Ο Παύλος Μελάς, ο Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, ο Πρωτομάρτυς του Μακεδονικού Αγώνος,
έγραφε στη Ναταλία του: «Είμαι ευτυχής μόνον με την ιδέαν ότι είμεθα εδώ δια να υπερασπίσωμεν την Πατρίδα».
Στον πατέρα του έγραφε: «Σεβαστέ μου πατέρα, να μ’ ευχηθείτε όπως ο Θεός με βοηθήσει να τηρήσω εντίμως τον όρκον μου, μέχρι τελευταίας στιγμής της ζωής μου».
Λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, πέφτοντας ηρωικά, στη Στάτιστα της Καστοριάς, στις 13 Οκτωβρίου 1904, είπε σε έναν συναγωνιστή του: «Το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα».
Η θυσία του, σε ηλικία 34 ετών, θα διατρανώνει για πάντα εκείνη την αλήθεια που υπέγραψε με το αίμα του. Ότι η Μακεδονία, η γη των Ηρώων και των Αγίων, είναι Ελληνική, και αποτελεί από αιώνων και για τους αιώνες των αιώνων αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδος.
"Έστι ουν Ελλάς και η Μακεδονία".
Να, αυτά είναι πρότυπα! "Γερά, στα χνάρια του Μελά"!
Αδέλφια, μην ξεχνάμε τέτοιες θυσίες, τέτοιους αγώνες, τέτοιες μορφές. Αυτή είναι η Ιστορία μας. Και η Ιστορία δεν παραγράφεται, δεν διαγράφεται, δεν ξαναγράφεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου