υπό Aρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
«Ἄγγελοι τήν Εἴσοδον τῆς Παρθένου ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς παραδόξως εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων».
Εἰσῆλθε ὄντως ἡ Μαριάμ στά «Ἅγια τῶν Ἁγίων;». Ἐκεῖ ὅπου εἰσερχόταν μόνο ὁ Ἀρχιερέας, καί μιά φορά τό χρόνο, καί ντυμένος τήν ἀρχιερατική στολή;
Ὅμως, παράβαση ἐντολῆς σήμαινε θάνατος! (Λευ. 16:2-4). Δηλαδή, ὁ Ἀρχιερέας Ζαχαρίας πού ὑποδέχθηκε στό Ναό τή Μαριάμ, παρέβη τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί τήν εἰσήγαγε στά «Ἅγια τῶν Ἁγίων;». Καί πῶς οἱ Ἰουδαῖοι, πού εἶχαν ψύχωση μέ τό Ναό, ἀνέχθηκαν αὐτή τήν παραβίαση;
«Παραδόξως» κανένα τροπάριο τῆς ἑορτῆς δέν ἀναφέρει ὅτι ἡ Μαριάμ εἰσῆλθε ἐκεῖ ὅπου ἀποκλειστικῶς εἰσερχόταν ὁ Ἀρχιερέας.
Ἁπλά λένε, ὅτι εἰσῆλθε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ὅμως, στή σκέψη τῶν ὑμνογράφων, «Ἅγια τῶν Ἁγίων» , θεωρεῖται καί ὅλο τό «συγκρότημα» τοῦ Ναοῦ.
Ἀκόμα καί τό προαύλιο (!) θεωρεῖται Οἶκος Θεοῦ! «Μή κάνετε τόν Οἶκο τοῦ Πατρός Μου, οἶκο ἐμπορίου» (Ἰω.2:16), εἶπε ὁ Χριστός στούς ἐμπόρους πού πωλοῦσαν «ζωντανά» στό προαύλιο.
Συμπεραίνεται, ὅτι ἡ Μαριάμ εἰσῆλθε ἁπλῶς στό Ναό· καί ἔμενε σέ εἰδικό «ξενῶνα», ὅπου ἔμεναν οἱ ἀφιερωμένες χῆρες (Λκ. 2:37).
Καί εἶναι ὄντως θαυμαστό τό πῶς ἕνα κοριτσάκι τριῶν ἐτῶν, ἀποχωρίσθηκε γιά πάντα τή ζεστή ἀγκαλιά τῆς ἁγίας μητέρας της Ἄννης, καί ἔμενε στό Ναό, χωρίς μάνα καί πατέρα, μέχρι περίπου στήν ἡλικία τῶν δεπαπέντε ἐτῶν!
Καί εἰσῆλθε στό Ναό «ἑτοιμασθῆναι εἰς θείαν κατοίκησιν». ( Ὄρθρος ΚΑ΄Νοεμβρίου. Α΄ὠδή Κανόνος).
Νά στολίσει τό σῶμα της καί τήν ψυχή της μέ τίς κατάλληλες ἀρετές, ὥστε νά γίνει Μητέρα τοῦ Κυρίου (Ψλμ. 44:11).
Ὅμως, δέν ἔφθασε σέ ὕψη ἁγιότητος, ἐπειδή ἁπλῶς εἰσῆλθε στό Ναό! Ὄχι! Ἀλλά ἐπειδή εἰσῆλθε (καί ἔμενε!) μέ φόβο Θεοῦ!
Αὐτόπτες μάρτυρες, προσκυνητές μοῦ ἀνέφεραν τό ἑξῆς. Καθώς παρακολουθοῦσαν τόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό (9.5.1976) στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων (ἔξω ἀπό τήν Πάτρα), εἶδαν ἔκπληκτοι νά εἰσέρχεται στό Ναό ἕνα ἄσπρο, ζηλευτό ἄλογο· εἶχε ταχθεῖ στόν Ἅγιο.
Φθάνοντας στήν εἴσοδο, ἄλλαξε «βηματισμό». Πάτησε τήν ἄκρη τῶν ποδιῶν του, καί σιγά-σιγά ἔφθασε (ἀθόρυβα!) στό προσκυνητάρι, στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου.
Γονάτισε μέ τά μπροστινά του πόδια, σήκωσε τό κεφάλι του, καί προσκύνησε τήν εἰκόνα!
Στή συνέχεια, πατώντας καί πάλι στήν ἄκρη τῶν ποδιῶν του, βγῆκε ἀπό τό Ναό, ἀλλά μέ τήν «ὄπισθεν...!».
Κοιτώντας πρός τό ἐκκλησίασμα· ἀπό σεβασμό στό Ναό καί στό ἐκκλησίασμα. Τά σχόλια περιττεύουν....
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου