-Πάτερ, γιατί κάνουμε τα μνημόσυνα, αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»;
- Διάβασες την επιμνημόσυνη Ακολουθία προσεκτικά;
- Οχι!
-
Δεν μιλά πουθενά για μετάνοια. Αναφέρει μόνο εκφράσεις όπως:
«Ανάπαυσον την ψυχήν του δούλου Σου…Ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός
συγχώρησον…» κ.τ.λ…Αυτό που συμβαίνει, καλό μου παιδί, είναι το εξής:
Ένας υπόδικος καταδικάζεται σε θάνατο (ο αμαρτωλός για την κόλαση).
Οι συγγενείς του και η μητέρα του (η Εκκλησία) κάνουν αίτηση χάριτος
(επιμνημόσυνη δέηση) στον ανώτατο άρχοντα (τον Θεό).
Αν Αυτός θέλει, χαρίζει την ποινή στον
κατάδικο. Αν δεν θέλει η ποινή εκτελείται.
- Μα καλά, Γέροντα, το έλεος του Θεού επεκτείνεται και στην κόλαση;
- Αφού, παιδάκι μου, είναι άπειρο, υπάρχει χώρος
ή κατάσταση που να το εμποδίσουν να επεκταθεί;
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία
του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπουλου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου