Γεώργιος Π. Παύλος, Καθ. Φυσικής και Φιλοσοφίας ΔΠΘ
Γιατί ο Έρως; Γιατί ο άνδρας και η γυναίκα;
Μὴ ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἴδετε;
(Άσμα Ασμάτων 3,3)
«Σκίζω τα βουνά και παντού ρωτάω: ποιός είδε τα μάτια που αγαπάω;»
(Προσευχή, Σπύρος Ζαγοραίος, ελληνική παράφραση στο Άσμα Ασμάτων)
Εισαγωγή – Περίληψη
Για τον Έλληνα, κριτήριο αλήθειας είναι ο Κοινός και Συμπαντικός Λόγος, όπως κράζει ο αρχαίος σοφός, ο Εφέσιος Ηράκλειτος.
Όχι ο ατομικός υποκειμενικός λόγος, ο οποίος ψεύδεται όταν μένει χωριστός, ιδιωτεύει και δεν μετέχει του Ξυνού, Κοσμικού και Θεϊκού Λόγου: διὸ δεῖ ἔπεσθαι τῷ <ξυνῷ, τουτέστι τῷ> κοινῷ. ξυνὸς γὰρ ὁ κοινός. τοῦ λόγου δ᾽ἐόντος ξυνοῦ ζὠουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν (Ηράκλειτος, Απόσπασμα 92Β). Ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς (Κατά Ματθαίον 8:22) θα πει ο Χριστός σε όσους ήσαν προσκολλημένοι στον κόσμο και όχι στον Θεό που δημιούργησε τον κόσμο. Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες παρὰ τὸν Κτίσαντα (Ωδή Ζ´, Κανόνας Ακαθίστου Ύμνου).
Ο Έλληνας επομένως είναι και προ Χριστού χριστιανός και πολύ περισσότερο όταν συναντιέται και αναγνωρίζει τον Χριστό ως τον Σαρκωμένο Λόγο, όπως κράζει τώρα ο υιός της βροντής, ο Απόστολος Ιωάννης, καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο (Κατά Ιωάννην 1:14).
Εάν επομένως, κάποιοι αποκαλούν ρητορικές μίσους τον ελληνικό και εκκλησιαστικό λόγο που υπερασπίζεται την ιερότητα του κόσμου και των δύο φύλων, άνδρας–γυναίκα, και την ιερότητα του γάμου των, μάλλον αυτοί εισάγουν ρητορική μίσους κατά του άνδρα και της γυναίκας. Ακόμη περισσότερο, εισάγουν ρητορική μίσους κατά της Εκκλησίας του Χριστού, η οποία είναι το μοναδικό κριτήριο αλήθειας σε όλες τις ιστορικές εποχές αλλά και πέραν του χρόνου και της ιστορίας, ως αιώνια Αλήθεια. Δεν έχει υπάρξει, ούτε θα υπάρξει ποτέ τίποτε αληθινότερο, τίποτε ομορφότερο, τίποτε ζωντανότερο, τίποτε ερωτικότερο από τον Χριστό, τον Υιό του Θεού που έγινε Υιός της Παρθένου.
Ούτε η ομορφιά μας, ούτε το μυαλό μας, ούτε η επιστήμη μας, ούτε η φιλοσοφία μας, ούτε οι ηδονές μας, ούτε το σώμα μας, ούτε το πνεύμα μας, ούτε ο εαυτός μας, ούτε ο κόσμος όλος μπορούν να μας χωρίσουν από τον Χριστό και την Εκκλησία του. Η Εκκλησία του Χριστού έχει όλη την αλήθεια, όλο το νόημα, όλο τον έρωτα, όλη την ομορφιά όλη τη ζωή. Διότι η Εκκλησία έχει τον Χριστό.
Γι᾽αυτό ο άνθρωπος προτιμά τον Σταυρό του Χριστού και όχι την ανάπαυση του κόσμου, όπως ψάλλει η Εκκλησία: Ὁ ἐμὸς ἒρως ἐσταύρωται (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος).
Λυπούμεθα πραγματικά που οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι παρασυρόμενοι από την φαντασία τους, από το πονηρό πνεύμα, ή από την όποια προπαγάνδα της Νέας Τάξης και των πολιτικών, αποϊεροποιούν και αποεκκλησιοποιούν τη ζωή τους και την ύπαρξή τους.
Οι δε πολιτικοί που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη αδυναμία για να εξυπηρετήσουν τα δαιμονικά σχέδια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, διάβαζε Παγκόσμια Αταξία, θα πρέπει να γνωρίζουν πως θα βρουν απέναντι τους αποφασισμένη όλη την ελληνική και Ορθόδοξη Ελλάδα, κλήρο και λαό, να τους εμποδίσει στο αποτρόπαιο αυτό έγκλημά τους εναντίον του ελληνικού λαού, της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του έθνους των Ελλήνων, και εναντίον του ανθρώπου εν γένει.
Διότι ο έρως του άνδρα και της γυναίκας είναι η ουσία όλης της ιστορίας του ανθρώπου. Είναι ό,τι πολυτιμότερο κειμήλιο και δώρο έχει το ανθρώπινο γένος για να μην εκπέσει στη βαρβαρότητα.
Ο έρως του άνδρα και της γυναίκας είναι η ουσία της Πόλης, της Δημοκρατίας αλλά και της Ορθόδοξης θεολογίας. Τὸ μυστήριον τοῦτο μὲγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν (Προς Εφεσίους 5:32).
Μεγάλο κακό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και τον κόσμο με την υποχρεωτικότητα της ομοφυλοφιλίας. Ίσως βέβαια, μόνον έτσι, φθάνοντας το κακό στα όριά του, θα μπορέσει να ξαναγεννηθεί η Ελλάδα και ο κόσμος στο Καλό, το Ωραίο, το Δίκαιο, το Αληθές.
Έτσι μόνον ίσως, έρθουν οι Έλληνες και ο κόσμος σε αυτοσυνείδηση περί της σύγχρονης εν θανάτω πτώσεώς των. Διότι ο σωματικός θάνατος είναι αποτέλεσμα του θανάτου του πνεύματος των ανθρώπων, όπως είπε ο Χριστός: άφετε τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς (Κατά Ματθαίον 8:22), … ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. (Κατά Ιωάννην 11:25-26).
Σαφώς ζούμε τον κίνδυνο εξαφάνισης των Ελλήνων και του Χριστού από την Ελλάδα. Ζούμε δηλαδή τον μέγιστο κίνδυνο νέκρωσης και εξαφάνισης της Ελλάδας ως φως των ανθρώπων και του κόσμου. Μετά τα Μνημόνια, τη λαθρομετανάστευση και αντικατάσταση των Ελλήνων, τις Πρέσπες, την ψευδή πανδημία, την επιβεβλημένη άνωθεν κορωνοκρατία και τη μαζική δολοφονία με θανατηφόρα εμβόλια, τώρα επιβάλλεται η νέα υποχρεωτικότητα της ομοφυλοφιλίας.
Όταν η πολιτική καθορίζει και εξουσιάζει τη Δικαιοσύνη, το ανθρώπινο πνεύμα, την επιστήμη, την Εκκλησία και την ανθρώπινη βούληση, τότε εισβάλλει μεταμφιεσμένη στην ιστορία η τυρρανία και καταργείται η ελευθερία και η Δημοκρατία. Γι᾽αυτό, το νεοφανές «ενδιαφέρον» των συγχρόνων πολιτικών όλων των συστημικών κομμάτων για τους ομοφυλόφιλους είναι πολύ ύποπτο, και θα πρέπει να βάλει σε σοβαρή σκέψη ακόμη και τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.
Κατά πόσο δηλαδή, δεν γίνονται οι ίδιοι και όλα αυτά, γάμοι ανίεροι, ανίερες τεκνοθεσίες και ούτω καθεξής, μέσο για κάτι πολύ κακό και γι᾽αυτούς και για όλη την ανθρώπινη κοινωνία.
Συγχρόνως, το άνωθεν επιβαλλόμενο και οδηγούμενο από τη Νέα Τάξη κίνημα της ομοφυλοφιλίας, το οποίο έχει πάρει πλέον τη μορφή «θρησκευτικού» κινήματος, είναι ένα ζήτημα που μας βάζει όλους να σκεφθούμε σε βάθος και εξ αρχής τί σημαίνει να είσαι άνδρας, να είσαι γυναίκα.
Τί σημαίνει να είσαι άνθρωπος; Εάν η εκκλησιαστική ιεραρχία δεν σταθεί σήμερα εμπόδιο και δεν θυσιάσει τα οποία εφήμερα και κοσμικά οφέλη της από ένα σάπιο τυραννικό, αντίχριστο και ανθελληνικό πολιτικό σύστημα και δεν πει εμπράγματο ΟΧΙ στον ανθέλληνα και υβριστή Πρωθυπουργό της Ελλάδος, τότε θα χάσει κάθε ηθικό δικαίωμα να ιερουργεί τα άχραντα μυστήρια της Εκκλησίας.
1. Οι ομοφυλόφιλοι σαφώς είναι αδέρφια μας
Το να καταδικάζουμε ή να πετάμε πέτρες εναντίον των ομοφυλοφίλων, ή να ηρωποιούμε την επιλογή τους και να αναγνωρίζουμε την «ομοφυλοφιλία» και τις νεοφανείς «έμφυλες ταυτότητες» ως ισότιμη με την εκ φύσεως άνδρας–γυναίκα κατάσταση είναι το μόνο εύκολο.
Ως πρόσωπα οι ομοφυλόφιλοι είναι σαφώς απολύτως σεβαστά και αποδεκτά. Όμως το να επιβάλλουμε ως κράτος και Πολιτεία, έμμεσα ή άμεσα, την ομοφυλοφιλία σε όλη την κοινωνία, αυτό είναι έγκλημα και τερατουργία. Δεν θα λιθοβολήσουμε τους ομοφυλόφιλους, αλλά ούτε θα τους δώσουμε εξουσία να αλλάξουν συθέμελα τη ζωή των συνανθρώπων των και να επιβάλουν τη δική των επιλογή ως υποχρεωτικότητα για όλους τους ανθρώπους.
Μάλλον πρέπει να προστατέψουμε και τους ίδιους, από τους ύποπτους και μισάνθρωπους στόχους μιας πολιτικής συμμορίας που διαρκώς καταργεί τη Δικαιοσύνη και το Σύνταγμα, και επιτίθεται στον άνθρωπο, στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Διότι από τη στιγμή που εισάγεται, ακόμη και από το νηπιαγωγείο και σε όλη την δημόσια ζωή, η αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας και της έμφυλης ταυτότητας ως υποχρεωτικό μάθημα για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, στην ουσία εισάγεται μια υποχρεωτικότητα για όλη την κοινωνία και αποστερείται στον άνθρωπο το ανθρώπινο δικαίωμα να αποφασίζει ο ίδιος νηφάλια και αμερόληπτα για ένα τόσο κρίσιμο για τη ζωή του θέμα. Εάν απαγορεύεται, αλήθεια, στο σχολείο η όποια μορφή θρησκευτικού ή άλλου προσηλυτισμού διότι δήθεν καταργεί το ανθρώπινο αυτεξούσιο, γιατί, αλήθεια, να επιτρέπεται ο προσηλυτισμός στην ομοφυλοφιλία;
Οι ομοφυλόφιλοι είναι αδέρφια μας. Μπορεί να είναι παιδιά μας, φίλοι μας. Τους αγαπάμε πραγματικά. Κατανοούμε πως είναι ίσως πολύ πονεμένοι, ή και προδομένοι, ή αδικημένοι άνθρωποι, από τις οικογένειες των ή την κοινωνία. Όμως δεν συμφωνούμε με τις ιδέες τους. Δεν προσχωρούμε στις ιδέες των, διότι τους αγαπάμε πραγματικά. Θελουμε να τους ελκύσουμε, εάν θέλουν, στον Χριστό που είναι ο αληθινός Έρως του κάθε ανθρώπου, ανδρός και γυναικός. Όμως ακριβώς επειδή τους αγαπούμε αληθινά δεν μπορούμε να προσχωρήσουμε στο μουντό άχρωμο και άφυλο–άφιλο τοπίο τους.
Κατά βάθος, και αυτοί δεν συμφωνούν με τον εαυτό τους. Είναι άνδρες και θέλουν να γίνουν γυναίκες. Είναι γυναίκες και θέλουν να γίνουν άνδρες. Είναι άνδρες και μισούν τη γυναίκα. Είναι γυναίκες και μισούν τον άνδρα. Μισούν και δεν ανέχονται το σώμα τους και θέλουν να το αλλάξουν ωσάν να είναι φόρεμα, παντελόνι ή πουκάμισο, ενώ είναι το δικό τους σώμα. Σαφώς στο βάθος, και πέραν όποιας βιολογίας και οργανικότητας, υπάρχει κάποια ψυχική νοητική πνευματική εκτροπή ή επιλογή, για την οποία μπορεί να ευθύνονται οι γονείς, το άμεσα συγγενικό περιβάλλον, ή και η κοινωνία ολόκληρη.
Μπορεί να μην ευθύνονται αποκλειστικά οι ίδιοι. Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν, πρῶτος τὸν λίθον ἐπ’ αὐτῇ βαλέτω, θα μας πει ο Χριστός (Κατά Ιωάννην 8:7). Όμως είναι εντελώς αποκλειστικά δικό τους το σφάλμα να θέλουν να επιβάλουν τη δική τους προσωπική επιλογή σε ολόκληρη την κοινωνία μέσω του σχολείου, της ιερολογίας μιας κατ᾽ουσίαν παρά φύση σχέσης, και της τεκνοθεσίας.
Η παιδεία, η οικογένεια, ο γάμος δεν είναι ιδιωτική υπόθεση κάποιων ανθρώπων. Είναι υπόθεση της ιστορίας ενός λαού και υπόθεση της ουσίας μιας κοινωνίας, του Συντάγματος ενός Έθνους, του πανανθρώπινου οράματος μιας Πολιτείας, το πώς θα εννοήσει την παιδεία, τον γάμο και την οικογένεια. Αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν επειδή μια μικρή και μειοψηφική ομάδα ανθρώπων και δικτατόρων πολιτικών αποφάσισαν ξαφνικά, με τις πλάτες μιας παγκόσμια αναδυόμενης δικτατορίας που θέλει να μας οδηγήσει στο παγκόσμιο χάος, να τα αλλάξουν και να τινάξουν στον αέρα τα πάντα.
Η Αντιγόνη θυμίζει στον Κρέοντα πως πέραν των νόμων που αυτός θέλει να επιβάλει υπάρχουν οι άγραφοι νόμοι των θεών, στους οποίους θα υπακούσει η ίδια και θα θυσιαστεί αρνούμενη τους μισάνθρωπους και εποχιακούς νόμους του Κρέοντα.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας σύγχρονος Κρέων που θέλει να αμφισβητήσει τους αιώνιους ιερούς και άγραφους νόμους που ο Θεός χάραξε μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Προφανώς δεν θα το επιτρέψουμε ως Έλληνες και ως χριστιανοί. Ο άνδρας, η γυναίκα, ο Πατέρας, η Μάνα, ο γάμος, η οικογένεια, είναι αιώνια και πανανθρώπινα αρχέτυπα και ιερά σύμβολα που ο ίδιος ο Θεός έχει θεσπίσει από την αρχή της εμφάνισης του ανθρώπου πάνω στη γη.
Δεν μπορεί ένας πολιτικός, ένας ομοφυλόφιλος, μια ομοφυλόφιλη, να τα αμφισβητήσουν χωρίς συμπαντικές και καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Εάν σήμερα η Ελλάδα δεν αντισταθεί στον ανίερο και υβριστή Πρωθυπουργό της, σαφώς αύριο θα διαλυθεί.
Πρέπει οι ομοφυλόφιλοι να αρκεστούν στο Σύμφωνο Συμβίωσης που θέσπισε η Πολιτεία και δικαίως, αλλά τίποτε περισσότερο. Εάν θέλουν να ιεροποιήσουν την παρά φύση σχέση τους μέσω της Εκκλησίας ή της Πολιτείας, τότε στρέφονται εναντίον όλης της κοινωνίας, εναντίον της ανθρώπινης υπόστασης και της ανθρώπινης ουσίας. Διότι πολύ απλά, ένας άνδρας δεν είναι γυναίκα και μια γυναίκα δεν είναι άνδρας. Επίσης πολύ απλά, δυο άνδρες, ή δυο γυναίκες δεν μπορούν να γεννήσουν νέα ζωή.
Είναι δυνατόν η ομοφυλοφιλία να καταστεί έρως και ζωή; Προφανώς όχι, αφού η ίδια είναι έρημος άνυδρος και αδιάβατος. Είναι άκαρπος συκή (Κατά Ματθαίον 21:19-20). Είναι μοναξιά και θλίψη. Τόπος βασάνων. Θέλει η ομοφυλοφιλία να βρεί τη ζωή αλλά επιλέγει τον θάνατο και μένει νεκρή.
Η ομοφυλοφιλία είναι ανάπηρη και στείρα. Θέλει τη ζωή αλλά την αρνείται. Είναι φαντασίωση και πλήρης λογική σχιζοφρένεια. Είναι άρνηση της πραγματικότητας και του πραγματικού. Αναγνωρίζει τον άνδρα, τη γυναίκα και τον έρωτα, αλλά όλα τα απορρίπτει και τα δολοφονεί. Είναι παράνοια και ψευδαίσθηση.
Ο άνδρας ομοφυλόφιλος αναζητά τη γυναίκα σε έναν άλλο άνδρα, αλλά έτσι αρνείται τη γυναίκα και τον εαυτό του τον ίδιο ως άνδρα. Ή προσπαθεί να καταστεί ο ίδιος γυναίκα, ενώ παραμένει ανάπηρος άνδρας. Το ίδιο η γυναίκα ομοφυλόφιλη. Αναζητά τον άνδρα αλλά τον αρνείται, ή αναζητά να καταστεί η ιδία άνδρας, αλλά μένει ανάπηρη γυναίκα. Τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; (Προς Ρωμαίους 7:24).
Ακολούθως, εμβαθύνουμε στο ζήτημα αυτό από κάθε άποψη, επιστημονική, ψυχαναλυτική, πολιτική, φιλοσοφική, θεολογική και ούτω καθεξής.
2. Το ξημέρωμα και η είσοδος του ανθρώπου στην Ιστορία και την Πόλη
Προφανώς, το μέγιστο υπαρξιακό μυστήριο μετά τον Θεό και τον κόσμο, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος όταν αρχίζει να αποκτά συνείδηση της ύπαρξής του και της ύπαρξης του κόσμου και των άλλων ανθρώπων, δεν ξεχωρίζει τον άνδρα από την γυναίκα. Αναγνωρίζει τα ανθρώπινα πρόσωπα ως μοναδικότητα και όχι ως άνδρα ή γυναίκα. Η πρωτογενής δηλαδή εμπειρία του ανθρώπου είναι το ανθρώπινο πρόσωπο και η μοναδικότητά του.
Όσο πιο κοντά στη φύση ευρίσκεται ο προσχολικός μικρός άνθρωπος και χωρίς έντονες αρνητικές και συγκρουσιακές επιρροές από το περιβάλλον, τόσο περισσότερο μπορεί να βιώνει την ανθρώπινη παρουσία ως παράδεισο. Δηλαδή πριν αρχίσει να αποκολλάται και να λειτουργεί αυτόνομα η διάνοια από την καθολική υπαρξιακή αίσθηση και το καθολικό βίωμα του μικρού παιδιού, ο άνθρωπος βιώνει τις εξωτερικές εμπειρίες των προσώπων και του κόσμου ως έκπληξη και ως φως.
Το ανθρώπινο πρόσωπο κυριαρχεί και υπερέχει κάθε φυσικής και βιολογικής ταξινόμησης άνδρας–γυναίκα. Ο άνδρας και η γυναίκα ως πρόσωπο είναι το νόημα της ιστορίας του κόσμου. Πριν ο άνθρωπος μπορεί να βλέπει και να παρατηρεί τον κόσμο, λειτουργεί με το ένστικτο της τροφής και της ζωής. Θέλει τροφή ως ανάγκη ζωής. Εν συνεχεία αρχίζει να παρατηρεί και να βιώνει την παρουσία του κόσμου και του ανθρώπου ως ανθρώπου. Κάθε ανθρώπινο πρόσωπο γεννά μέσα στην καρδιά και την ψυχή του μικρού ανθρώπου την αίσθηση μιας θεϊκής παρουσίας. Τότε ο άνθρωπος πέρα από την ανάγκη της τροφής βιώνει την ανάγκη της θεωρίας και της παρουσίας του άλλου ανθρώπου ως πρόσωπο, πέραν της διάκρισης άνδρας–γυναίκα.
Ακολούθως, όταν αρχίζει ο μικρός άνθρωπος να αναπτύσσει την επιθυμία του άλλου ανθρώπου ως φύλο ξεχωριστό, τότε έχει αρχίσει να ενεργεί η ασύλληπτη πολυπλοκότητα του ανθρώπινου όντος αλλά και όλου του μυστηρίου του ορατού και αόρατου κόσμου, τόσο από πλευράς κληρονομικότητας όσο και από πλευράς περιβάλλοντος αλλά και βιοχημείας, ανάπτυξης ορμονών και ούτω καθεξής. Συγχρόνως, αρχίζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να εμφανίζονται τα σημάδια της πτωτικότητας ή της επίκτητης κακίας του ανθρώπου.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον μαζί με τις κληρονομικές καταβολές και την αναπτυσσόμενη ψυχολογία και προσωπικότητα του παιδιού σαφώς παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην υγιή ανάπτυξη του παιδιού. Η φιληδονία, που είναι επίκτητο και σαφώς ξένο προς τη φύση γεγονός, φθείρει την ερωτική ουσία και φύση του ανθρώπου. Άλλο ηδονή και άλλο φιληδονία. Το πρώτο είναι υγιές. Το δεύτερο είναι ασθένεια.
3. Ψυχαναλυτική διάσταση της ετεροφυλοφιλίας και ομοφυλοφιλίας
Η Ψυχολογία του Βάθους μάς μιλά για το ατομικό και το συλλογικό ασυνείδητο το οποίο έχει ουσιαστικό και δυναμικό ρόλο στην ανθρώπινη εμπειρία, στα ανθρώπινα συναισθήματα–επιθυμίες, στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά. Μάλιστα, κατά τον Γιούνγκ και άλλους επιστήμονες η όλη συνειδητή συμπεριφορά του ατόμου πηγάζει τόσο από το προσωπικό ατομικό ασυνείδητο όσο και από το πανανθρώπινο και παγκόσμιο ασυνείδητο–υποσυνείδητο. Οι ψυχαναλυτές μιλούν για θετική και αρνητική ενέργεια της ανθρώπινης ψυχής.
Στις πιο προχωρημένες επιστημονικές αντιλήψεις, όπως πχ. η Θεωρία των Πολύπλοκων Μη Γραμμικών Συστημάτων, καταρρίπτεται ως πολύ ανεπαρκής και ψευδής ο κλασικός αναγωγισμός, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα ψυχικά φαινόμενα ανάγονται ντετερμινιστικά σε κάποιο βαθύ θεμελιώδες οντολογικό–βιολογικό–φυσικό–ηθικό επίπεδο, ή η ερμηνεία των ψυχικών λειτουργιών αποδίδεται στη μοριακή βιολογία–γονιδίωμα, και ακόμη πιο κάτω από την χημεία, πχ. στις ορμόνες και τους νευροδιαβιβαστές. Αλλά και ακόμη πιο βαθειά, τους νευρώνες, τις ηλεκτρομαγνητικές και κβαντικές φυσικές διαδικασίες.
Η σύγχρονη επιστήμη, εκτός από την ανοδική Αιτιοκρατία, από κάτω προς τα επάνω, έχει πλέον διαπιστώσει και την καθοδική Αιτιοκρατία, από επάνω προς τα κάτω. Δηλαδή, η φυσική, η χημεία, η βιολογία, επιδρούν στην ψυχή και το πνεύμα από κάτω προς τα πάνω, αλλά και αντίστροφα: το όλον, η ψυχή και το πνεύμα επιδρούν στο σώμα και τη χημεία του σώματος από επάνω προς τα κάτω. Επομένως η ομοφυλοφιλία μπορεί να έχει ως αιτία το οργανικό σωματικό επίπεδο, αλλά εξίσου καλά έχει ως αιτία και το ψυχικό πνευματικό και βουλητικό επίπεδο.
Ο άνθρωπος δέχεται από την παιδική του ηλικία μηνύματα και πληροφορία από το ατομικό αλλά και το συλλογικό ασυνείδητο. Το αν θα αποφασίσει να τα αποδεχθεί ή να τα απορρίψει έχει να κάνει με τη δική του απόφαση.
Αλλά και η απόφαση του ανθρώπου σε βαθύ ψυχικό επίπεδο ως αποδοχή, συγκατάθεση ή απόρριψη των υποσυνείδητων ψυχικών μηνυμάτων έχει να κάνει τόσο με την όλη ψυχή αλλά και την παιδεία και την όλη πνευματική συγκρότηση, ακολούθως δε με την ελεύθερη βούλησή του. Εδώ η ψυχαναλυτική επιστήμη και θεωρία αδυνατεί να εισχωρήσει σε βάθος και να φωτίσει το μυστήριο της ελεύθερης βούλησης και της δυναμικής του ορατού και αόρατου κόσμου ή και της παρουσίας του Θεού στην ανθρώπινη ψυχή και νοημοσύνη. Από την άποψη αυτή ο νέος άνθρωπος βρίσκεται πάντα στο επίπεδο των πρωτόπλαστων ανθρώπων, όταν ο όφις τους έδειξε το δένδρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού και τους καρπούς του, οι οποίοι φάνηκαν ωραίοι και καλοί.
Το παρελθόν, οι γονείς και το ευρύτερο περιβάλλον της οικογένειας, της γειτονιάς, της πόλης, του σχολείου και ούτω καθεξής, όλα αυτά θα παίξουν ουσιαστικό αλλά όχι και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη ενός νέου ανθρώπου. Πάντα είναι ο βαθύς εαυτός του ανθρώπου και η βαθιά καρδιά του, ο κρυμμένος και υποσυνείδητος δηλαδή κόσμος, που αυτεξούσια θα πει ναι ή όχι σε κάθε πρόκληση, εσωτερική ή εξωτερική, στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος, ακόμη και στην πολύ αρχή του συνειδητού βίου του πάντοτε γνωρίζει και πάντοτε πληροφορείται από τον βαθύ εαυτό του αν κάτι, έσωθεν η έξωθέν του, είναι καλό ή κακό. Εδώ σαφώς βρισκόμαστε εμπρός σε μυστήριο αδιάβατο από κάθε ζωντανό πλάσμα με συνείδηση. Ουδείς μπορεί να διεισδύσει στο απύθμενο ψυχικό βάθος του εαυτού του ή του άλλου ανθρώπου. Εδώ η μόνη επιστημονικά ορθή και συνεπής στάση είναι ο σεβασμός και η καλοσύνη. Όταν οι γονείς, οι δάσκαλοι και εν γένει το κοινωνικό περιβάλλον ασκούν τυραννική εξουσία στο νέο μικρό άνθρωπο, σαφώς μπορεί να τον εξωθούν προς ανώμαλες συμπεριφορές κάθε είδους. Όμως και αυτό ποτέ δεν είναι απόλυτο. Το μυστήριο του ανθρώπου παραμένει αξεπέραστο.
4. Το αληθινό επιβάλλεται μόνο του. Όχι δια της βίας από ένα τυραννικό κράτος ή τυραννικό περιβάλλον. Η ομοφυλοφιλία καταργεί τον έρωτα, σμικρύνει και αφανίζει τον άνθρωπο, τη Δημοκρατία και το γεγονός της Πόλης
Η τελειότητα του έρωτα είναι το ανιδιοτελές, όπως και η φιλία. Η επιθυμία και η φιληδονία φονεύουν τον έρωτα. Η ομοφυλοφιλία επιθυμεί τον έρωτα αλλά δεν τον πραγματοποιεί. Είναι τραγωδία. Είναι άκαρπη. Η ομοφυλοφιλία επιθυμεί να γίνει θεός χωρίς θυσία. Η επιθυμία είναι άρνηση της θυσίας. Επιθυμεί να γίνει ζωή, αλλά μένει στείρα και ανάπηρη χωρίς ολότητα ζωής. Η ομοφυλοφιλία δεν μπορεί να ιερουργήσει τον έρωτα. Απλά τον καταργεί, τον στειρώνει και τον φονεύει, διότι κινείται στο επίπεδο της ανίερης επιθυμίας. Βεβαίως, μπορεί στο υποσυνείδητο του ομοφυλόφιλου να υπάρχει η ανάγκη να γίνει θεός και να ζήσει. Όμως ο δρόμος που κατασκευάζει ο ίδιος οδηγεί στο ναυάγιο.
Η ομοφυλοφιλία δεν εμφανίστηκε ως καινοτομία της εποχής μας. Είναι ένα παλαιό εφεύρημα των ανθρώπων. Μια παλαιά αμαρτία του ανθρώπου. Όμως ουδέποτε μπόρεσε να καθιερωθεί ως αποδεκτός ανθρώπινος πολιτειακός θεσμός. Διότι σαφώς είναι μια παρά φύση ανθρώπινη πράξη. Είναι μια βία κατά της φύσεως και κατά του ανθρώπου. Η φύση σαφώς έχει επιλέξει την αντίθεση άνδρας–γυναίκα, όπως έχει επιλέξει και άλλες αντιθέσεις που οδηγούν στην ενότητα.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι τα ομώνυμα απωθούνται και τα ετερώνυμα έλκονται. Αρκεί κανείς να διαβάσει τους μεγάλους συγγραφείς, φιλοσόφους, θεολόγους, ποιητές και λοιπούς ανθρώπους του πνεύματος όλων των αιώνων, για να διαπιστώσει ότι τίποτε δεν συγκρίνεται, σε μεγαλείο και σε ανυπέρβλητο συγκλονισμό της ανθρώπινης ύπαρξης και του ανθρώπινου πνεύματος, με τη σχέση άνδρας–γυναίκα. Παράδειγμα μοναδικό το Ἆσμα Ἀσμάτων της Παλαιάς Διαθήκης.
Η μόνη ομοφυλόφιλη σχέση που έχει μεγαλείο πραγματικό είναι η ανθρώπινη φιλία ως ανιδιοτελής και ιερή ψυχική σχέση δυο φίλων του ίδιου φύλου. Είναι όντως δυνατόν να υπάρξει ένας βαθύς και θεϊκός έρωτας μεταξύ φίλων του ίδιου φύλου, αλλά όχι σωματική σχέση.
Η φιλία, ως ανιδιοτελής αγάπη και έρως δυο προσώπων του ίδιου φίλου, είναι ο πρόναος του μυστηρίου της ζωής. Η σωματική σχέση ανθρώπων του ιδίου φύλου είναι δίχως νόημα, δίχως ουδεμία αξία και σημασία. Μάλλον δε, είναι αρνητικής αξίας και σημασίας ως κατάργηση της ανιδιοτελούς φιλίας, ή ακόμη καλύτερα, ως κατάργηση αυτής καθ’εαυτής της φιλίας. Διότι φιλία σημαίνει πλήρης ανιδιοτέλεια και θυσία κάθε οφέλους, σωματικής ή ψυχικής τάξης, έναντι του άλλου.
Υπό την έννοια αυτήν της ανιδιοτέλειας, η φιλία είναι καθολικό ανθρώπινο γεγονός και πρόδρομος της αγιότητας. Ο Έρως, ως σχέση άνδρας–γυναίκα, ενώ εμπεριέχει τη φιλία συγχρόνως την υπερβαίνει, διότι μπορεί και γεννά στον κόσμο νέους ανθρώπους. Φέρει στον κόσμο νέα πραγματικότητα. Ο γάμος του άνδρα και της γυναίκας είναι επομένως γεγονός άλλης τάξεως. Είναι Μυστήριον Μέγα. Διότι γεννά νέα ζωή. Μπορούσε ο Θεός να δημιουργήσει ανθρώπους και ζωή με άλλο τρόπο. Σαφώς. Όμως ο Θεός έτσι θέλησε να είναι ο άνθρωπος, ως άνδρας και γυναίκα, και να γεννούν νέα ζωή.
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι σήμερα με την τεχνολογία μπορεί να παρακαμφθεί η ανάγκη του άνδρα και της γυναίκας για να υπάρξει νέα ζωή. Αυτό όμως είναι το τεχνικό και δαιμονικό πνεύμα που θέλει να παρακάμψει τη θεία τάξη και να γίνει το ίδιο Θεός. Το Τεχνικό Πνεύμα μπορεί να μιμείται τον Θεό, αλλά δεν είναι ο Θεός.
Ό,τι δημιουργεί το τεχνικό πνεύμα είναι θάνατος. Είναι φθορά της φύσης, φθορά του ανθρώπου, «φθορά» του Θεού. Είναι, όπως και η ομοφυλοφιλία, άρνηση της Ζωής με Ζ κεφάλαιο. Είναι άρνηση της φιλίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της πόλης. Το τεχνικό πνεύμα ειναι μηχανικό. Δεν έχει καρδιά. Είναι όπως η ομοφυλοφιλία, νεκρό πνεύμα. Θέλει να εξουσιάζει κάτι που δεν δημιούργησε.
Ο αρχαίος θεός της τεχνικής Ήφαιστος ειναι ανάπηρος και κουτσός θεός. Θέλει να γίνει Θεός αλλα μένει πάντα ανάπηρος. Το τεχνικό πνεύμα, όπως και η ομοφυλοφιλία, κλέβει τη ζωή, δεν δίδει ζωή. Δίδει θάνατο. Έτσι και η ομοφυλοφιλία, δεν σέβεται την ζωή. Κλέβει τα παιδιά από τη μάνα και τον πατέρα τους και θέλει να οικειοποιηθεί κάτι που δεν της ανήκει.
Η ομοφυλοφιλία ειναι δαιμονικής έμπνευσης πλαστογράφηση της ζωής, του άνδρα, της γυναίκας, του παιδιού. Η ομοφυλοφιλία είναι βιασμός και τυραννία. Γι᾽αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην Ελλάδα και παντού η ομοφυλοφιλία δεν έχει δικό της πολιτικό και Πολιτειακό τόπο. Είναι όντως Ουτοπία.
Μια τυραννική κυβέρνηση, τυραννικοί πολιτικοί άνδρες και γυναίκες επιβάλλουν δια νόμου την ομοφυλοφιλία. Η ομοφυλοφιλία από μόνη της φυτοζωεί ως παράσιτο της ζωής. Ως τυραννία θέλει να επιβληθεί στην ζωή. Αλλά η ζωή θα την απορρίψει. Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που σέβονται τη ζωή όντως και γι᾽αυτό δεν ταυτίζονται με τους τύραννους πολιτικούς. Δεν θέλουν να τυραννούν τα παιδιά κλέβοντάς τα από το σπίτι των γονέων των. Σέβονται το μυστήριο άνδρας–γυναίκα, πατέρας–μητέρα. Το μυστήριο του γάμου δεν το γελοιοποιούν. Δεν γελοιοποιούν το μυστήριο της ζωής. Αυτοί οι ομοφυλόφιλοι είναι όντως μεγάλες καρδιές έστω και λαβωμένες. Δεν επιθυμούν να εξουσιάσουν τη ζωή. Τη σέβονται.
5. Το κριτήριο του αλήθειας και του ψεύδους, του καλού και του κακού: Η Εκκλησία ως ο Μόνος θεματοφύλακας της Αλήθειας του Θεού, του ανθρώπου και του κόσμου
Ο Εμός Έρως εσταύρωται, ψάλλει η Εκκλησία του Χριστού. Άρα ο Έρως είναι πρόσωπο και υπόσταση. Είναι ο Σαρκωμένος Θεός Λόγος. Δηλαδή είναι ο Χριστός. Έξω από τον Χριστό δεν υφίσταται ούτε ο έρως, ούτε το πρόσωπο, ούτε ο άνθρωπος, ούτε ο άνδρας, ούτε η γυναίκα. Ο άνθρωπος είχε και έχει προοριστεί να γίνει Χριστός και Θεός κατά Χάριν. Δηλαδή κατά Χάριν σωτήρας όλου του σύμπαντος. Γι᾽αυτό ο Χριστός ως Σαρκωμένος Θεός είναι η εικόνα και το αρχέτυπο του ανθρώπου.
Η ερωτική φύση του ανθρώπου είναι η Δύναμη και η Άκτιστος Ενέργεια του Υποστατικού και Τριαδικού Θεού μέσα στον άνθρωπο, προκειμένου να καταστεί αυτός Θεός και Χριστός κατά Χάριν. Να φθάσει, δηλαδή, στην τελεία αγάπη και τον τέλειο έρωτα προς όλη τη Δημιουργία του Θεού και να τα οδηγήσει όλα στην Όντως Ζωή, μακριά από τη φθορά και τον θάνατο. Να καταστεί εν Χριστώ αυτό που περιγράφει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, καῦσις ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως, ὑπὲρ ἀνθρώπων καὶ τῶν ὀρνέων καὶ τῶν ζώων καὶ τῶν δαιμόνων καὶ ὑπὲρ παντὸς κτίσματος (Αββά Ισαάκ Σύρου Ασκητικοί Λόγοι, Ομιλία 81), των αψύχων, των εμψύχων, των φυτών, των ζώων, των ορνέων, των αγγέλων, ακόμη και των δαιμόνων, και να μην αντέχει τίποτε να φθείρεται και να χάνεται από το είναι.
Να θέλει όλα να τα ενώσει με τον Χριστό και δι᾽Αυτού με όλον τον Τριαδικό Θεό. Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν; (Επιστολή Ιωάννου Α´, 4:20). Πώς λέτε ότι αγαπάτε τον Θεό που δεν βλέπετε, αν δεν αγαπάτε τους ανθρώπους που βλέπετε, θα ερωτήσει ο Απόστολος Ιωάννης τους ψευδόμενους που δήθεν έλεγαν ότι αγαπούν τον Θεό.
Η ομοφυλοφιλία είναι πτώσις και αίρεσις από την περιοχή του προσώπου ως μοναδικότητας. Είναι μια πτωτική και ανέραστος αγάπη της απροσώπου φύσεως. Είναι άρνηση του Χριστού ως απρόσωπος φυσική επιθυμία και ως φιληδονία. Διότι ο Χριστός μας δίδει τη δική του Θεία και Ερωτική Δύναμη να συναντάμε τα όντα στη δική τους περιοχή της μοναδικότητάς των και όχι να τα υποτάσσουμε στις δικές μας φυσικές ανάγκες, ακόμη και καλές.
Ο έρως του άνδρα και της γυναίκας οδηγεί στην υπέρβαση των φύλων. Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ (Προς Γαλάτας 3:28). Η ομοφυλοφιλία κρατά την ανθρώπινη ψυχή δέσμια στη σχιζοφρένεια και την κατάρα του χωρισμού και της αιώνιας εχθρότητας και διχασμού του άνδρας και της γυναίκας.
Αλλά και όταν χρησιμοποιούμε ως άνδρες τις γυναίκες και ως γυναίκες τους άνδρες, τότε πάλι είμαστε «ομοφυλόφιλοι» κατά άλλον τρόπο. Όταν χρησιμοποιείς τα όντα και δεν τα αναγνωρίζεις και δεν τα βλέπεις όπως ο Χριστός Λόγος τα δημιούργησε, αλλά τα υποτάσσεις στις δικές σου φυσικές ανάγκες, μπορεί και να είσαι χειρότερος από τους ταλαίπωρους ομοφυλόφιλους που ψάχνουν στην έρημο για ζωή. Αν δεν μάθουμε και δεν ασκούμεθα, όπως συμβαίνει στον υγιή και Ορθόδοξο μοναχισμό και ασκητισμό, να βλέπουμε τον κόσμο, τον άνδρα, τη γυναίκα, μέσα από το Θείο Βλέμμα του Χριστού, αλλά τα βλέπουμε μέσα από τις δικές μας διαιρετικές και πτωτικές ανάγκες, τότε είμαστε όντως σε αίρεση και σε μικρό ή μεγάλο δαιμονισμό.
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα ή μόνο ψυχή. Ο άνθρωπος είναι υπόσταση και πρόσωπο. Το σώμα και η ψυχή είναι ενυπόστατα μέσα στο μυστήριο της μοναδικότητας του προσώπου ενός εκάστου ανθρώπινου πλάσματος. Οὐδὲν ἑνικότερον καὶ καθολικώτερον τοῦ προσώπου (Λεόντιος ο Βυζάντιος), μας διδάσκουν οι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και ότι ἀνυπόστατος φύσις, τουτέστιν οὐσία, οὐκ ἂν εἴη ποτέ (Λεόντιος ο Βυζάντιος, PG 86, 1280A). Ο Θεός Λόγος όταν καλεί τα όντα από το μη όν στο είναι δεν τα καλεί ως ανώνυμη και απρόσωπο φύση αλλά ως όνομα και ως υπόσταση. Γι᾽αυτό όλος ο κόσμος είναι εκκλησία, διότι ο Χριστός καλεί τα όντα από το μη όν στο είναι προσωπικά, έκαστο με το δικό του όνομα.
Η ερωτική φύση του ανθρώπου διασώζεται και πραγματοποιείται μόνο με τη βαθειά πνευματική παιδεία, άσκηση και πνευματική φώτιση του ανθρώπου στο καλό και το ωραίο. Η ερωτική φύση του ανθρώπου διασώζεται, αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται μόνο μέσα στη Θεία Λειτουργία ως το κέντρο και η πηγή όλων των Μυστηρίων της Εκκλησίας εν Χριστώ. Κατ᾽ουσίαν, η ερωτική φύση του ανθρώπου είναι η δύναμη που ο Θεός έθεσε στο κέντρο της ανθρώπινης φύσης για να κινηθεί προς τη Θέωσή της.
Το Ἔρως ἀνίκατε μάχαν (Σοφοκλέους, Αντιγόνη, Στάσιμον Τρίτον, 781) της αρχαίας Ελλάδας γονιμοποιείται μέσα στη Θεία Λειτουργία ως πόλεμος εναντίον της φθοράς του σώματος και της ύλης. Ως πόλεμος, δηλαδή, εναντίον του θανάτου του σώματος και της ψυχής.
Ο άνδρας γίνεται αληθινός άνδρας μέσα στη Θεία Λειτουργία, διότι εδώ στη Θεία Λειτουργία αποκτά το Βλέμμα του Χριστού και βλέπει τη γυναίκα ως γυναίκα και όχι ως αντικείμενο φυσικής ανάγκης.
Το ίδιο η γυναίκα, μέσα στη Θεία Λειτουργία γίνεται αληθινή γυναίκα και βλέπει τον άνδρα όπως θέλει ο Χριστός να βλέπει τον άνδρα, και όχι ως ατομική της ανάγκη. Ο άνδρας και η γυναίκα γίνονται όντως ένα εν Χριστώ μέσα στη Θεία Λειτουργία.
Ο Χριστός δανείζει στον άνδρα και την γυναίκα το δικό του βλέμμα, τον δικό του έρωτα και τη δική του ενότητα. Γι᾽αυτό ο γάμος του άνδρα και της γυναίκας είναι μυστήριο της Θείας Λειτουργίας.
Γι᾽αυτό η ομοφυλοφιλία είναι παρά φύση και ανίερη σχέση διότι αρνείται να θυσιάσει την ιδιοτέλειά της και να ενωθεί με τον Χριστό. Μένει πάντα έξω από το σχέδιο του Χριστού για τον κόσμο, διότι αρνείται τη θυσία και τον πόλεμο εναντίον της ιδιοτέλειας. Ο έρως είναι αληθινός Έρως όταν είναι ανιδιοτελής. Αλλιώς είναι καρικατούρα, πλαστογραφία, και ψευδαίσθηση του όντως Έρωτος.
Γι᾽αυτό η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή πνευματική και νοητική. Είναι μπέρδεμα νοητικό. Ο άνδρας νομίζει πως είναι γυναίκα, ή βλέπει τον άλλο άνδρα ως γυναίκα και η γυναίκα ομοίως, νομίζει ότι είναι άνδρας, ή βλέπει την άλλη γυναίκα ως άνδρα. Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια συναισθηματική, νοητική και πνευματική πλάνη και απάτη που γεννά τη δαιμονιώδη επιθυμία. Η ομοφυλοφιλία είναι μια πνευματική και νοητική ψευδαίσθηση και αυταπάτη.
Η Εκκλησία επ᾽ουδενί μπορεί να αποδεχθεί αυτή την απάτη ως αλήθεια. Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως κάποια γενετική βάση ή πνευματική ανωμαλία κρύβεται πίσω από την ομοφυλοφιλία, η Εκκλησία μπορεί και θεραπεύει, όπως θεραπεύει πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν (Κατά Ματθαίον 9:35), εν Χριστώ.
Αλλά και η επιστήμη, αφού μπορεί να αλλάζει τα φύλα, γιατί να μη χρησιμοποιηθεί να θεραπεύσει κάποια οργανική βλάβη; Ο Άγιος Παΐσιος, αναφέρεται στον βίο του, ότι θεράπευσε ένα νέο ομοφυλόφιλο ο οποίος μετά έκανε οικογένεια και γέννησε πολλά παιδιά. Μάλλον είναι ψευδοεπιστήμη να λέμε πως η ομοφυλοφιλία είναι φυσιολογική, όπως και κάθε άλλη ανθρώπινη αναπηρία που χρήζει βοήθειας.
Η Εκκλησία έχει τη δύναμη να θεραπεύει τους ανθρώπους και να τους καθιστά υγιείς, και σωματικά και πνευματικά. Αλλά και η επιστήμη μπορεί να διορθώνει και να θεραπεύει βλάβες ομοφυλοφιλικές. Η Εκκλησία πάντως επ᾽ουδενί μπορεί να υιοθετήσει την απρόσωπη και ανέραστη επιθυμία. Δηλαδή κάτι αντίθετο από την Αλήθεια του Χριστού. Η Εκκλησία σέβεται τον ομοφυλόφιλο αλλά δεν μπορεί να δεχθεί τις επιλογές του ως πνευματικά ορθές.
Επιπλέον, η Εκκλησία είναι πιο μπροστά από την επιστήμη. Διότι η επιθυμία αποπροσωποποιεί τον άνθρωπο και φθείρει την ερωτική δύναμή του ως έκπληξη της μοναδικότητας του προσώπου. Να το πούμε απλά. Ουδεμία επιστήμη μπορεί να μεταλλάξει τον άνδρα σε γυναίκα και τη γυναίκα σε άνδρα.
Η Εκκλησία πρέπει να το πει ξεκάθαρα: ότι η ομοφυλοφιλία ως κίνημα που υιοθετείται ή και αναπτύσσεται από τους πολιτικούς είναι αίρεση από την Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία πρέπει να προειδοποιήσει τους πολιτικούς που θα ψηφίσουν τέτοιο νόμο ότι θα τους θεωρήσει αιρεσιάρχες και θα τους αποβάλει από το Σώμα της. Πρέπει να πάρει Απόφαση να μην τους επιτρέψει να μπουν στις εκκλησίες έως ότου μετανοήσουν εμπράκτως και δημόσια ζητήσουν συγνώμη.
Η Εκκλησία της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες απέτυχε ως χώρος πνευματικής παιδείας και φώτισης των ανθρώπων να πραγματοποιήσει το δικό της μοναδικό έργο, το οποίο ουδείς άλλος μπορεί να πράξει. Να οδηγήσει δηλαδή τον άνθρωπο στην περιοχή του Φωτός και του Έρωτος του Προσώπου.
Αποδέχθηκε ως εκκλησιαστική διοίκηση να χάσει τον ρόλο της Μάνας και περιορίστηκε στον ρόλο της μητριάς ή δεύτερης, τρίτης ή και λιγότερο σε σημασία, δημόσιας υπηρεσίας. Όμως η πραγματική Μάνα των Ελλήνων και κάθε ανθρώπου είναι η Εκκλησία του Χριστού. Η μάνα δεν παραιτείται της μητρότητας, όσα μέτρα κι αν λάβει η Πολιτεία εναντίον της.
Η Εκκλησία του Χριστού και τα υγιή μέλη της γνωρίζουν πως μόνο στη Θεία Λειτουργία διασώζεται και αναπτύσσεται η όντως ερωτική φύσις των ανθρώπων. Έξω από τη Θεία Λειτουργία ο άνθρωπος καθίσταται ανέραστος, απρόσωπος και νεκρά φύσις. Η Εκκλησία γνωρίζει την Αλήθεια εν Χριστώ και εν Αγίω Πνεύματι. Γνωρίζει, δηλαδή, ότι όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Χριστό τότε ελευθερώνεται από κάθε δουλεία και ασθένεια, σωματική, νοητική και πνευματική.
Η ομοφυλοφιλία είναι ένα ανθρώπινο πάθος και μια εξάρτηση του ανθρώπου. Η προσπάθεια ιερολογίας και τεκνοθεσίας είναι το αναγκαίο άλλοθι και καμουφλάζ για να στεγαστεί το πάθος της ομοφυλοφιλίας. Βαθύτερα, είναι το δαιμονικό σχέδιο της Νέας Τάξης για να ρίξει την Εκκλησία στην αίρεση και την δαιμονικότητα, όπως συνέβη με τον Παπισμό και κάθε άλλη αίρεση.
Η ομοφυλοφιλία είναι στο ίδιο επίπεδο με την Εικονομαχία, τον Αρειανισμό, τον Μονοφυσιτισμό και ούτω καθεξής. Αρνείται τον Χριστό και την εν Χριστώ απαλλαγή του ανθρώπου από την αιρετική και πτωτική του φύση. Εμμένει στον εαυτό της και την αυτοδικαίωσή της ως φυσική και δικαιωματική κατάσταση του ανθρώπου. Μα το ίδιο δεν κάνει και ο Σατανάς; Εμμένει στο εγώ του και την αυτοθέωσή του. Αρνείται τον Χριστό. Γι᾽αυτό η ομοφυλοφιλία έχει μπει στην ατζέντα της Νέας Τάξης για τη διάλυση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τον διωγμό του Χριστού από την Ελλάδα, τον κόσμο και την ιστορία.
Πάντως η Εκκλησία δεν υποτάσσεται στο πονηρό πνεύμα και δεν χαϊδεύει τα ανθρώπινα πάθη. «Χαϊδεύει» όμως και χαριτώνει τον πεσμένο άνθρωπο για να τον απαλλάξει, να τον θεραπεύσει απο τα πάθη του και τελικώς να τον θεώσει, όπως ήταν εξ αρχής το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος τελικά δεν έχει άλλη επιλογή. Ή θα ενωθεί με τον Χριστό για να ζήσει αιώνια, ή θα εμείνει στη ναρκισιστική, δαιμονιώδη και ανέραστη αυτοδικαίωσή του και θα πεθάνει, δίχως Θεό.
Η παγίδευσις της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, μέσω των δυτικότροπων χριστιανικών οργανώσεων, στα δυτικά μανιχαϊκά, πουριτανικά, ηθικολογικά και ανέραστα θρησκευτικά σχήματα του παπισμού, προτεσταντισμού και ούτω καθεξής, επέτρεψε ή και ώθησε να φθάσουμε σήμερα στην κοινωνική και πνευματική αθλιότητα της ανέραστης ομοφυλοφιλίας.
Η άρνηση της θέωσης του ανθρώπινου σώματος μαζί με την ψυχή του και το πνεύμα του, η άρνηση των Ακτίστων Ενεργειών, η εισαγωγή της θεωρίας της κτιστής Χάριτος, όλα αυτά οδήγησαν στην αποϊεροποίηση του σώματος και στην άρνηση της σωματικής και γαμικής φύσης του ανθρώπου. Έτσι, οι κτιστές χάριτες και οι κτιστές πνευματικές ηδονές, αποτέλεσμα του μίσους εναντίον του σώματος και της ύλης, γέννησαν την ομοφυλοφιλία. Διότι για τον Δυτικό χριστιανισμό το σώμα είναι το κακό. Μόνον η ψυχή είναι το καλό.
Η ομοφυλοφιλία, όπως και η αθεΐα, είναι προϊόν του μίσους προς το σώμα και την ύλη που εξέθρεψε ο δυτικός χριστιανικός μανιχαϊσμός και πουριτανισμός. Αρκεί να θυμηθούμε ότι οι ιερείς της παπικής «χριστιανοσύνης» δεν μπορούν να έχουν γυναίκα και οικογένεια, διότι ο γάμος είναι αμαρτία και κατώτερη, ζωώδης ανθρώπινη λειτουργία. Με τέτοιες αιρετικές αντιλήψεις δεν είναι δύσκολο να εξηγήσουμε την όποια ανθρώπινη διαστροφή και εκτροπή. Έτσι, ο δυτικός Χριστιανισμός έθεσε τις βάσεις για την αιρετική άποψη των έμφυλων ταυτοτήτων και την αλλαγή χρήσης του σώματος, ως αλλαγή φύλου, αφού μόνον η ψυχή είναι άνθρωπος και το σώμα είναι ξένο ένδυμα ή και φυλακή και τιμωρία της ψυχής.
6. Συμπεράσματα
I. Η ομοφυλοφιλία σε ατομικό επίπεδο είναι αμαρτία και πτώση που χρήζει σεβασμού, αγάπης, επιείκειας και θεραπείας, εάν υπάρχει δεκτικότητα. Όμως σε πολιτικό, ανθρωπολογικό, πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο, είναι επικίνδυνη τυραννία, εκτροπή αλλά και θρησκευτική και θεολογική αίρεση που πρέπει να αναχαιτιστεί επειγόντως.
II. Ο Θεός δημιούργησε Άνδρα και Γυναίκα προκειμένου ο άνθρωπος, ως άνδρας και γυναίκα, να εισέλθει στην περιοχή του Θείου Έρωτος και να θεωθεί. Γι᾽αυτό σε όλες τις εποχές, σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλες τις θρησκείες, ο άνδρας και η γυναίκα είναι το παγκόσμιο και οικουμενικό αρχέτυπο της Ζωής και του Έρωτος: Άνδρας–Γυναίκα, Πατέρας–Μάνα. Ουδείς μπορεί να ξεπεράσει αυτά τα ιερά Σύμβολα του ανθρώπου και της Ζωής. Το μυστήριον τούτο μέγα εστί, όπως ο Χριστός και η Εκκλησία. Ακόμη και οι ομοφυλόφιλοι που έχουν αυτοσεβασμό και ανθρώπινη αξιοπρέπεια αναγνωρίζουν την ιερότητα του πατέρα και της μάνας. Την ιερότητα του έρωτα του άνδρα και της γυναίκας. Δεν τολμούν να πειράξουν και να προσβάλουν τα θεμέλια της Ζωής και του Έρωτος, ακόμη και αν ως άνθρωποι ξεπέφτουν.
III. Όσο κι αν αγαπάμε τους ομοφυλόφιλους ως συνανθρώπους μας, συγγενείς μας, αδέλφια μας, παιδιά μας, δεν μπορούμε να τους επιτρέψουμε να αλλοιώσουν την οικουμενική και παγκόσμια Αλήθεια της Ελλάδας, της Ορθοδοξίας, της Εκκλησίας του Χριστού. Όταν αλλοιώνει κανείς το φάρμακο τότε δεν μπορεί να θεραπεύσει, ούτε να θεραπευθεί. Όταν αφήνει να μουχλιάσει το ψωμί και να σαπίσει το νερό, τότε δεν υπάρχει Ζωή. Για εμάς η Ελλάδα ως Πνεύμα, και ο Χριστός ως Τέλειος Θεός και Τέλειος Άνθρωπος είναι η βάση των πάντων. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε αυτά να καταργηθούν στην Ελλάδα και στον κόσμο όλο.
IV. Κριτήριο αναλλοίωτης και απόλυτης Αλήθειας των πάντων είναι ο Άσαρκος αρχικά και ακολούθως Σαρκωμένος Λόγος Χριστός και η Εκκλησία του. Όχι οι ανθρώπινες καινοτομίες, θεωρίες και ιδέες. Ο Χριστός και η Εκκλησία του είναι η αναλλοίωτη βάση της Ζωής, του Έρωτα, της Αγάπης, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ανθρωπιάς. Αν περιφρονήσουμε τον Χριστό τότε καταργούμε τον Θεό, τη Ζωή, τον Έρωτα, την Αγάπη και τον Άνθρωπο.
V. Ο ομοφυλόφιλος άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα, διψά για την Αγάπη και για την Ζωή. Όμως ο δρόμος της ομοφυλοφιλίας τον οδηγεί στο κενό, στον πνευματικό θάνατο, στην έρημο, την θλίψη και την κατάθλιψη. Τον οδηγεί στη μοναξιά και τη δαιμονικότητα, εάν δεν μετανοήσει. Δεν χαρίζουμε επομένως τίποτε, ούτε τους ομοφυλόφιλους στο κακό και στον θάνατο. Τους λέμε με απόλυτο σεβασμό στο πρόσωπό τους ότι η ομοφυλοφιλία, όπως η βία, το μίσος, ο φόνος, είναι εφεύρημα των πονηρών και κακών πνευμάτων που μισούν και θέλουν να φονεύσουν τους ανθρώπους.
VI. Όλοι οι πολιτισμοί, όλες οι εποχές, όλοι οι άνθρωποι, όλες οι θρησκείες, γνωρίζουν την ιερότητα του κόσμου και της ζωής, όπως γνωρίζουν και το ανίερο που αρνείται την ιερότητα της ύπαρξης. Που μισεί την ύπαρξη. Γνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και ότι υπάρχει και ο αρνητής του Θεού, ο Διάβολος, που διαβάλλει και χωρίζει τον κόσμο από τον Θεό. Οι ομοφυλόφιλοι είναι πλάσματα και παιδιά του Θεού. Η ομοφυλοφιλία, όπως και κάθε κακία, είναι παιδί του Διαβόλου.
VII. Παιδί του Διαβόλου είναι η περίφημη Νέα Τάξη και τα δικά της παιδιά: ο μετανθρωπισμός και η ομοφυλοφιλία, το τσιπάρισμα, ο καθολικός έλεγχος και η ανελευθερία των ανθρώπων, η αχρήματη οικονομία, ο τεχνικός και γενετικά μεταλλαγμένος άνθρωπος, η ιατρική τρομοκρατία. Εν γένει, πανάσχημο παιδί του Διαβόλου είναι το ψεύδος. Το ψεύδος των δήθεν και προκατασκευασμένων πανδημιών, της δήθεν και χειραγωγούμενης τρομοκρατίας, της δήθεν κληματικής αλλαγής, της δήθεν παγκόσμιας ευτυχίας των ανθρώπων μέσα από την τεχνητή νοημοσύνη, την απόσυρση του χρήματος και τον καθολικό έλεγχο του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος.
Το ψεύδος της δήθεν παγκόσμιας ειρήνης με κατάργηση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των ανθρώπων, των λαών και των εθνών, της δήθεν ανθρωπιστικής βοήθειας και της προκατασκευασμένης μετανάστευσης, της αναγκαστικής και αγελαίας μίξης των λαών. Το ψεύδος του θερμοκηπίου και της ανάγκης μείωσης του πληθυσμού της γης.
VIII. Η δε ομοφυλοφιλία, ως πρότυπο και ως νέα θεωρία περί της ζωής, είναι το πλέον επικίνδυνο παιδί της Νέας Τάξης, διότι αλλοιώνει και μεταλλάσσει την ίδια την ουσία του ανθρώπου και της ανθρώπινης νοημοσύνης, την ουσία της ανθρώπινης Σοφίας και την ουσία του Έρωτα του άνδρα και της γυναίκας, ως βάση του πολιτισμού και της Δημοκρατίας. Στην ουσία της η ομοφυλοφιλία ως πρόταση ζωής είναι μίσος προς το σώμα και την ύλη. Είναι μίσος της ίδιας της Ζωής. Μίσος προς τον άνθρωπο και τον Θεό.
IX. Η επιστήμη, η τεχνητή νοημοσύνη και η τεχνολογία, όταν δρουν ανεξέλεγκτα και κάτω από τη χειραγώγηση της εγκληματικής ελίτ της Νέας Τάξης όχι μόνο δεν λύνουν προβλήματα αλλά καθίστανται η βάση του σύγχρονου παγκόσμιου Ναζισμού και της παγκόσμιας δικτατορίας που ετοιμάζει την κόλαση των ανθρώπων επί γης, καθώς, όπως είπε ο Ντοστογιέφσκυ, δίχως Θεό όλα επιτρέπονται (Αδελφοί Καραμαζώφ).
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου