Παιδαγωγίας παρακαταθήκες
«πολλάκις πίπτει εις το πυρ, και πολλάκις εις το ύδωρ»
Τη θεραπεία του παιδιού του ζητούσε απεγνωσμένα ο τραγικός πατέρας. Με πόνο ψυχής το έβλεπε να ταλαιπωρείται από ακάθαρτο πνεύμα. Η περιγραφή που ο ίδιος δίνει, αποκαλύπτει το μέγεθος της τραγωδίας που βίωνε: «πολλάκις πίπτει εις το πυρ, και πολλάκις εις το ύδωρ».
Η σκηνή που ξεδιπλώνει μπροστά μας ο Ευαγγελιστής Ματθαίος δίνει το στίγμα της δουλείας στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος από τις δυνάμεις του κακού, όταν παραλείπει να ακολουθεί το δρόμο που μας υποδεικνύει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Πραγματικά, ο νέος εκείνος από μικρό παιδί είχε παγιδευτεί στα πλοκάμια του διαβόλου και κάτω από τη σκοτεινή εξουσία του είχε καταντήσει τραγική ύπαρξη, με την όλη ζωή του να μετατρέπεται σ’ ένα αληθινό μαρτύριο.
Η ευθύνη των γονέων
Η προτροπή του Κυρίου μας «φέρετέ μοι αυτόν ώδε», αποκαλύπτει την αλήθεια ότι μόνο κοντά στην αγάπη Του είναι δυνατόν ο άνθρωπος να απελευθερωθεί από τη δυναστεία του κακού και να μεταμορφωθεί σε μια νέα ύπαρξη. Μόνο κοντά στον Χριστό μπορούμε να γνωρίσουμε το φως της μεταμόρφωσης που εκπέμπει τόσο ισχυρά η μεγάλη εορτή που ξεδίπλωσε πριν από λίγες μέρες η μητέρα μας Εκκλησία.
Οι σκέψεις αυτές δείχνουν την τεράστια ευθύνη που έχουν οι γονείς να οδηγούν τα παιδιά τους κοντά στο Χριστό, η παρουσία του Οποίου ανοίγει σ’ αυτά τούς ορίζοντες της αιωνιότητας και τα καταξιώνει σε φωτεινές υπάρξεις.
Η δύναμη του παραδείγματος
Στη λυτρωτική αυτή πορεία της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα πλοκάμια του σατανά και της ένταξής του στην ανακαινιστική δύναμη της Εκκλησίας, πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το παράδειγμα των γονέων. Ίσως είναι το πιο βασικό στοιχείο για την εν Χριστώ ανατροφή των παιδιών.
Δυστυχώς όμως, ιδιαίτερα στις μέρες μας, βλέπουμε γονείς που δεν έχουν αυτή την αίσθηση της ευθύνης, παραμελούν το έργο τους και αφήνουν πολλές φορές τα παιδιά τους εκτεθειμένα σε χέρια ή καταστάσεις που δηλητηριάζουν και γκρεμίζουν τις αθώες τρυφερές τους ψυχές. Δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τι είναι πραγματικά ωφέλιμο και τι ψυχοφθόρο για να υψώσουν το απαιτούμενο δίκτυ προστασίας των παιδιών τους.
Δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο για να επικοινωνήσουν μαζί τους. Να τα οδηγήσουν στον Χριστό και την Εκκλησία Του και να τα προστατεύσουν ταυτόχρονα από όλες εκείνες τις επικίνδυνες σειρήνες που ηχούν τόσο εκκωφαντικά στους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής.
Αυτά τα δεδομένα, καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρο το παράγγελμα του Χριστού που ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή: «φέρετέ μοι αυτόν ώδε». Απευθύνεται σε όλους τους γονείς, αλλά ειδικότερα σε όσους όσοι εμπλέκονται στο θέμα της αγωγής των νέων μας. Κοντά στον Χριστό, οι αθώες παιδικές ψυχές μεγαλώνουν προφυλαγμένες από τους καταστροφικούς ανέμους που βυσσοδομούν ποικιλοτρόπως, αλλά και τις επικίνδυνες καταιγίδες που σαρώνουν τους ιστούς της κοινωνίας και την καθιστούν ακοινώνητη και ανάλγητη.
Και αφού βέβαια σταθεροποιηθούν, όπως μάς διδάσκει η πατερική σοφία, μόνο τότε μπορούν ν’ αποκτήσουν γερές βάσεις και εφόδια. Για να αναπτύξουν τα απαιτούμενα αντισώματα και τις αναγκαίες αντοχές ώστε να είναι σε θέση ν’ αποκρούουν τις πολύμορφες επιθέσεις του πονηρού και να εξέρχονται αλώβητα από αυτές.
Κοντά στον Χριστό
Οι γονείς όταν επιτελούν το καθήκον τους και ανταποκρίνονται στην μεγάλη ευθύνη της ανατροφής των τέκνων τους, τότε και οι ίδιοι καταξιώνονται στη μεγάλη αποστολή που τους εμπιστεύεται ο Θεός και δέχονται την ευλογία της χάριτός του.
Ο Χριστός είναι πάντοτε ο καλύτερος παιδαγωγός, ο τρυφερός φίλος και ο πιο ισχυρός προστάτης, στις αγκάλες του οποίου μπορούμε να εναποθέτουμε με απόλυτη εμπιστοσύνη τα παιδιά μας. Ο Χριστός είναι εκείνος που ποτέ δεν απογοητεύει και κοντά του πάντοτε ο άνθρωπος ανυψώνεται σε αιθέρες ουράνιους και αιώνιους.
Αγαπητοί αδελφοί, το Σώμα του Χριστού, παρατεινόμενο στους αιώνες, είναι η Εκκλησία. Στη μυστηριακή ζωή της, λοιπόν, πρέπει να καθοδηγούμε τα παιδιά μας. Η πρόσκληση του Χριστού «άφετε τα παιδία ελθείν προς με», απευθύνεται σε όλους εμάς που έχουμε τη μεγάλη ευθύνη για την ανατροφή των τέκνων μας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Σήμερα που ηχούν εκκωφαντικά οι σειρήνες της άλωσης με διάφορους τρόπους των αθώων παιδικών ψυχών, εν ονόματι μάλιστα ενός ψευδοεκσυγχρονισμού και μιας ούτω καλούμενης προόδου που μόνο σκοταδισμό εκπέμπει, οι ευθύνες για την αγωγή των παιδιών μας είναι ακόμα μεγαλύτερες. Ζωντανά παραδείγματα σωστής αγωγής έχουμε άφθονα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και μάλιστα της παιδαγωγίας εκείνης που οδηγεί στον αγιασμό και την θέωση.
Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος
Πηγή: Εκκλησία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου