Ο νονός μου ο Τάσος ήρθε εξαθλιωμένος με την οικογένειά του στην Αθήνα το '22. Σπούδασε, πρόκοψε, έγινε φαρμακοποιός σε λίγο πριν τις συνταξιοδότησή του φανέλαβε το φαρμακείο του Ευαγγελισμού.
Το μυαλό του όμως ξυράφι και πάντα πρωτότυπος. Πέθανε καλοκαίρι του ο '82.
Το τελευταίο Πάσχα το περάσαμε μαζί οικογενειακώς, αφού ήταν και γιορτή του. Εγώ, με όλο τον ενθουσιασμό δευτεροετούς φοιτητή της Θεολογίας, είπα να του κάνω μια... ψαγμένη ερώτηση:
"Νονέ, τι σε έμαθε, στην προσωπική σου ζωή, η Ανάσταση του Χριστού; Εντάξει η πίστη, αλλά πρακτικά, τι σε έμαθε;"
Την απάντησή του πάντα τη θυμάμαι τη διαρκώς τη βρίσκω μπροστά μου:
"Βαφτισημιέ,
άκου το και να το θυμάσαι: η αγάπη είναι ένας αγώνας με δύο γύρους. Αν
αρνηθείς να χάσεις τον πρώτο, θα χάσεις και τον δεύτερο. Αυτό με έμαθε η
Ανάσταση"
Ο Θεός να τον αναπαύσει. Ήταν έντιμος, πάντα πράος κι ήξερε να είναι παρόν στα δύσκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου