Ο άφρων πλούσιος....

 

Σήμερα η παραβολή του άφρονος πλουσίου.....
Ακούμε το ευαγγέλιο να περιγράφει
τον άνθρωπο εκείνον
που κουβεντιάζει με τον εαυτούλη του
αγωνιώντας για το μέλλον
των υλικών αγαθών του.....
Μα έμεινε με τα προγράμματα στο χέρι…..
Τον πρόλαβε ο θάνατος
βάζοντας την δική του
μαύρη άνω τελεία……
Και εμείς θωρώντας την κατάντια του
αμέσως τον οικτίρουμε
για την απληστία του…..
Ποιοι εμείς;
Εμείς που περιμένουμε το black Friday
σαν μάνα εξ ουρανού……

Εμείς που σαν φύγει ο άνθρωπος μας
φροντίζουμε να φυτέψουμε στο φέρετρο
ένα πακέτο τσιγάρα ή το κλειδί της κούρσας…..
Έτσι για να πάρει και μαζί του τα πάθη του….
Εμείς που επειδή του γείτονα η ροδιά
μας έχει χαλάσει την περίφραξη
τον έχουμε άχτι.....
Εμείς που στο ένα λιγότερο κομμάτι γης
που μας άφησε ο μακαρίτης
θάψαμε το χαμόγελο, την αγάπη μας….
Βλέπεις λοιπόν δεν έχει να κάνει μόνο
με εκείνα που έχουμε και
έχουν καταλάβει(κατασπαράξει)την καρδιά μας….
Έχει να κάνει και με εκείνα τα ''αχ''(εκείνων που ποθήσαμε)
και στα οποία γονατίσαμε
και ειδωλολατρικά προσευχηθήκαμε...
Με όλες εκείνες τις επιθυμίες
που μας στοιχειώνουν μέρα νύκτα……
Έχουν γίνει τα πετραδάκια στα παπούτσια μας….
Πότε θα καταλάβουμε ότι η ζωή μας
ένας περίπατος είναι
που τον απολαμβάνεις
όταν έχεις λίγα
και πάνω σου και μέσα σου….
Όταν είσαι ελεύθερος….
Αξίζει λοιπόν....
Ποτέ δεν είναι αργά
να πετάξουμε όλα εκείνα τα ‘’βαρίδια’’
που χρόνια τώρα κουβαλάμε…..
Και εμείς το αξίζουμε,
μα και οι συνοδοιπόροι μας..... 

Ioannis Papadimitriou