Υπαπαντή του Κυριου - Η εορτή της Μητέρας.

 

Πρόκειται για τη μεγάλη γιορτή της Υπαπαντής Του Κυρίου μας. Αυτή τη μέρα για πρώτη φορά η Αγία Μητέρα όλων μας και του Χριστού μας, βγαίνει στον κόσμο σαν Μανούλα και πηγαίνει στον ναό για να αφιερώσει τον Υιό της στον Θεό. 

Αυτό που κανουν και οι Ελληνίδες Ορθόδοξες Μανούλες του τόπου μας παίρνοντας ευχές και οι ίδιες και τα παιδιά τους.
Αυτή λοιπόν η Τέλεια και Αγία Μάνα, η Μάνα όλων των ανθρώπων τιμάται σήμερα και μαζί της τιμώνται και όλες οι Ελληνίδες Ορθόδοξες Μητέρες. 

Τη σημερινή ημέρα της 2 Φεβρουαρίου κάθε έτους από το 1929 έχει καθιερώσει η Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, σαν Γιορτή της Μητέρας τιμώντας τους κόπους, τις θυσίες της και την ανεκτίμητη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία μας.
Μάνα – Μητέρα – Μανούλα ….
Είναι το όνομα του Θεού στα χείλη και στις καρδιές των μικρών παιδιών.

Ένας άγγελος ρώτησε κάποτε τον Θεό.
Πώς θα προστατεύσουμε στη γη τα αθώα παιδιά.
Και ο Θεός απάντησε: Έπλασα την Μητέρα.
Χαρακτηριστικό της καλής μητέρας είναι η φιλοστοργία, η αγάπη και η θυσία. Η γυναίκα που από την στιγμή της σύλληψης, της γέννησης , ή της πρώτης ματιάς, σπάει το εγώ και γίνεται ΕΣΥ. Σε αποδέχεται για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελε να είσαι…

Η μάνα που θα πει: δεν πεινάω, για να φας ΕΣΥ. Που βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και το προστατεύει από ανοικτά παράθυρα. Που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της, την αγάπη της και το μαγικό φιλί της…. Που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί χωρίς καν εσύ να της το πεις…. 

Που δεν έχει χρόνο ν’ αρρωσταίνει, που μπορεί φαινομενικά να έχει 10 χέρια, 10 πόδια για να φροντίσει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, ν’ αγκαλιάζει, μα εικονικά έχει μόνο δυο.
Η μητέρα δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο.

Μεγαλώνει το παιδί της χωρίς εγωισμό, μα μονάχα με αγάπη. Δεν έδωσε το παιδί της για υιοθεσία, παρ’ όλο που ή ίδια δεν είχε να φάει. Που μεγαλώνει ένα παιδί με σύνδρομο DOWN, σπαστικό, αυτιστικό, κωφάλαλο, ανάπηρο, ή ότι άλλο μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό, αλλά το καμαρώνει, δεν το κρύβει.

Μητέρα, αυτή που ξέρει να πνίγει το δάκρυ και τον πόνο της, μόνο και μόνο για να μην σε στενοχωρήσει. Που σε μαθαίνει να πετάς για να βρεθείς εκεί που αγαπάς.
Είναι αυτή που από την πρώτη ημέρα που σε πρωτοαντίκρισε έγινε η ζωή της ομορφότερη…. που δεν σου είπε ποτέ πόσο έκλαψε για σένα. Ότι ήσουν ένα λάθος.