χωρίς Χριστό, μετατρέπουμε την θεάρεστη νηστεία σε μια απλή διατροφική αλλαγή. Έτσι γίνεται και με τις άλλες αρετές.

Μα σκοπός μας δεν είναι να γίνουμε απλά καλοί άνθρωποι ακολουθώντας κάποια ηθική ιδεολογία.

Το θέμα είναι να γίνουνε ένα με τον Χριστό, να ποθούμε τον Χριστό, να πεινάμε και να διψάμε για τον Χριστό, να γνωρίσουμε τον Χριστό, να συγχωρεθούμε και να αγαπηθούμε με τον Χριστό.

Δεν θα σωθούμε γιατί τελειοποιηθήκαμε ηθικά. Θα σωθούμε γιατί καταλάβαμε ότι είμαστε λειψοί χωρίς τον Χριστό μας και προσπαθήσαμε με τον φιλότιμο αγώνα μας να Τον ακολουθήσουμε ως παράδειγμα ζωής στην καθημερινότητα μας, τοποθετώντας Τον στο κέντρο της καρδιάς μας. 

Αρχιμανδρ. Παύλος Παπαδόπουλος