ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΙΣΙΜΟΥ.

 

Η Eκκλησία μας ἑορτάζει σήμερα ,τήν ἑορτή τῆς «Zωοδόχου Πηγῆς». Ἡ ἑορτή αὐτή εἶναι μία Θεομητορική ἑορτή, διαφορετική ἀπό τίς ἄλλες. Εἶναι μία τιμητική ἀνάμνηση ἑνός... θαύματος τῆς Παναγίας τό ὁποῖο ὅμως στό πέρασμα τῶν χρόνων ἔγινε πηγή πολλῶν ἄλλων θαυμάτων.
Πρίν 1500 περίπου χρόνια στά περίχωρα τῆς Κωνσταντινου-πόλεως, στό σημεῖο πού ἦταν ἡ λεγόμενη πύλη τῆς Σηλυβρίας, βρέθηκε ἡ «Ζωοδόχος πηγή». Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνα μεγάλο καί πυκνότατο δάσος πού ἦταν δύσκολο νά τό περάσει κανείς χωρίς νά χαθεῖ μέσα σ᾽ αὐτό.
Κάποια καλοκαιρινή ἡμέρα ἕνας στρατιώτης Λέων ὀνομαζόμενος, ἦταν ἀναγκασμένος νά περάσει μέσα ἀπό τό δάσος γιά στρατιωτική ὑπηρεσία.

Ἐνῶ βρισκόταν σέ ἕνα ἀπό τα πυκνότερα σημεῖα τοῦ δάσους κάπου ἐκεῖ σ᾽ ἕναν ἔρημο δρόμο, ἕνας δυστυχισμένος ἄνθρωπος φώναζε «βοήθεια!». Kανείς δέν τόν ἄκουγε, καμία σημασία δέν τοῡ ἔδιναν στόν ἔρημο ἐκεῖνο τόπο. Ἔτρεξε ὁ Λέων πρός τό μέρος τῆς φωνῆς καί ἔπειτα ἀπό ἀρκετό κόπο βρίσκει τόν ἄνθρωπο πού ζητοῦσε τή βοήθεια. 

Tόν βρῆκε σέ ἐλεεινή κατάστασι.Ἦταν τυφλός καί ἔμενε ἐκεῖ. Kάποιος τόν εἶχε πετάξει στόν ἔρημο ἐκεῖνο τόπο καί τόν εἶχε ἐγκαταλήψει μόνο του.Ὁ τυφλός ἦταν μέρες νηστικός, πεινασμένος καί διψασμένος. Ὁ εὔσπλα χνος ἄνθρωπος, πού τόν βρῆκε, τόν πῆρε ἀπό τό χέρι καί προσπάθησε νά τόν βοηθήσει.
Ὁ τυφλός τοῦ λέει:
-Ἔχω μέρες νά πιῶ νερό· σέ παρακαλῶ, θέλω νεράκι.Ἐκείνος ἔψαξε, προχώρησε βαθειά στό δάσος γιά νά βρεῖ πηγή. Δέν βρῆκε ὅμως. Tότε ἀκούει μιά φωνή, μιά μυστηριώδη γυναικεία φωνή πού τοῦ ἔλεγε:

-«Μήν ψάχνεις Λέων ἄδικα νά βρεῖς νερό. Καί ὅμως τό νερό ἡ πηγή εἶναι κοντά σου, προχώρησε λίγο πρός τό μέρος μου καί θά δεῖς. Πιές ἐσύ, δῶσε καί στόν τυφλό νά πιεῖ, νίψε μέ τό νερό αὐτό καί τά μάτια του καί θά θεραπευθεῖ. Θά δεῖ τό φῶς του. Ναί Λέων εἶμαι ἡ Παναγία, γι᾽ αὐτό ξέρω καί τό ὄνομά σου καί θά πιστέψεις ὅταν δεῖς τό θαῦμα. Καί ὅταν ἔπειτα ἀπό χρόνια γίνεις Αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου, καί θά γίνεις, θά χτίσεις ἐδῶ ἕνα Ναό καί θά τόν ὀνομάσεις «Ζωοδόχο Πηγή».

Μέ μεγάλη συγκίνηση ἄκουσε τά λόγια τῆς Παναγίας ὁ Λέων. Μέ τρεμάμενα γόνατα καί χέρια, μέ δακρυσμένα μάτια προχώρησε καί βρῆκε τήν πηγή. Ἤπιε ὁ ἴδιος μέ κατάνυξη καί εὐλάβεια, ἔδωσε καί στόν τυφλό πού περίμενε μέ ἀγωνία. Στή συνέχεια ἔνιψε τά μάτια τοῦ τυφλοῦ καί τό μεγάλο θαῦμα ἔγινε: «Φῶς. Φῶς. Βλέπω τό φῶς», φώναξε μέ ἐνθουσιασμό καί συγκίνηση ὁ τυφλός καί ἔπεσε στήν ἀγκαλιά τοῦ Λέοντα καί τόν φιλοῦσε γιά νά δείξει τήν εὐγνωμοσύνη του.
Δέν σοῦ ἔδωσα ἐγώ τό φῶς τοῦ ἔλεγε ὁ Λέων. Δέν ἄκουσες τήν Παναγία πού μέ καθοδήγησε νά βρῶ τήν πηγή νά σοῦ δώσω τό νερό καί νά θεραπευθοῦν τά μάτια σου; Τόν Θεό καί τήν Παναγία Μητέρα Του νά δοξάζεις σέ ὅλη σου τή ζωή γιά τό μεγάλο θαῦμα.
Τόν ὁδήγησε κατόπιν ὁ Λέων στόν σωστό δρόμο. Σέ λίγο χωρίσθηκαν μέ κλάματα, συγκινημένοι γιά τά θαύματα πού εἶδαν καί οἱ δύο τους.

Τό πρῶτο θαῦμα ἦταν ἡ ὁμιλία τῆς Παναγίας.

Τό δεύτερο θαῦμα ἦταν ἡ ἐπαλήθευση τῆς προφητείας πού εἶπε ἡ Παναγία ὅτι ὁ Λέων θά ἀνέβαινε Αὐτοκράτορας στόν θρόνο τοῦ Βυζαντίου.

Πράγματι μετά τόν θάνατο τοῦ Μαρκιανοῦ τό ἔτος 457 μ.Χ. ὁ Λέων πού εἶχε γίνει ἐν τῶ μεταξύ Στρατηγός τῶν στρατευμάτων τῆς Θράκης ἀνακηρύχτηκε Αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου ὡς Λέων ὁ Α´.
Ἀμέσως, στά πρῶτα χρόνια τῆς βασιλείας του ἐκδηλώνοντας τήν πίστη του, τήν ἀγάπη του καί τήν εὐγνωμοσύνη του πρός τήν Παναγία πού προεφήτευσε ὅτι θά γίνει Αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου, ἐκτελώντας ταυτόχρονα καί τήν ἐντολή τῆς Παναγίας ἔκτισε λαμπρό Ναό στό μέρος τῆς πηγῆς, πού τόν ὀνόμασε «Ναό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς».
Ἀπό τότε ὁ Ναός αὐτός ἔγινε ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα θρησκευτικά κέντρα του Βυζαντίου καί γενικότερα τῆς Ἀνατολῆς. Ἔγινε πηγή θαυμάτων, «Ζωοδόχος Πηγή», πού ἔδινε τή ζωή σέ χιλιάδες ἀρρώστους πού προσέτρεχαν καί ἀκόμα προστρέχουν, ἀπό τούς λίγους Χριστιανούς πού ἔμειναν στήν Κωνσταντινούπολη καί ἀπό τούς ξένους προσκυνητές ἐπισκέπτες πού ἐπισκέπτονται τήν πηγή, τό «Μπαλουκλί», ὅπως ἔμεινε γνωστό στήν ἱστορία. 

Πῆρε τό ὄνομα «Μπαλουκλί» ἀπό τό θρύλο πού μιλᾶ γιά ψάρια μισοτηγανισμένα πού ζωντάνεψαν καί ἔπεσαν πάλι στό νερό τήν ἡμέρα πού πῆραν τήν Κωνσταντινούπολη οἱ Τοῦρκοι. «Μπαλούκ» στά Τούρκικα λέγεται τό ψάρι.
Κατά τόν θρύλο, ἐκείνη τήν ἡμέρα 29 Μαΐου 1453 ἐκεῖ κοντά στό ἁγίασμα τοῦ «Μπαλουκλί» τηγάνιζε ψάρια μιά καλόγρια, ὅταν κάποιος τῆς εἶπε τή φρι κτή εἴδηση ὅτι ἡ Πόλη ἔπεσε στά χέρια τῶν Ἀγαρινῶν.
Ἦταν τόσο ἀπίστευτο πού ἡ καλόγρια τοῦ ἀπάντησε: Μόνο ἄν τά ψάρια πού τηγανίζω ζωντανέψουν καί πέσουν στό νερό, μπορεῖ νά γίνει αὐτό πού λές. Καί ἀλίμονο, τά ψάρια ζωντάνεψαν καί ἔπεσαν στό νερό τῆς Πηγῆς. Καί πάντα στή δεξαμενή τῆς «Ζωοδόχου Πηγῆς» διατηροῦνται μέχρι σήμερα, ἑπτά ψάρια.
Πάνω ὅμως ἀπό θρύλους καί παραδόσεις, ἡ «Ζωοδόχος Πηγή» εἶναι ἡ Παναγία, πού ὅπου καί ἄν ὑπάρχει Ναός της, ἤ ἁγίασμα ἤ τό φτωχότερο ἐξωκλήσι της, εἶναι γιά τόν πιστό χριστιανό, τόν ἄρρωστο, τόν πονεμένο, ἡ «Ζωοδόχος Πηγή», ἡ παρηγοριά, ἡ ἐλπίδα, ἡ θεραπεία γιά σωματικά καί ψυχικά πάθη.

Η Παναγία βοήθεια μας!
Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!