Από την ζωή της Παναγίας.

 

 

Η ζωή της κυρίας Θεοτόκου μάς εδίδαξε ώστε να θυσιαζόμαστε για τους άλλους.
Να στερούμεθα εμείς για να έχουν οι άλλοι. Πρέπει να έχουμε μία θυσιαστική διάθεση στη ζωή μας για τον κάθε άνθρωπο.
Και όπως ο Χριστός ήρθε στα σπλάχνα της Παρθένου και έγινε άνθρωπος και έλαβε την ανθρώπινη φύση και εκκενώθη, όπως είπαν οι Άγιοι Πατέρες, πρέπει κι εμείς να κενονώμεθα συνεχώς και να υποτασσόμεθα στη θέληση του άλλου, όταν η θέληση αυτή υπαγορεύει το θείο θέλημα.
Και τότε, να ξέρετε, ότι αισθανόμεθα μέσα μας μία αγαλλίαση.
Δε θα λησμονήσω στο Άγιο Όρος όταν επήγαινα λαϊκός, πήγαινα σε κάποιο μοναστήρι που ήταν ένας ενάρετος μοναχός και αυτός έκανε υπακοή σε όλους.
Του έλεγαν: "Πάτερ, να κάνεις αυτό".
-Όπως θέλετε, πάτερ.
Να' ναι ευλογημένο.
Και επειδή υπήκουε, τον φώναζαν όλοι και συνεχώς ήταν σε μία κίνηση, σε μία δράση. Μπορώ να πω σε μία κοπιαστικότητα αλλά αυτό του έδινε χαρά.
Έβλεπες το πρόσωπό του, ήταν λαμπερό.
Έβλεπες το πρόσωπό του ήταν γεμάτο φως διότι ακριβώς επήρε το αληθινό νόημα της ταπεινώσεως και της κενώσεως του Χριστού και της Θεοτόκου.

Εύχομαι λοιπόν αυτή η μεγάλη γιορτή, που ονομάζεται και Πάσχα του καλοκαιριού, να μας δώσει μία ακτίνα η Παναγία στο νου μας για να καταλάβουμε τι σημαίνει να σώσει κανείς την ψυχή του.
Τι σημαίνει να εξαγιάσει κανείς την ψυχή του και να γίνει μέτοχος της θείας μακαριότητας.

+Αρχιμανδρίτης Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου