Άγιος Παΐσιος: «Να προσεύχεσθε να αναδείξει ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη».

 

 

Μήπως υπάρχει τόπος χωρίς πόλεμο; Τι θα πη “εδώ” και “εκεί”; Και εκεί που τώρα έχουν πόλεμο αδελφοί μας είναι. Από τον Αδάμ και την Εύα δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι;

Μοιράστηκε όμως η οικογένειά μας, άλλοι είναι εδώ, άλλοι εκεί. Με τους Ορθοδόξους είμαστε αδελφοί και κατά σάρκα και κατά πνεύμα, ενώ με τους άλλους είμαστε αδελφοί μόνον κατά σάρκα. Επομένως, για έναν λόγο παραπάν, πρέπει να προσευχόμαστε με περισσότερο πόνο γι’ αυτούς, γιατί αυτοί είναι πιο ταλαίπωροι.

-Γέροντα, αυτό το διάστημα που τα πράγματα είναι δύσκολα για την Ελλάδα, κάνω πολύ κομποσχοίνι, αλλά σκέφτομαι και ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν κρέμεται από το κομποσχοίνι μου.

-Δεν είναι ότι η σωτηρία της Ελλάδας κρεμάστηκε από το κομποσχοίνι σου, αλλά το να σκέφτεσαι συνέχεια την δυσκολία που περνάει η Ελλάδα σημαίνει ότι πονάς την πατρίδα και ζητάς την επέμβαση του Θεού, ο Οποίος είναι ο μόνος που…. μπορεί να βοηθήσει.

Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ήρθε ο καιρός να πολεμήση το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα. Όταν όμως δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζη παλαβούς νόμους και να υπάρχη γενική αστάθεια, μη φοβηθήτε, θα βοηθήση ο Θεός.

-Έτσι όπως τα λέτε, Γέροντα, πρέπει να τα αφήσουμε όλα και να δώσουμε τις δυνάμεις μας στην προσευχή.

-Μα, χωράει συζήτηση γι’ αυτό το πράγμα; Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Και τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Πρέπει οι καλόγεροι να κάνουν πολύ προσευχή. Και επείγουσες δουλειές αν έχουν να τις σταματήσουν όλες και να στραφούν στην προσευχή.

Όσο μπορείτε, να εύχεσθε ταπεινά για τον κόσμο που έδωσε πολλά δικαιώματα στον πονηρό και ταλαιπωρείται. Να μη ξεχνάτε ότι γίναμε μοναχοί για την σωτηρία της ψυχής μας και για να βοηθήσουμε τον κόσμο με την προσευχή. Να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλοί μοναχοί, να κάνουμε κομποσχοίνι και μετάνοιες για τον εαυτό μας και τον κόσμο, γιατί ο μοναχός με αυτά βοηθάει.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Περί προσευχής» Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Επιστράτευση προσευχής, σελ.31-32, εκδόσεις του Ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής