Βλέποντας με τα μάτια ενός παιδιού,

 

Καποτε ενας εγγαμος ιερεας κρατωντας απο το χερακι ενα πενταχρονο αγορακι (το δικο του παιδι) πηγαινε στην εκκλησια για τον Εσπερινο! Ο μικρος καθως βαδιζε με τον πατερα του, ολο και κατι ελεγε ωσπου στο τελος και εντελως απροσδοκητα εκανε την εξης ερωτηση: 

"Γιατι μπαμπα στη θεια Λειτουργια οταν προκειται να αγιασης τη Θεια Κοινωνια ολο κλαις...; Κι υστερα ανεβαινεις πετωντας στον ουρανο και κατεβαινεις παλι κρατωντας πολλη φωτια στα χερια σου; 

Και γιατι πρωτα τη βαζεις πανω στο ψωμακι και υστερα στο Αγιο Ποτηριο με το κρασακι ; Γιατι δεν καιγεσαι ; Εγω τα χερακια σου δεν τα ειδα ποτε καμμενα !!!
Ο αγιασμενος εκεινος παππουλης σταματησε αφωνος απο την εκπληξη και υστερα εντρομος ρωτησε το παιδι του:
- Ποτε τα ειδες ολα αυτα παιδακι μου;
- Να προχτες που ηταν Κυριακη απαντησε ο μικρος . Και τοτε ο ιερευςλεγει στο παιδι του πολυ σοβαρα :
-Προσεξε παιδακι μου μην τα πεις αυτα σε κανεναν μεχρι να πεθανω! Ακους σε κανεναν!!!
-Καλα μπαμπα ...Να φιλαω και σταυρο !!! (Και εκανε το σχημα του σταυρου με τα δαχτυλακια του και το φιλησε ) .

Αυτα μου τα διηγηθηκε το ιδιο το παιδακι που ηταν πλεον ανδρας 50αρης για τον ιερεα πατερα του.
Η αληθινη αυτη ιστορια εχει την πνευματικη της βαρυτητα για την οποια ελεχθη .Γιατι μολις τελιωσε ο παπαγυιος την ιστορια με τον πατερα του προσθεσε: Αυτες τις μερες , πατερ μου , αμαρτησα κατακρινοντας δυο ιερεις για καποιες κακες τους πραξεις, οπως μου τα μετεφεραν.Ναι τους κατεκρινα , τους υβρισα και τους συνεκρινα με τον αγιασμενο ιερεα πατερα μου ...

Χθες λοιπον το βραδυ ηλθε ο πατερας μου στον υπνο μου, ολολαμπρος σαν τον ηλιο !!! Με κοιταξε σοβαρα και αυστηρα και μου ειπε:
-Δεν γνωριζεις οτι στα προσωπα εκεινων των ιερεων κατεκρινες εμενα τον πατερα σου ? Ή μηπως δεν κανουμε ολοι λαθη ; Και οταν κατακρινεις παιδι μου τον οποιοδηποτε ιερεα , σου το ειπα πολλες φορες κρινεις τον Ιδιον τον Θεο, που τον εκανε ιερεα !

Και τοτε ο γυιος του αγιου εκεινου ιερεως αρχισε να κλαιη !!! Κι εγω παρεμεινα αφωνος απο την καταπληξι μου .Κατοπην ζητησα την αδεια του να μπορω να διηγουμαι το φοβερωτατο αυτο λειτουργικο βιωμα ανωνυμως ..

π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου