Στην μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων.

 

Σημασία κυρίως έχουν τα δάκρυα της μετανοίας που συχνά

 έτρεχαν από τα μάτια του Πέτρου και του Παύλου. 

 

Όσες φορές ο Πέτρος άκουε λάλημα πετεινού, έκλαιγε, όπως έκλαιγε 

πικρώς την πρώτη φορά, τη νύκτα της Μεγάλης Πέμπτης (Ματθ. 26,75). 

Και ο Παύλος, όσες φορές θυμόταν τι έκανε ως διώκτης

 της Εκκλησίας, αναστέναζε και με βαθειά συναίσθηση έλεγε:

 «Οὐκ εἰμί ἰκανὸς καλεῖσθαι Ἀπόστολος» (Α΄ Κορ. 15,9).