Ο Άρτος της ζωής
«Έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν»
Μπροστά από ένα άλλο σημαντικό θαύμα του Κυρίου μάς φέρνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρόκειται για τον πολλαπλασιασμό των άρτων, με τους οποίους μπόρεσαν να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι.
Πλησίαζε το ηλιοβασίλεμα. Όταν οι μαθητές αντιλήφθηκαν ότι η ώρα ήταν περασμένη, και τον κόσμο ήδη άρχισε να τον καταλαμβάνει η πείνα, θεώρησαν φρόνιμο να απευθυνθούν στο Διδάσκαλό τους. Ήταν σίγουροι ότι όπως πάντα θα έδινε και εδώ λύση. Γνώριζαν πολύ καλά ότι εκεί που σταματά η ανθρώπινη δύναμη, επενεργεί η παντοδυναμία του Θεού, όταν υπάρχει η απαιτούμενη πίστη.
Και δεν υπολόγισαν λάθος. Με τη θαυματουργική ενέργεια του Κυρίου, αποδείχθηκαν αρκετά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια για να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς να υπολογίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά. «Έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις».
Η θεία ευλογία
Κατά την επίγεια παρουσία του, ο Κύριος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για το σώμα του ανθρώπου. Άλλωστε, αργότερα, όχι τυχαία, ο απόστολος Παύλος θα το χαρακτηρίσει ναό του Αγίου Πνεύματος. Έτσι βλέπουμε ότι ο Χριστός θεραπεύει ασθενείς, ανασταίνει νεκρούς και σε πολλές περιπτώσεις αποκαθιστά την υγεία ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Δεν ήταν λοιπόν δυνατό να μην ενδιαφερθεί για να χορτάσουν πεινασμένοι άνθρωποι.
Με τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων σε έρημο τόπο χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες που ήλθαν για να Τον ακούσουν και ένα πλήθος από γυναικόπαιδα. Σχολιάζει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Ο τόπος μπορεί να είναι έρημος, όμως ανάμεσά σας βρίσκεται Εκείνος που τρέφει την οικουμένη. Η ώρα έχει περάσει, αλλά μαζί σας συνομιλεί Εκείνος, που δεν υπόκειται στο χρόνο».
Πνευματική πείνα
Πριν ο Χριστός προβεί στη θαυματουργία Του για να ικανοποιήσει το ένστικτο της πείνας στους ακροατές Του, είχε προηγουμένως ικανοποιήσει ένα άλλο πνευματικό ένστικτό τους. Με τη διδασκαλία του πρόσφερε στο πλήθος αληθινή πνευματική τροφή. Δεν είναι μόνο η σωματική πείνα που κυριεύει τον άνθρωπο. Αλλά πεινά πρωτίστως για χαρά, για ευτυχία, για ζωή. Πεινά ακόμα για τη δικαιοσύνη, για την αλήθεια, για την αγιότητα.
Ένα πλήθος πόθων και εφέσεων, τον φέρει να βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση. Με τα χέρια απλωμένα και με λαχτάρα στην ψυχή, ζητεί να αγκαλιάσει και να κρατήσει σφιχτά την χαρά και το φως. Από άπειρη αγάπη προς τον άνθρωπο, ο Θεός θέλησε να τον καταστήσει μέτοχο της μακαριότητάς Του. Γι’ αυτό του προσφέρει και τον ίδιο τον Εαυτό Του, που είναι η πληρότητα που θα μπορούσε να επιθυμήσει η ανθρώπινη ψυχή.
Ο Άρτος της Ζωής
Πίσω από το συγκεκριμένο θαύμα, η Εκκλησία μας αποκρυπτογραφεί βαθύτερα μηνύματα που τρέφουν πνευματικά τον άνθρωπο και τον καταξιώνουν σε ανώτερες πνευματικές τροχιές. Διέκρινε ακριβώς την προτύπωση του «Άρτου της Ζωής». Δηλαδή της τροφής εκείνης που καταξιώνει τον άνθρωπο να ατενίζει τους ορίζοντες της αιωνιότητας.
Πολύ σοφά οι Πατέρες της Εκκλησίας παρομοίωσαν το Ευχαριστιακό Δείπνο με «φάρμακο αθανασίας». Αψευδής μάρτυρας είναι και η εικονογραφική παράδοση της Εκκλησίας. Η παρουσία των ιχθύων στις συμβολικές παραστάσεις της Θείας Ευχαριστίας στις τοιχογραφίες των κατακομβών, μαρτυρεί ότι στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, είδε η Εκκλησία τον χορτασμό των ανθρώπων με τον «Άρτο της Ζωής».
Αγαπητοί αδελφοί, μόνο ο Κύριος μπορεί να ρίξει στην έρημο της ψυχής μας το πολύτιμο εκείνο μάννα που θα την στηρίξει και θα την ανυψώσει. Αρκεί και εμείς να προσέλθουμε κοντά Του, όπως έπραξαν τα πεινασμένα τότε πλήθη. Να του ζητήσουμε να τραβήξει την καρδιά μας από τα πρόσκαιρα αγαθά και να εμφυτεύσει μέσα μας την ευλογημένη πείνα και δίψα γι’ Αυτόν.
Να γίνουμε ακόμα δέκτες του λόγου
του: «Μακάριοι οι πεινώντες, ότι αυτοί χορτασθήσονται.» Σήμερα τιμούμε
και τη μνήμη πλειάδας αγίων μορφών. Ιδιαίτερη μνεία κάνουμε στους Σίλα,
Σιλουανό, Κρήσκη, Επαινετό και Ανδρόνικο τους αποστόλους εκ των
εβδομήκοντα. Τιμή αγίου μίμηση αγίου. Γι’ αυτό, μεγάλη πρόκληση είναι να
ακολουθήσουμε κι εμείς το άγιο παράδειγμά τους. Γένοιτο.
Χριστάκης Ευσταθίου,Θεολόγος
Πηγή: Εκκλησία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου