Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

 

Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Ας ανοίξουμε τώρα τις θείες Γραφές κι ας πιούμε νερό από τα δοχεία των αγίων Πατέρων μας. Ας πιούμε νερό ζωντανό, που αναβλύζει για να μας χαρίζει την αιώνια ζωή. Έτσι παρομοίασε ο Κύριος κάποτε το Άγιο Πνεύμα, που θα λάβουν όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν.

Και κάπου αλλού λέει: «Για όποιον πιστεύει σ’ έμενα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανού νερού θα ξεχυθούν από τα σπλάχνα του». Όχι αισθητά ποτάμια, που ποτίζουν απλώς τη χέρσα γη, αλλά ποτάμια νοητά, που πλημμυρίζουν με φως τις ψυχές.

Και γιατί άραγε παρομοίασε με νερό τη χάρη του Πνεύματος; Γιατί το νερό είναι το κύριο συστατικό της ζωής. Γιατί απ’ τον ουρανό κατεβαίνει το νερό της βροχής. Γιατί μία και απλή είναι η μορφή του, μα η ενέργειά του πολυποίκιλη. Βρέχει σ’ όλη τη πλάση. Αλλ’ αυτή η βροχή δίνει λευκότητα στα κρίνα, κόκκινο στα τριαντάφυλλα, πορφύρα στους μενεξέδες και στους υάκινθους. Άλλο καρπό θρέφει στο φοίνικα κι άλλον στην κληματαριά. Γίνεται «τοις πάσι τα πάντα», κι όμως είναι αυτή η ίδια, η απλή βροχή.

Έτσι και το Πνεύμα το Άγιο. Είναι ένα και αδιαίρετο, αλλά μοιράζει τα χαρίσματά του όπως θέλει. Στον ένα κινεί τη γλώσσα να λαλεί σοφία. Στον άλλο φωτίζει τη ψυχή και προφητεύει. Σ’ άλλον δίνει το χάρισμα εναντίον των δαιμόνων και σ’ άλλον τη δυνατότητα να ερμηνεύει τις Γραφές. Διδάσκει τον ένα να νηστεύει και ν’ ασκείται, τον άλλο να σωφρονεί και να εγκρατεύεται. Άλλον απομακρύνει από τα πράγματα του κόσμου κι άλλον προετοιμάζει για το μαρτύριο. Άλλ’ αυτό είναι πάντα το ίδιο.

Όπως το μισοξεραμένο δέντρο, όταν ποτιστεί, πετάει βλαστάρια, έτσι κι η αμαρτωλή ψυχή, με τη μετάνοια και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, φέρνει γλυκόχυμους καρπούς.

Εκεί που καθόσουνα, καμιά φορά δεν στάθηκε ο λογισμός σου στην αγνότητα ή την παρθενία; Ο Παράκλητος τον οδήγησε εκεί! Και πόσες φορές κάποια κόρη, που βρισκόταν στα πρόθυρα του γάμου, δεν έφυγε ακολουθώντας το Δάσκαλο της παρθενίας;…

Είναι πάρα πολλοί κι εκείνοι που ζούσαν στα παλάτια, και μια μέρα τα εγκαταλείψαν όλα, πλούτο, τιμές και αξιώματα, με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος…

Άπειρες φορές ο νέος έκλεισε τα μάτια του μπροστά στην ομορφιά. Δεν κοίταξε και ξέφυγε το μολυσμό. Γυρεύεις να μάθεις ποιός δίδαξε τη ψυχή τού νέου; Το Πνεύμα το Άγιο…

Τόσες και τόσες πλεονεξίες στον κόσμο αυτό, κι οι χριστιανοί επιδιώκουν την ακτημοσύνη. Γιατί; Γιατί τους έταξε πολύ περισσότερα το Άγιο Πνεύμα…

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το έργο του Παρακλήτου μέσ’ από τις Γραφές. Είναι το ίδιο Πνεύμα και στις δύο Διαθήκες. Στη Παλαιά προφήτεψε τον ερχομό του Χριστού και στην Καινή κατέβηκε, τον έδειξε και διακήρυξε τη Θεότητά του.

Ο προφήτης Ελισαίος θεράπευσε τον Ναιμάν από τη λέπρα και δεν δέχθηκε κανένα από τα δώρα του. Τρέχει ο Γιεζί να πάρει αυτός το μισθό για τα ξένα κατορθώματα. Και παίρνει τα χρήματα από τον Ναιμάν και τα κρύβει. Αλλά τα κρυφά δεν κρύβονται από τους αγίους. Επιστρέφει ο Γιεζί και τον ρωτάει ο Προφήτης: «Από πού έρχεσαι Γιεζί; 

Θαρρείς πως η καρδιά μου δεν ήταν μαζί σου; Εγώ ήμουν εδώ, κλεισμένος στο σώμα μου, αλλά το Πνεύμα του Θεού, που έχω μέσα μου, έβλεπε πολύ μακριά. Λοιπόν, απ’ το σκοτάδι ήρθες και στο σκοτάδι θα πορευθείς. Πούλησες τη θεραπεία του λεπρού; Θα κληρονομήσεις τη λέπρα του. Εγώ τήρησα την εντολή που μου είπε: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε». Εσύ όμως πούλησες τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πάρε τώρα εκείνο που αγόρασες».

Το Πνεύμα το Άγιο χαρίτωσε και φώτισε όλους τους δικαίους και τους προφήτες. Τον Ενώχ και τον Νώε. Τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Για τον Ιωσήφ ακόμα κι ο Φαραώ κατάλαβε πως είχε Πνεύμα Θεού μέσα του. Για τον Μωυσή και τα θαύματα που έκανε με τη δύναμη του Παρακλήτου, έχεις ακούσει πολλές φορές. Αυτή η δύναμη στερέωνε και τον πολύαθλο Ιώβ. Με την ίδια δύναμη -για να περάσουμε και στους Κριτές- ο Γοθονιήλ κυβέρνησε κι ο Γεδεών ενδυναμώθηκε. 

Ο Ιεφθάε νίκησε· η Δεββώρα, αν και γυναίκα, πολέμησε και ο Σαμψών έκανε υπερφυσικά κατορθώματα. Για τον Σαμουήλ και τον Δαβίδ μιλάνε καθαρά τα βιβλία των Βασιλειών. Για τον Ηλία και τον Ελισαίο, τους θαυματουργούς και τίποτα να μη λέγαμε, είναι φανερό πως ήταν γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα. Κι αν ξεφυλλίσει κανείς τα βιβλία των προφητών, θα συναντήσει πολλές μαρτυρίες για το Πνεύμα το Άγιο.

Λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «Κι έπεσε πάνω μου Πνεύμα Κυρίου και μου είπε: Πες στους Ισραηλίτες· «να, τί λέει ο Κύριος». Το «έπεσε πάνω μου» να το εκλάβουμε σωστά. Θέλει να πει ότι τον έσφιξε στην αγκαλιά του με στοργή – όπως ο Ιακώβ, όταν συναντήθηκε με τον Ιωσήφ, έπεσε στο τράχηλό του, κι όπως στο Ευαγγέλιο ο πατέρας του άσωτου έπεσε πάνω στον μετανοημένο γιό του.

Αυτό το ίδιο σόφισε τον νεαρό Δανιήλ και δίκασε τους πρεσβυτέρους: Συκοφαντήθηκε η Σωσάννα και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η αγνή σαν ακόλαστη. Υποστήριξη από πουθενά. Ποιός θα τη γλύτωνε από τους άρχοντες; Ήδη βάδιζε στο δρόμο του μαρτυρίου. Οι δήμιοι την είχαν στα χέρια τους. Αλλά ο Παντοδύναμος αρωγός ήταν μπροστά, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας. Φωνάζει τον Δανιήλ: «Έλα δω! Εσύ, το παιδάκι, έλεγξε αυτούς, τους μεγαλύτερούς σου, που τώρα, στα γεράματά τους, έπεσαν σε αμαρτήματα της νιότης». Και με την παρέμβαση του Δανιήλ, σώθηκε η αθώα Σωσάννα.

Κι ο Ναβουχοδονόσορ, που γνώριζε ότι στη καρδιά του Δανιήλ αναπαυόταν το Άγιο Πνεύμα, τον κάλεσε μια μέρα και του είπε: «Βαλτάσαρ, αρχηγέ των μάγων, ξέρω πολύ καλά ότι Πνεύμα Θεού έχεις μέσα σου». Το ότι είχε το Πνεύμα το Άγιο ήταν αλήθεια, αλλά μάγος δεν ήταν. «Άκουσε», του λέει, «το όραμα που είδα και εξήγησέ μου το». Βλέπεις τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; Αυτός που είδε το όραμα, δεν μπορεί να το ερμηνεύσει. Ο Δανιήλ, που δεν το είδε, το γνωρίζει και το ερμηνεύει!