Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Όποιος πραγ­μα­τι­κά αγα­πά δεν μπο­ρεί να μι­σή­σει ό,τι και αν γί­νει

 

Ποια εί­ναι η από­δει­ξη, ότι κά­ποιος έχει αγά­πη;

Όταν αγα­πά, εκεί­νον που τον μι­σεί.

Δεν βλέ­πε­τε αυ­τούς που κυ­ριεύ­ον­ται από έρω­τα;

Ενώ πε­ρι­φρο­νούν­ται και επι­βου­λεύ­ον­ται τόσο πολύ απ’ αυ­τούς που αγα­πούν, πα­ρό­λα αυτά, αυ­τοί εί­ναι προ­ση­λω­μέ­νοι και κα­τα­φλέ­γον­ται και τους αγα­πούν ακό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο.

Τέτοια πρέ­πει να εί­ναι η αγά­πη μας, ακό­μα και σε αυ­τούς που μας μι­σούν…

Όποιος πραγ­μα­τι­κά αγα­πά, δεν μπο­ρεί να μι­σή­σει, ό,τι και αν γί­νει. Αυτό λοι­πόν εί­ναι το μέ­γι­στο αγα­θό της αγά­πης. Λέει όμως ο άλ­λος: Αυτούς που εί­ναι εχθροί και πλα­νε­μέ­νοι, δεν πρέ­πει να τους μι­σού­με;

 Να μι­σού­με το δόγ­μα τους, αλλά όχι εκεί­νους. Όχι τον άν­θρω­πο, αλλά την κακή του πρά­ξη να μι­σού­με, την διε­φθαρ­μέ­νη του προ­αί­ρε­ση. Διότι ο μεν άν­θρω­πος εί­ναι έργο του Θεού, ενώ η πλά­νη εί­ναι έργο του Δια­βό­λου.